Share
Kabanata 32
Ngunit hindi ko alam pero bigla akong nakahinga ng maluwag.
"Ang bango naman n'yang niluluto mo," sabay pulupot sa akin ng kan'yang dalawang braso.
I felt secured in his arms.
"Patapos na 'to, nagugutom ka na ba?" tumango naman s'ya.
Matapos kong maghain ay sabay na kaming kumain ni Rue. Tahimik lang at walang kumikibo sa amin tanging pagkalansing lang ng kutsara,tinidor at plato ang dinig.
"Are you okay?" pambabasag n'ya ng katahimikan. Napaangat naman ako ng tingin sa kaniya.
"Oo naman," sagot ko ngunit 'di pa rin talaga natatanggal sa isip ko kung sino ba talaga 'yong pumasok dito kanina.
Pagkatapos namin kumain ay nagsimula na akong magligpit ng pinagkainan, maghuhugas na rin sana ako nang tawagin ako ni Rue.
"Let's watch some movies? gamitin naman natin yung tv paminsan-minsan," pagbibiro
Kaugnay na kabanata
The Vapid Patient Kabanata 33
"Yes, Good morni--" agad akong napahinto nang makita ko ang isang babaeng nasa tapat ng pintuan. Nagtataka ako dahil ngayon ko lang s'ya nakita, hindi dito sa floor na 'to kundi sa buong ospital. Hindi kaya takas rin s'ya? pero may something na parang nakita ko na s'ya somewhere? o baka kamukha n'ya lang? whatever. "What's with that look?" maarte at mataray n'yang tanong. Dahil do'n ay nanlaki ang mata ko. Aba kaaga-aga may takas agad na mag-aamok? "Tabi," sunod n'yang wika habang nakataas ang kilay na nakatingin sa akin. Imbis na sumunod ay akmang isasarado ko na sana ang pinto para tumawag ng nurse pero laking gulat ko nang tulakin n'ya ako dahilan para mapaatras ako ng kaunti. Dahil sa gulat ay sinundan ko na ang s'ya ng tingin habang tulak-tulak ang trolley. Teka? Trolley? "Are you a hospital aide?" tanong ko. Ngayon ko lang napansing naka-white s'yang uniform. "Excuse me?" maarte n'ya turo sa sarili. "I'm a Psychologist
The Vapid Patient Kabanata 34
"I don’t think you are responsible for this key. Shame on you, you can’t even calm your client. You scaredy-cat." Seryoso kong wika at nakita ko and pag-awang ng bibig n'ya bago ko s'ya itulak ng bahagya para mabigyan ako ng daan. Nakita ko rin si Ruther sa tabi na pinagmamasdan lang ako sa ginagawa ko. "Hayaan kitang gawin 'to pero ito na ang huli, Ms.Angelic." ani Ruther. Hindi ko s'ya pinansin at pinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko. Ilang segundo lang lumipas na-unlock ko na at agad ko nang pinihit ang door knob. Pagpasok ko ay tumambad sa akin, sa amin ang napakaliwanag na kwarto at mausok. "Ngayon sabihin mo sa'kin kung wala ako, kaya n'yo bang pasukin 'to?" hindi ko na inantay pa ang sagot ni Ruther at naglakad na ako. "Fvck! is he a cult?!" muling bumoses si Zuares pero agad rin s'yang pinatahimik ni Mrs. Romana. Hindi ako nagdalawang-isip na tumuloy sa paglalakad papasok. Patay ang ilaw ng kwar
The Vapid Patient Kabanata 35
"You are not supposed to do that! Alam mo ang kondisyon ni Rue!" bulyaw sa akin ni Zuares sa loob na ng kwarto namin ni Rue. Nagising ko s’ya kanina pagkatapos ng therapy pero sbai n’ya ay inaantok pa s’ya kaya muli s’yang nakatulog. Hinarap ko si Zuares at tinitigan sa mga mata. Para akong trabahador na pinapagalitan ng boss sa sitwasyon ko ngayon. "Hypnotherapy? oo Registered Psychologist ka at may karapatan kang gawin ang gano'ng bagay pero sana nag-iisip ka! sana inisip mo 'yong kalagayan ng pasyente! paano kung mas lalong ma-trigger ang sakit n'ya?" muli n'yang sigaw habang ako ay nakikinig lang sa harapan n'ya. Oo alam ko na mali talaga ang ginawa ko at inaamin ko naman 'yon. Maling-mali. "Alam kong alam mo na people who are suffering from delusions, hallucinations, or other psychotic symptoms should not be used by hypnotherapy!" Napapikit na lang ako dahil sa tinis ng boses n'ya at talagang full force pa
The Vapid Patient Kabanata 36
Halos dala-dalawang hagdan na ang hinahakbangan ko mapadali lang sa pag-akyat hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko. May kakaiba talaga sa araw na ‘to. Pagkagising ko pa lang kanina, ang bigat na talaga ng pakiramdam ko tapos nangyari pa ‘to kay Rue at pati si Axle sa hindi ko malamang dahilan bakit s’ya nandito. Pagkarating ko sa mismong tapat ng pinto ng rooftop hindi na ako nagdalawang isip na buksan at bumungad nga sa akin si Fei. Lumakad pa ako ng kaunti para makita ang kabuuan ng rooftop at doon ko napagtantong hindi lang si Fei ang nandito. Hindi nila napansin ang presenya ko pero agad akong napakunot noo sa presensya ng kasama ni Fei. “Fei?” naguguluhang tawag ko. Dahil sa pagtawag ko ay nakuha ko ang atensyon nilang dalawa. Nakatayo sila samantalang ang isa ay nakaupo lang sa sofa nakatalikod sa direksyon ko. “Angelic…” aniya. “Bakit nandito si Rue?” agad kong tanong tapos naglakad na ako ng tuluyan palapit sa kanila. Si Rue ang na
The Vapid Patient Kabanata 37
I regain my awareness but I still feel the pain. It was terrible. I couldn’t move. Even opening my eyes and mouth to ask for help I could not do it because my whole body felt like cement. Nang magawa kong maidilat ang aking mga mata, agad kong nilibot ang paningin ko sa paligid. Madilim. Tahimik. At nanlalamig ang pakiramdam ko. My tears started to fell dahil mag-isa lang ako sa madilim na kwartong ‘to. Bigla ko naalala ang ginawa sa akin kanina ni Fei. She did inject me with some drugs that makes me paralyzed right now katulad ng ginawa nila kay Rue. Gusto kong sumigaw dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Why did she do that? I felt betrayed. I was definitely mad ngunit halu-halong emosyon na ngayon ang nararamdaman ko. Hanggang sa lumipas ang mga minuto at unit-unti na ring nawawala ang sakit na nararamdaman ko. Nagawa ko nang maigalaw ang aking mga daliri, kasunod ay ang aking mga braso, binti hanggang sa maging normal na ang pakiramdam ng buo kong ka
The Vapid Patient Kabanata 38
Umiling si Ruther at bakas sa mukha ang lungkot. Ngayon ko lang nakita ang gano’ng klaseng emosyon sa kan’ya. Tila apektado s’ya sa nangyari sa pinsan n’ya. “Tara na, ilalabas na kita. Hindi ka ligtas dito sa ospital, Angelic.” Nagtaka naman ako na napansin niya. “Ibig kong sabihin, dahil si Rue ang pinupuntirya ng mga nakapasok sa ospital malaki ang posibilidad na madamay ka dahil malapit ka sa pinsan ko.” Nakuha ko naman ang ibig n’yang sabihin kaya napatango-tango ako. May punto s’ya at kung delikado ako delikado rin ang kapatid ko. Saan ba s’ya dinala? Inilibot ko ang aking paningin ngunit naputol ‘yon nang magsalita si Ruther. “Let’s go,” aniya at naramdaman ko na lang ang mainit n’yang palad sa palapulsuhan ko. Habang hila-hila n’ya ako hindi ko maiwasang mapatitig sa kamay n’yang nakabalot sa palapulsuhan ko. Hindi ko alam kong anong nakita sa akin ni Ruther at nandito s’ya ngayon para iligtas ako. I’m just a simple Psyc
The Vapid Patient Kabanata 39
It was Fei. She also injected Carreon. Tulala lang s’yang nakatitig sa nakahigang katawan ni Carreon sa malamig na sahig. Tila naiiyak s’ya at hindi makapaniwala sa nagawa. “A-ako na ang b-bahala sa kan’ya, umalis na k-kayo,”’ nanginginig na sabi ni Fei na tulala pa rin kay Carreon. Hindi na ako nagdalawang-isp at agad dinaluhan si Ruther upang tulungan sa pagbangon. “Saan nakuha ni Carreon ang kutsilyong hawak n’ya?” nakangiwing tanong ni Ruther dahil sa sakit. Dahan-dahan ko s’yang tinulungan tumayo hanggang sa makatayo na ‘sya. “Sa mga tatanga-tangang mandurukot kanina, nahulog nila kaya kami nakatakas.” Walang emosyong sagot ni Fei at dahan-dahan na ring isinabit ang braso ni Carreon sa balikat n’ya. Bago pa man lumakad palayo si Fei ay kaagad akong nagsalita. “Nakikiusap ako, Fei, ayusin natin ‘to.” Bahagya lang s’yang lumingon patagilid at lumakad na ulit. Nang makalayo na si Fei ay binalingan ko na si Rut
The Vapid Patient Kabanata 40
Dere-deretso lang ako sa paglalakad ni hindi ko na magawang lumilingon pa sa kung sino man ang nasa paligid ko na kanina pa bumubuka ang mga bibig at sinusundan lang ako ng tingin. Para akong nabibingi sa mga tawag nila o sadyang iniignora na lang sila ng tenga at utak ko? Wala akong maramdaman tila manhid na ang buong katawan ko maging ang pag-iisip ko. Para akong dahon na hinahangin lang at nagpapatianod na lang sa kung saan man ako dalhin ng dalawang paa ko. Hindi ko na alam kung ano ang ire-react sa mga pangyayari dahil hindi ko inaasahang mangyayari ‘to sa akin. Patuloy lang ako sa paglalakad, tingin ko nga ay nagmumukha na akong baliw sa paningin ng mga nakakakita sa akin dahil kahit anong tawag nila sa akin hindi ako tumintingin at para akong wala sa sarili. Takbo-lakad ang ginawa ko hanggang sa huminto ng kusa ang paa ko sa tapat ng isang kwarto. Napatitig lang ako sa doorknob ng pinto at iniisip kung bubuksan ko ba o hindi. Sa paglipas ng min
Pinakabagong kabanata
