Chapter 31

"You should have told her about the truth, Xian. Kilala ko iyang si Xylca. Maiintindihan ka niya."

Mula sa tinitingnang karton na puno ng mga lumang damit ko mula kay Xylca ay nagtaas ako ng tingin sa kaibigang si Jesse. Nag-aya akong uminom kami dahil babalik na ako sa Amerika sa isang linggo.

"You know I can't do that. I made a promise," ani ko at muling isinarado ang box at naupo sa sahig at sinindihan ang sigarilyo.

"Sabihin mo nga sa kaniya. Maiintindihan ka niya. Hindi iyong palagi ka na lang nagsisinungaling kapag kaharap mo siya. Sa ginagawa mo ay pinaparusahan mo lang siya at ang sarili mo. Tell her you still love her all these years and that she never left your mind."

Jesse is right. For the whole of five years, hindi ito kailanman nawala sa isip ko. Ito ang unang pangalang binanggit ko nang magising ako sa coma. I kept on calling her name for the rest of the month the second I regained my consciousness. I love her. I always do until now. Siya ang inspirasyon ko para gumali