Chapter 26: Signs

Chapter 26

Signs

I kept a stoic look. Is he testing my patience? Puwes, kung pahabaan lang din naman ng pasensiya, hindi ba dapat alam na niyang ako ang panalo sa aming dalawa? After the years of my endurance and faithfulness to him, he should know better.

Kaya tama, hindi dapat ako magpaapekto.

"Fine," mariin kong saad habang pilit ang ngiti.

Be thankful that I could see it as an opportunity to my way out.

Naisip kong kung nasa labas kami at wala dito na puno ng tauhan, mas mapapadali ang pag-alis namin ng anak ko. Just don't he ever, ever bring his men with us.

I stood up. Kaya lang, bago pa lang ako tutuwid ng tayo, umalon na agad ang paningin ko. I tilted my head. Pumikit ako nang mariin.

Kumirot bigla ang ulo ko. My vision blurred a bit, too.

Pero wala na akong sakit. I'm sure of that.

Bakit bigla-bigla naman akong nahilo?

"Rigella?" Ivan callec.

Abala ako sa pagpawi ng kirot sa ulo at ng hilo na hindi ko na namalayan ang paglapit ni Ivan. He held my arm. Kahit medyo hirap pa, l