CHAPTER 43.2

-CALI'S POV-

I was trembling. Hindi dahil sa malamig dito sa Baguio, kung hindi dahil sa pag-aalala ko kay Patrick.

Mas pinili ko na munang patayin ang cellphone ko at itinago sa drawer. Alam kong selfish ako magmula nang sumama ako kay Dayne. Ngunit ito ang magpapasaya sa puso ko ngunit kailangan ng malaman ni Patrick ang lahat. I promise, sa oras na handa na akong kausapin siya ulit ay sasabihin ko na ang lahat sa kaniya. No buts, no ifs and no excuses na.

Pagkalabas ko ng kuwarto ay tumambad sa akin si Dayne na kasalukuyang nagluluto. Nakasuot ito ng apron na mas lalong nakapagdagdag sa kakisigan nito. Bahahya akong napatawa nang makita ko ang nakakunot na noo nito habang palipat-lipat ang tingin sa cook book at sa niluluto nito.

"Anong niluluto mo?"

Nakita ko ang pagkagulat sa kaniyang mga mata nang magsalita ako. Mukhang hindi niya ako napansin dahil sa pagiging ab