Chapter 54

Wala akong nakuhang kahit na anong sagot nang sabihin ko kay Errol ang totoo. Nanahimik siya pero nakita ko ang galit sa mga mata niya. Masakit para sa akin, mabuti siyang kaibigan pero wala na akong iba pang maibibigay sa kaniya kung hindi hanggang doon na lang. Napabuntong hininga ako, hindi ko alam kung pang ilang beses na ito ngayong tanghali habang narito ako sa tabing dagat.

Pagkatapos ko kasi na makausap si Errol ay ako ang unang lumabas ng silid namin, hindi ko rin kayang maiwan doon kasama siya dahil sa mga ipinagtapat ko.

Akala ko nga aabutin pa ako na hanggang makauwi kaming lahat, pero sa tingin ko ay ito ang nararapat, ang sabihin sa kaniya ang totoo na minamahal ko si Thauce. Pakiramdam ko iyon ang tamang gawin sa aming sitwasyon.

Muli akong napabuga ng hangin. Napatingin ako sa aking cellphone.

Ngayon hinihintay ko naman na sagutin ni Seya ang aking tawag. Sinabi niya sa mensahe niya kagabi na gusto daw niyang makita ang lugar kung nasaan ako, ang nais ay sa video chat