Share
Chapter 17
Kaugnay na kabanata
The Sweet Revenge Chapter 18
TrustThe event began in an introduction. Halos hindi ko na masundan ang sinasabi ng emcee dahil sa braso ni Styx na nakalagay sa likod ko. I was standing in front of the crowd while holding a mic. I tried to stop myself from smiling but I failed when I saw Styx in the crowd. His lips rose up as he winked at me."Good evening," I said in a low voice. Everyone's gaze was on me. They were looking at me with their twinkling eyes. Hindi ako makapaniwala na pupunta rito ngayon ang ibang malalaking investors ng company. Ang iba ay galing pa sa Russia at New York. I can't believe that this special event was made for me."First, I want to thank our foreign visitors who made it here. Thank you so much for allowing us to have you today."Styx was just gazing at me while watching me speak the whole time. Nang matapos ay sabay-sabay silang pumalakpak hanggang sa makababa ako ng stage. Nang makababa ay sinalubong ako ng yakap ni Styx. I heard gasp, kahit na kanina pa nila nakitang magkasama kami a
The Sweet Revenge Chapter 19
Missing MoneyBuong biyahe ay hindi na nasundan pa ang mga sinabi ni Duex.He clearly stated that he was the only one I should trust and my mind silently agreed. Kinakausap niya lang ako tuwing tinatanong ako kung may gusto akong kainin o nagugutom ba 'ko.Wala dapat ang isip ko sa kanilang dalawa ni Styx at dapat nasa anak ko pero hindi ko mapigilan.Alam kong ngayon ay alam na ni Styx ang tungkol sa pag-alis ko sa bansa. Nag-file ako ng leave kaya hindi malabong makarating iyon sa kanya.Nang makalapag ang eroplanong sinasakyan namin ay ang pamilyar na malamig na hangin ay sumalubong sa 'min. Nakangiti akong naglakad papalapit sa sasakyang sumundo sa 'min hanggang sa biyahe."Excited na excited? Mapupunit na 'yang labi mo kakangiti."I rolled my eyes at Duex. "Pake mo?"He chuckled. "Sungit."Walang nakakaalam sa bahay na ngayon ang uwi namin ni Duex kaya hindi ako mapakali at gustong-gusto ko nang liparin ang distansya namin ng anak ko. Huminto ang sasakyan sa harapan ng isang mal
The Sweet Revenge Chapter 20
Stop Pursuing the PlanAs expected, nagulat si Tita Isabel nang sabihin ko sa kanyang isasama ko sa pag-uwi sa Pilipinas si Zenith. Noong una ay hindi niya 'ko pinayagan dahil baka raw kuhanin ng ama ni Zenith ang anak ko pero nang sinabi kong titira kami sa bahay ni Duex ay napapayag din namin siya.Ngayon ang araw ng alis namin at kanina pa iyak nang iyak si Tita Isabel dahil mami-miss niya raw ang anak ko. My son was also crying while kissing Tita Isabel's cheeks. Matagal din silang magkasamang dalawa kaya hindi ko masisisi ang anak ko kung gano'n kahirap para sa kanya na mahiwalay kay Tita.Tinanong ko rin naman si Zenith kung gusto niyang sumama pauwi at walang alinlangan siyang pumayag. I couldn't afford leaving him here again. Kahit na sabihin kong nasa mabuting kamay si Zenith ay iba pa rin kung kasama ko siya."Are you ready, baby?" I asked as I arranged his seatbelt.He nodded innocently. "But I'm a bit nervous because we're going to ride a plane."I smiled at him. "Yes, but
The Sweet Revenge Chapter 21
Revelations Warning : R18+Tahimik akong nag-drive papunta sa bahay ni Styx. Tatlong araw na simula nang hindi siya nagpakita sa 'kin, may pagkakataong pumasok siya ng opisina pero hindi ko rin naabutan. Hindi ko alam kung iniiwasan niya 'ko o pinagtataguan. Hindi niya rin sinasagot ang mga tawag ko kaya nag-aalala na ako na baka may nangyari.Nag-doorbell ako ngunit walang sumagot. Ang malaking bahay niya ay tila ba abandonado dahil walang nakabukas na ilaw kahit isa. Pinindot ko ulit 'yon at hindi ako nabigo nang makita ko ang lalaking matagal ko nang hindi nakikita. Lumabas siya ng pintuan nila nang nakasuot lang ng t-shirt at boxer. "Xhia?"Hindi ko alam kung bakit pero mabilis na nangilid ang luha ko nang makita ko kung gaano kalaki ang nagbago sa kanya. Pansin ko ang itim sa ilalim ng mata niya at ang pagbagsak ng timbang ng kanyang katawan.Kasalanan ko 'to, dahil sa 'kin marami siyang pinoproblema. Akala ko magiging masaya ako kapag nakita ko siyang miserable pero hindi pala
The Sweet Revenge Chapter 22 (Flashbacks)
Ilang araw na ba akong wala sa sarili?Isa?Dalawa?O isang linggo na?Hindi ko alam pero iba ang nararamdaman ko ngayon. Palaging umaalis si Mama tuwing gabi at umaga na kinabukasan dumadating. Hindi na niya 'ko sinasaktan at malaking bagay 'yon pero hindi ko maiwasang manibago. "Xhiaaaaa!" Aira, my friend, called me. Nakita ko siyang tumatakbo mula sa hallway kaya mabilis akong tumigil. Napatingin sa 'min ang ibang estudyante kaya hindi ko maiwasang pamulahan dahil sa hiya."'Wag ka ngang sumigaw!" saway ko sa kanya sabay hampas ng mahina.Sumimangot si Aira at inamba sa 'kin ang makakapal na librong hawak niya. Umilag naman ako at tumawa."Ang sama mo porke't nililigawan ka no'ng nasa kabilang department!"I rolled my eyes before proceeding to walk. "Saan mo naman napulot ang chismis na 'yan?"Hindi ko alam kung sadyang chismosa lang talaga ang babaeng 'to o sadyang kalat na sa buong campus. Pa'no ba naman kasi, laging nakabuntot sa 'kin noong nakaraang linggo si David kaya hindi n
The Sweet Revenge Chapter 23 (Flashbacks)
Who would have thought that Styx will love me more than I expected? Inaasahan kong sa oras na malaman niyang suicidal ako ay iiwan niyo ako but I was wrong when he doubled the time and attention he gave to me.Matagal na nang huling beses ko 'yong ginawa pero kita ko pa rin ang galit at pagkahabag sa mata niya nang sabihin kong minsan na akong muntik sumuko sa buhay.Masisisi niya ba ako? Kailanman ay hindi ko naranasan na mahalin ng mga taong nakapaligid sa 'kin. May mga taong darating pero tulad ng inaasahan ko ay umaalis din sila.Maging ang Ina ko ay hindi ako mahal kaya ano pa bang punto para mabuhay? But I woke up one day and I realized that I should live for myself. Ano naman kung hindi nila ko gusto sa buhay nila? Ano naman kung hindi nila ako mahal at ang tingin nila sa 'kin ay isang malaking pagkakamali?Inisip ko noon na wala nang saysay ang mabuhay dahil walang taong handang mahalin ako but upon healing myself, I realized that there is someone I could lean on whenever I co
The Sweet Revenge Chapter 24 (Flashbacks)
Note : The next chapters will address delicate issues that may elicit strong emotions, such as sexual harassment, violence, and death. Please proceed with caution and at your own risk.Day passed like a wind. Dumating ang araw ng graduation namin ni Styx at pareho kaming nakatanggap ng karangalan.Life becomes hard to me but everything was paid off, even the tears I shed because I saw my Mom smiled at me even it didn't reach her eyes. I almost sob that day, halos hindi ako mapakalma ni Styx habang nakaupo kami sa isang restaurant. He keeps on saying that he's proud of me as well as Mom. Kahit hindi niya sinabi, alam kong masaya para sa 'kin si Mama. I just hope that one day she could finally tell me that she's happy that I am her daughter."Two months, give me two months to prepare everything. Hindi na 'ko makapaghintay na pakasalan ka." Styx kissed the back of my palm while his head were resting on my lap. Nasa loob kami ng pad niya at nagpapahinga. Kakatapos lang namin umiyak dahil n
The Sweet Revenge Chapter 25 (Flashbacks)
Note : The next chapters will address delicate issues that may elicit strong emotions, such as sexual harassment, violence, and death. Please proceed with caution and at your own risk.Is it really possible that there would be a time where you couldn't find any reason to live?It was so tiring that you had to wake up just to sleep again, or open your eyes just to close it again and hope that it won't open ever again.I lost myself while loving my man. I didn't regret any decisions I made for him but I regret falling out of love to myself and forgetting that I deserve a love more than I could offer to someone and it is self-love."Eat, you have to gain your energy back after being comatose for 1 year." I stared at the man beside me and stared at him blankly. How could I believe them that the baby beside me is my son? Ano 'yon? Nawalan lang ako ng malay, nanganak na ako kaagad? Hindi ba 'ko nagbuntis? Paano ang lumipas na buwan, hindi ko alam. I woke up one day and realized that I was i
Pinakabagong kabanata
