32

Flashback

Gusto ko na ring sumunod sa kanila kasi wala nang kwenta ang mabuhay pa. Ginawa ko ang lahat, nagpakahirap ako para sa kanila kaya ngayong wala na sila sa mundong ito, wala nang rason para ipagpatuloy pa ang pagdurusa ko.

Kasi bakit pa ba ako lalaban kung wala nang dahilan? Patay na ang ama at kapatid ko. Para saan pa ang mabuhay kung wala na sila sa aking tabi?

Siguro sasabihin ng iba na dapat akong mabuhay para sa sarili ko pero paano kung pati sarili ko ay sumusuko na? Buong buhay ko ay ang pamilya ang pinakasentro ng buhay ko. Sila ang naging buhay para sa akin.

Ayoko na. Ayoko nang maghintay ng umaga pa. Miss na miss ko na silang dalawa. Gusto ko na uli silang makita. Gusto ko na uli silang mayakap at humingi ng tawad kasi kung hindi ko hinayaang mahulog ang puso kay Cholo, hindi pa sana sila ngayon patay. Nagpakatanga ako at nangarap ng gising.

Ang akala ko ay mapanghahawakan ko ang mga salita ni Cholo na kaya niya akong pangalagaan, na poprotektahan niya ako pero na