FlashbackGusto ko na ring sumunod sa kanila kasi wala nang kwenta ang mabuhay pa. Ginawa ko ang lahat, nagpakahirap ako para sa kanila kaya ngayong wala na sila sa mundong ito, wala nang rason para ipagpatuloy pa ang pagdurusa ko.Kasi bakit pa ba ako lalaban kung wala nang dahilan? Patay na ang ama at kapatid ko. Para saan pa ang mabuhay kung wala na sila sa aking tabi? Siguro sasabihin ng iba na dapat akong mabuhay para sa sarili ko pero paano kung pati sarili ko ay sumusuko na? Buong buhay ko ay ang pamilya ang pinakasentro ng buhay ko. Sila ang naging buhay para sa akin.Ayoko na. Ayoko nang maghintay ng umaga pa. Miss na miss ko na silang dalawa. Gusto ko na uli silang makita. Gusto ko na uli silang mayakap at humingi ng tawad kasi kung hindi ko hinayaang mahulog ang puso kay Cholo, hindi pa sana sila ngayon patay. Nagpakatanga ako at nangarap ng gising.Ang akala ko ay mapanghahawakan ko ang mga salita ni Cholo na kaya niya akong pangalagaan, na poprotektahan niya ako pero na
"Ma'am, I am sorry but I cannot give you an access to Mr. Cholo's penthouse. Wala po kayong permission. That's against our protocol po."I rolled my eyes at the receptionist and crossed my arms in my chest. Umagang-umaga pero mukhang may masasampolan na naman ako. Why do people like her always barred my presence? "Isn't the weather nice today? It's sunny and windy at the same time. Look at the fair blue skies outside. Everybody's smiling! The birds are chirping!"Naging tabingi ang professional na ngiti nito sa akin na nauwi sa ngiwi kalaunan."Ma'am? Come again po?"Hinubad ko na ang suot na sunglasses at nginitian ng buong tamis ang babae na nagngangalang Shane base na rin sa nameplate nito. Itinukod ko ang siko sa counter ng receptionist's area at nilaro ang buhok nito."Hindi ka ba nakikitsismis tungkol sa latest development ng dramarama sa hapon dito sa Cerro Roca? I heard there's a wicked scorning wife whose back in town to get her husband back from his princess mistress. Ah! A
Flashback"Karina! Karina!" Sunod sunod na katok ang nakapagpatayo sa akin mula sa pagkakasalampak sa basang sahig ng maliit na banyo. Kagagaling ko lang sa pagsusuka at umiikot pa ang paningin ko. Hinang-hina na pinahid ko ang laway at luha bago kumapit sa dingding para makatayo.Ilang buwan na rin mula ng lumipat ako ng bahay. Nanatili pa rin ako sa Sta. Barbara at naghanap ng mapagkakakitaan. Maselan ang pagbubuntis ko lalo na at nasa unang tatlong buwan pa lang ang bata pero wala akong mapagpipilian. Kailangan kong kumayod para makakain. Sa awa ng Diyos ay nakapasok naman ako sa isang karinderya bilang tagahugas ng pinggan.Mahirap. Napakahirap ang mabuhay sa araw-araw na walang katapusan ang pagod at lungkot pero kinakaya ko naman. Hahaplusin ko lang ang tiyan at magkakaroon na ako ng lakas na harapin ang buong araw. May mga umaga na halos hindi ako makatayo dahil sa pagsusuka at pagkahilo pero binabalewala ko lang iyon. Kailangan kong magtrabaho para mabayaran ang upa sa malii
Ilang sandali munang naglapat ang mga mata naming dalawa ng lalaki bago ako ngumiti na nauwi sa tawa. The man also laughed and then opened his arms for me. Walang babalang pumaloob ako sa mga braso nito at yumakap."What are you doing here, big guy?" tanong ko rito nang may kakaibang sigla sa mga mata matapos ko siyang halikan sa pisngi."I had just a business transaction in the building. I heard nagpunta ka sa Monte Vega pero hindi ka man lang sumaglit sa bahay. How rude of you. Naghintay ako sa iyo para sa wala."Bumalik ito sa pagkakaupo at ipinagsalikop ang mga kamay sa tuhod.Naupo na rin ako sa katapat na upuan habang naghahanap ng maisasagot."You know I can't go to you.Magtataka ang asawa ko kung saan ako nagpunta. Unfortunately, he's... he's been tailing me so I need to be extra careful."Dumilim ang mukha nito, sumandal, at tinitigan ako nang matiim. "You know you don't have to do this, Karina. I can always do what you wanted from the very start. Baby, come back to me alre
Flashback"Ang guwapo talaga ng anak mo, Karina. Halatang banyaga ang ama. Ang ganda ng mata. Alam na ba ng ama niya na may anak siya? Aba! Humingi ka na ng sustento! Malaki ang palitan ng dolyar ngayon at sa mahabang panahon na wala siyang ambag, siguradong malaki na ang makokobra mo!"Hindi ko alam kung matutuwa o masasaktan sa sinabi ni Kristine kaya pinili ko na lang na ngumiti at hindi umimik. Ibinaling ko sa anak ang tingin na ngayon ay masayang nakikipaghabulan sa alagang askal ng kapitbahay.Mabilis na lumipas ang panahon. Hindi ko namalayan na sa loob ng mahigit dalawang taon ay magagawa kong palakihin at alagaan ang anak. Salat man sa pinansiyal na aspeto, sinisigurado ko naman na nabubusog ko ang anak sa pagmamahal. Naitaguyod ko naman siya nang maayos kahit na ba nagpapakaalila na ako sa pagtatrabaho bilang chambermaid sa isang di-kalakihang hotel sa bayan sa araw at mananahi sa gabi. Nakakuha ako ng anim na buwan na skill training sa TESDA na siyang dahilan kaya nakapasok
Only now did I realize that I shouldn't blame anyone but the Asturias for all that happened to me. I didn't have to point a finger at fate because it was that evil family who did this to me just because they don't want their most prized princess to get hurt.Iba rin silang magmahal. They don't care if they have to hurt and sacrifice others for their own happiness. Wala silang pakialam kung may maapakan man silang tao.But just like them, I don't mind killing just to give justice to my loved ones. A massacre it is if the need arises. I want them to feel pain and torture and think about me all the time for causing it. I want them to keep on cursing my name for inflicting them the unendurable agony. Ymir took my father from me. His family killed my brother and Elizabeth... she murdered my son, Errol.They took everything from me. What would be the best way to take out my revenge other than to take their own kind too, right? Mata sa mata. Ngipin sa ngipin. Laman sa laman. Dugo sa dugo.
FlashbackTulala lang ako habang nakatitig sa nakakulong na si Elizabeth. Kakatapos ko lang na kunin ang anak sa punerarya at ngayon nga ay pinaglalamayan na ito sa munti naming bahay. Iniwan ko muna siya kay Kristine nang tumawag sa akin ang pulis para sabihin na kailangang akong magpunta sa presinto para magbigay ng testamento tungkol sa pangyayari. Magsasampa na rin ako ng kaso laban dito.Tumulo na naman ang mga luha ko pagkaalala sa mapait na sitwasyon ko ngayon. Parang bangungot na naman ang lahat. Sa ikatlong pagkakataon ay hindi na naman ako kinasihan ng tadhana. Nawala na naman ang pinakamamahal ko pero hindi kagaya noon na umiyak lang ako sa sulok at tinanggap ang lahat, ngayon ay determinado akong lumaban. Wala naman kasing mawawala sa akin. Kinuha na nila lahat. Wala nang natira sa akin kundi galit kaya kaysa naman humagulhol lang ako sa tabi at magmukmok, sisiguraduhin kong lalaban ako ngayon kahit na malagutan ako ng hininga. Sa gayon ay taas noo kong makikita ang anak
I woke up from my nap when I felt a warm hand brushed my cheek. I didn't move and just kept my eyes closed. His touch is like a lullaby that is dragging me back to the rainbows in my dreams. "Do you wanna go out with me on a date, wife?"I stifled a laugh when I heard him spurt the words. Without opening my eyes, I reached for his hand and landed a kiss on his palm."A date Mr. Gastrell? Let me guess. You'll try to woo me with your riches. Maybe take me to an expensive candle lit dinner. We'll dance to the tune of the orchestra, drink with a vintage wine, and then make love under the stars in your yacht. Am I right? Did I get that all right?"Nagmulat ako para masalubong ang abuhin nitong mga nangungusap na mata. He's staring down at me, a look of fondness in his eyes. Bumaba ang paningin ko sa suot nito. Iba na ang kulay ng suot nito nang magpaalam ito sa akin kaninang umaga. Pinalitan nito ng black polo long sleeves ang pinili ko na white undershirt nito. Even the pastel pants wer