Share
Chapter 15
Inihanda ko na ang sarili ko dahil sa wakas malapit ng bumukas. Malapit na akong makalaya sa gwapong nilalang na nasa likuran ko.
Yes, gwapo siya pero hindi ako padadala. I don't even know him. Sino ba siya? Close kami? Maghanap siya ng mapagtritripan niya. 'WAG AKO!
"Run again and I'll drag you." rinig kong talak este saad niya.
Ano bang problema ng lalaking 'to? I ignore him. Drag me where? Paki ko! As if, madadala niya ako sa ganyan.
Buti na lang nakabalik na ako sa reyalidad ko. Nabuhayan ako ng tumunog na ang elevator. Lalayas na sana ako ng mayroong humawak sa'kin na siyang ikinagulat ko.
Mas nagulat ako ng kaladkarin niya ako palabas.
"Teka sandali! Saan mo ba ako dadalhin? Hinay-hinay naman sa pagkaladkad. FYI! Tao kinakaladkad mo hindi hayop." inis kong bulalas.
Pero ang impakto. Oo impakto! I-M-P-A-K-T-O SIYA!
Related chapters
Touch and Die Chapter 16
"Hoy mga mokong! Hindi ko kasalanan na maitim akong ipinanganak. Tanong niyo sa demonyo kong nanay kung ano ang kinain at bakit ako umitim." sagot ko naman.Sensya na, 'di ko na pigilang sumabat, e. Sarap nilang ihahampas ng matauhan sa mga pinagsasabi nila. Mga gwapo kasi naman talaga sila, problema nila kung sino ang pinakagwapo sa kanila."See! Tanong niyo rin nanay niyo kung bakit nasobrahan sa hangin ang mga utak niyo." natatawang sabi ni Acer."Why are you wearing that kind of clothes?" tanong 'nung naglalarong gulf ball."What? May problema ka rin ba sa suot ko?" taas kilay kong tanong."Hindi naman, pero dapat suot mo ang uniform mo. Para aware sila na studyante ka rin dito." sabat ni Fhinn."Why? Mayroon bang mangyayari sa'kin?" tanong ko.
Touch and Die Chapter 17
Rhexyl's P.O.V Here I am again, sneaking like a thief. Why? Tatlong araw na akong hindi pumapasok. Hindi ko feel pumasok kaya sa dorm lang ako nanatili.I've got bored kaya naisapan kong lumabas sa lungga ko. Panay ang linga ko sa paligid baka mayroong sumulpot, at dak'pin pa ako. Worst, baka makaladkad ulit ako.When I know about the Reperian and their hobby. I became more attentive sa paligid ko though wala pa rin akong pakialam sa kanila.Na-realize ko rin na, If I die here ng maaga like what my mother want. She will be happy and its not fair.I am here because of my grandmother. I am alive because of her. Gusto niyang makita ko ang mundo, pero minsan naisip ko. Dapat hinayaan niya na lang niya akong mamatay. At least sa murang edad, hindi ko pa alam ang sakit.I will die peacefully. But here I am. Fighting for existence. Grandmother told me, I deserve
Touch and Die Chapter 18
Nagulat ako ng lumapit sa'kin si walking angel este si impakto. He checked me, touch my bruises na siyang ikinakunot ng noo ko. What is he doing? Bakit ba nakaka-encounter ako ng mga werdo na guy? First, the police officer. Next, the black in a suit. 'Yung mga nagsundo sa'min and now, this guy. The weird feeling I felt is the same. 'Yung epekto sa'kin ay pare-pareho lang. Hinawakan niya ang pulsuhan ko, lumakad siyang kasabay ako. Pagkalabas namin sa cafeteria. "Hey! Saan mo na naman ako dadalhin?" tanong ko. Pumasok kami ng glass elevator. "16th floor," sambit niya. Gumalaw agad ang glass elevator. Minutes past, bumukas na ulit ang elevator. Lumakad muli siya ng hindi binibitawan ang pulsuhan ko. Kahit anong pilit kong tanggalin 'di niya tinatanggal. Sumuko na lang ako kasi narar
Touch and Die Chapter 19
Mahigpit ang pagkakayakap ko sa aking tuhod. Mayroong luhang tumulo sa aking mga mata. Mabilis ko itong pinunasan.Walang magagawa ang aking mga luha. Why can't I forget those shitty memories. Tinuyo ko ang aking pisngi, at naghintay na muling bumukas ang pinto. ~~~~ After 48 hours ~~~ Napatingin ako sa pintuan ng bumukas na ito."Come out." wika ng taong nagmamay-ari ng malamig na boses.Tumayo ako at humakbang palabas ng pinto. Nakita ko siyang nakatayo malapit sa pinto."Thanks, akala ko di na bubukas ang pinto." sabi ko sa kanya.Hindi siya umimik, tinalikuran lang ako."Change your clothes, start attending your class." saad niya.Na naman! Bakit ba kailangan pang mag-ara
Touch and Die Chapter 20
* Warning Alert * Thirdperson's P.O.V Matiyaga niyang hinihintay ang taong hinihintay niya. Sa tagal nito ay pakiramdam niya ay inaamag na siya sa kakahintay. Naiinip na siya, nililibang na lamang niya ang kanyang sarili sa paglalaro ng dagger sa kamay niya.Nahinto siya at napatingin sa pintuan ng marinig niya ang pagclick ng pintuan senyales na bubukas na ang pinto.Tumaas ang dulo ng kanyang labi. Sa wakas, nandito na ang kanyang pinakahihintay. Nangangati na ang kanyang mga kamay.Bumukas ang ilaw ngunit hindi siya agad nitong napansin."Hay naku! Sa ginawa mo sa babaeng newbie na 'yun. Tiyak na natuto na 'yun." wika ng babaeng kasama ng pumasok."Tsk! Bakit ba kasi dumating pa ang Venomous Blood? Anong connection nila sa mukhang uhugin na 'yun."
Touch and Die Chapter 21
Rhexyl's P.O.VPagkatapos naming kumain kanina sa restaurant na iyon. Ako na ang unang umalis at nagpaalam. Ang sabi ko naman sa kanya, hindi na niya ako kailangan pang samahan.Pumasok ako sa mall, at nadanan ang arcade. Ang lugar na madalas kong puntahan kapag nababagot ako.Pagkakuha ko ng token, tumapat ako sa larong basketball. Inihulog ko ang token at nagsimulang maglaro. Napalingon ako sa katabi ng shooting area, nakita ko si impakto."Hey! I told you, you don't need to---" he cut my word."Just play and enjoy." sabi niya sa'kin.Napakibit-balikat na lamang ako. Hayaan na natin siya. Gusto niya, e. H'wag na nating itaboy. Hinayaan ko na lamang siya.Akala ko mabobored ako sa laro pero hindi, kasi he's there to play with me. Nilaro
Touch and Die Chapter 22
Patakbo akong lumabas ng dorm building maging papuntang campus, kulang na lang liparin ko na makarating lang agad ako sa classroom.Pagkasakay ko sa glass elevator, sumiksik agad ako sa tabi. Isa pa 'tong elavator na 'to! Kitang-kita lahat. Panay ang baba ko sa skirt. Gusto kong maiyak sa inis."Tingnan mo nga naman." rinig kong winika ng bagong pasok.Sa kakasiksik ko, 'di ko namalayan na may pumasok pala."Kaya pala lagi kang nakasuot ng malalaking damit dahil nakakasuka ang itsura mo." pang-iinsulto niya."Malala ka pa sa uling. You look like a rotten trash with that clothes." dagdag niya.Hindi ako umimik. Lalo akong yumukod."Whose this blacky?" natatawang saad ng isa pa."Crelly, do you know her?" tanong naman ng isa pa.Si Crelly pa
Touch and Die Chapter 23
Drewhein P.O.V Nandito kami ngayon sa classroom. Naghihintay sa Professor na darating. Tahimik naming ginagawa ang aming mga libangan. May kanya-kanya kaming ginagawa, walang paki-alamanan. Ang iba ay naglalaro ng kani-kanilang weapons. Mayroong naghahasa ng kanilang knife at mayroong naglalaro ng dart game using knives, daggers and swift knife sa pintuan. Malas na lang ng papasok.When it comes a peaceful room at section. Ang aming section ang iyong mapupuntahan. Ito ang section na hindi maingay at magulo, less ang patayan. Hindi katulad ng mga mababang floors, magulo and full of killers.Isa pa, paanong hindi tatahimik? Nandito ba naman si Leader. Busy sa pagtitipa sa laptop niya. He is a type of guy na hindi mo dapat kalabanin. Tahimik siya ngunit kaya ka niyang patayin sa ilang segundo lang.Malaki ang respeto ko sa kanya. Tingin pa lang ay matatakot ka na. Magaling siya sa l
Latest chapter
