She hate me, disgust me. Ang tingin niya sa'kin ay isang patapon, basura, alipin, walang kwenta, walang silbi, mahina, lampa, pangit, walang class, punching bag, at stress reliever. That's who I am to her, but to me she's still my mother.
Muli akong napabuntong-hininga, ginawa ko na lang ang dapat kong gagawin.
Kinabukasan
Maaga akong gumising, ayaw ko mang pumasok ng maaga pero ayaw kong maabutan sila. Maglalakad na lang ako papuntang school.
Pagkababa ko, nakita kong aligagang nagpupunas ng sahig si Yaya.
"I'm sorry po, ipagtitimpla na lang po kita ulit." hinging paumanhin ni yaya.
Nanatili akong nakatayo, pinagmamasdan lang sila. Pumasok sa kusina si yaya, napadako ang tingin ko sa dalawa. Si dad ay nagbabasa lang ng newspaper habang si Mom, kita mo sa mukha niya ang sobrang inis.
"Napaka-inutil talaga!" iritadong sabi ni mom.
Dumako ang tingin ko kay yaya, may dala siyang bagong timplang kape.
"Madam, ito na po." sambit ni yaya habang inaabot ang kape.
Taas kilay na kinuha ito ni mom, humigpit ang kapit ko sa strap ng bag ko.
"Madam!" tili ni yaya.
Itinapon ni mom ang mainit na kape kay yaya,
"I don't like it anymore." mom said.
Dumako ang mata ko sa kamay niya na may hawak na knife. Mabilis akong kumilos, sinalag ang kutsilyong para kay yaya.
"Rhexyl!" singhap ni yaya.
Bumuhos ang dugo pagkatapos niyang matanggal ang kutsilyong bumaon sa kamay ko.
"Tama na po, ako na lang po ang gagawa sa pinag-uutos po ninyo. Ano po bang kailangan niyo?" mahina kong sabi.
Tumaas ang sulok ng kanyang labi. Tiningnan niya ako ng may ngiti sa labi, ngiting may hindi maganda, ngiting hindi mo gugustuhing makita mula sa kanya.
"What I need? No, I don't need anything. Lahat ba ng gagawin ko ay susundin mo?" nakakaloko niyang tanong.
"Anything, just let my yaya alone." determinado kong sabi.
"Rhexyl! Ano bang ginagawa mo? Ayos lang ako, wag mo 'kong alalahanin." nag-aalalang sabi ni yaya.
Umiling ako kay yaya, siya na lang meron ako. Tanging siya lang ang nag-iisa kong pamilya.
"I want you to kill her, for me." sambit ni mom.
Mabilis na napalingon ako sa kanya. Kunot na kunot ang noo ko siyang tiningnan.
"Kill her?" I asked.
"Yes, kill her. Ayaw kong mabahiran ng mabahong dugo ang kamay ko, I don't want to waste my energy to kill her. That's why, ikaw ang gagawa nito para sa'kin. Gagawin mo naman, 'di ba?" wika ni mom, kita ko sa mga mata niya ang kasiyahan.
Nanay ko ba talaga siya?
Nakangiti niyang inabot sa'kin ang kutsilyong hawak niya, marahan kong kinuha ito mula sa kanya. Kita ang dugong nanatili sa knife, napalunok ako habang nakatingin dito.
"Rhexyl? Nak, bitawan mo yan." utos sa'kin ni yaya.
Hindi ko alam, pero titig na titig ako sa pulang likido. Then, next thing I knew ------
"Rhexyl!" sigaw ni yaya.
"What the hell are you doing?" bulyaw naman sa'kin ni dad.
Natauhan ako bigla, marahan kong tiningnan ang kamay niyang mahigpit na nakakapit sa kamay ko. Lihim akong napangiwi sa sakit na nararamdaman ko, narealize ko na ang hawak kong kutsilyo ay nakakatutok kay mom.
Nanlaki ang mata ko. sh*t! Humakbang siya palayo sa'kin, nanginginig na binitawan ko ang kutsilyo.
Malutong na sampal ang umalingawngaw sa buong lugar, sa lakas ay napasalampak ako sa sahig. Namanhid ang pisngi ko, naramdaman ko ang pagdaloy ng dugo mula sa pumutok kong labi. Hindi kaagad ako nakagalaw, pakiramdam ko para akong hinampas ng matigas na bakal.
"I-i'm so-sorryy, Hindi ko naman intention na-------" nanginginig kong saad.
"CUT THE BULLSHIT! YOU ARE PLANNING TO KILL MY WIFE!" galit na galit na sabi ni dad.
Sunod-sunod ang pag-iling ko,
"N-no, I c-can't do that. Hindi ko a-lam kung a-anong gin-ginagawa ko. I w-was lo-st." pagtatanggol ko sa sarili.
Nanlaki ang mata ko ng kinuha niya ang kutsilyo, palapit siya sa'kin. Ambang hahawakan niya ako, dahil sa taranta ko, tumayo ako at tumakbo palabas.
I ran as far as I can, umiiyak na umupo ako sa swing ng playground. Holding my wound, I'm a mess because of the blood.
Sanay na ako sa ganito, kahit nga gaano pa kalaki ang sugat, 'di ko na nararamdaman ang sakit. Mas masakit yung nararamdaman ko inside, mas matalim pa sa pinamatalim na kutsilyo.
May nakita akong mini house,
umalis ako sa swing. Lumapit at pumasok ako sa loob. 'Yong ngayon ko na lang ulit sila nakita tapos ganito pa. Nakakatawa di ba? I pity myself, umaasa sa wala.Pinagdikit ko ang aking mga tuhod, ipinatong ko ang aking ulo dito. Hinayaan ko ang sarili kong mapagod sa kakaiyak.
"Nak," narinig kong sabi.
Marahan kong inangat ang aking sarili, nakita ko si yaya.
"Ya," sabi ko.
Suminok-sinok ako dahil sa sobrang iyak ko. Ngumiti siya sakin, I scan her body.
"I'm fine, halika. Lumabas ka na riyan, at ng magamot na kita. Madaming dugo na ang nawawala sayo." may bahid na pag-aalala ni yaya.
Sinunod ko ang sinabi niya, lumabas ako sa pinagtataguan kong mini house. Inalalayan niya akong umupo sa swing, agad naman niyang inilabas ang medicine kit.
"Hindi mo na dapat iyon ginawa." pag-aalala niyang wika.
Hindi ako sumagot o kumibo.
Tahimik lang akong naghihintay na matapos siya sa paglilinis.
"Hindi pa rin sila nagbabago, hanggang kailan kaya nila ito gagawin sa'yo? Paano nila nasisikmurang saktan ang kanilang sariling anak?" saad ni yaya.
"I don't care about them. I'm fine in whatever they want to do to me, pero ang saktan ka nila ay ibang usapan na." sabi ko.
" Ikaw talagang bata ka, sinabi ng ayos lang sakin." sambit ni yaya.
"I'm not okay with it, you are the only family i have." saad ko.
I love her ng higit pa sa pagiging yaya ko, for me parang nanay ko na siya, hindi niya ako iniwan. Wala man ako ng mamahaling bagay, nasa tabi ko lang si yaya sapat na sa'kin.
"Ayan! okay na. Tara na, uwi na tayo." Tumayo siya pagkatapos niyang malinis ang sugat ko.
Umiling ako
"Ikaw na lang po, Ya. Papasok pa po ako ng school." sabi ko
"Papasok? Pero ---" alinlangan niyang sabi.
"Pwede po bang dalhin niyo po dito ang gamit ko?" tanong ko.
Ayaw kong umuwi ng bahay, papasok na lang ako. Hindi ko siya gustong makita, lalo pa at nakagawa na naman akong mali.
Alinlangan man ng una, pero umalis pa rin siya. Habang naghihintay ako, todo ang tago ko ng mukha dahil pinagtitinginan ako ng mga tao. Marahil sa itsura ng damit ko, may bahid pa kasi ng dugo tapos may mga tapal pa ang sugat ko.
Nakakahiya!
"Nak, ito na." narinig kong wika ni yaya.
Napa-angat ako ng ulo, lumawak ang ngiti ko. Kaagad kong hinablot ang bag na dala niya, humanap ng mapagbibihisan. Nang makapagbihis na ako, naghiwalay na rin kami ni yaya. Me, going to school. Tapos siya, umuwi na ng bahay.
-------- School --------
Pagkadating ko, napakunot-noo ako dahil napansin kong may mga police cars na nakaparada sa labas ng gate. May ambulansya rin akong nakita. Nangyare? Anong event?
"Iha, wala kayong pasok." saad ng kung sino.
Napalingon ako sa nagsalita, si manong guard lang pala.
"Wala? Bakit po?" tanong ko.
Sa halip na sagutin ako, sa ibang direksyon siya tumingin. Sinundan ko ang tinitingnan niya. Kusang tumabi ako para bigyan ng daan ang mga medic.
Dumako ang tingin ko sa hawak nilang stretcher.
"May natagpuang ulit na patay." sabi ni manong guard.
Nanlaki naman ang mata ko. Kahapon lang merong natagpuan, tapos ngayon meron ulit.
"May natagpuan bang ebidensya? I mean, nalaman po ba kung sino ang pumatay? " pagtatanong ko.
Malungkot na umiling lang siya.
"Walang natagpuan ang mga pulis, agad nga nagsara ang kaso na yun. Wala kasi talaga silang makuhang lead," malungkot na wika ni manong guard.
Muli kaming tumabi, dahil may dumaan na naman ulit bitbit ang mga patay.
"Ikaw? Bakit ngayon ka lang? Late ka na naman!" pag-eenterogate ni manong guard.
Ngumiwi ako, napansin niya pa rin ang pagiging late ko.
"May emergency lang sa bahay, saka wala namang pasok." pagpapalusot kong sagot.
"Eh, yang kamay mo. Anong nangyari?" taas kilay niyang tanong with pagdududa.
"Nahulog ako sa hagdan kanina, sa pagmamadali ko." palusot ko ulit.
Yan na lang dinahilan ko, alangan namang sabihin ko ang nangyari kahapon at kaninang umaga.
"Alis na po ako, wala naman palang pasok." walang gana kong sabi.
Pipihit na ako ng mapadako ang tingin ko sa isang patay, nahinto ako.
Dumako ang tingin ko sa kaibigan nitong umiiyak. Yakap-yakap niya ito habang humahagulhul.Napapitlag ako ng may tumapik sa'kin, agad na nabaling ang tingin ko sa kanya.
Bumungad sa'kin ang isang police officer, dumistansya ako sa kanya. Nagkaroon ako ng pagkakataon na matitigan siya, titig na titig siya sa'kin. Ang gwapo niya, mala-anghel sa kagwapuhan. Ang tangos ng ilong niya, ang perfect ng pagkakahulma. Maging ang hugis ng mukha niya, mala-anime ang sukat.
"What are you doing here?" he asked.
Lihim na napangiwi ako, bagsak sa voice. Ang lamig, nakakatakot din siya kung makatingin, tagos sa kaluluwa mo. Napalunok ako.
"Ah, eh. A-ano?" Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.
What the! What is wrong with me? I don't know why, but I feel something to him. Feeling of being scared?
Humakbang ako paatras, naitago ko rin ang kamay kong may benda sa likuran. Ang talim kasi ng titig nito sa kamay ko. Hindi ko mapigilan na mapakunot-noo. Ang weird niya kasi, may kakaiba talaga akong nararamdaman sa kanya.
"Ay! Pasensya na po. Studyante po siya dito, 'di lang halata. Kararating niya lang, kaya hindi niya alam ang nangyayari." paghinging paumanhin ni manong guard.
Bait ni manong guard, ah. Nakain?
Yung tingin ni kuyang police officer ay hindi man lang naalis saakin.
"Go home." mahinahon pero ramdam mo pa rin ang ang lamig sa boses niya.
"I ---- " Umiwas ako ng tingin sa kanya.
Kanina po ako di makabuo ng salita na sasabihin.
Pagtingin ko sa kanya, tumalikod na siya sa'kin.
"Everything is clear." sabi ng kasama niyang co-police officer.
"Umuwi ka na, iha." sabi ni manong guard.
Pagkasabi niyang 'yon ay umalis na rin siya, sinarado ang gate at pumasok sa guard post.
Tumalikod na ako, pero muli akong lumingon sa police na nakaharap ko, pasakay na siya ng police car. Paalis na rin ang ambulansya. Dumako naman ang tingin ko sa kaibigan ng namatay.
Weird?
Ay ewan! Bumuntong hininga ako. What a day! Ang ganda talaga ng buhay ko.
Ipinilig ko ang aking ulo, inalis ang mga thoughts na pumapasok sa utak ko.
* Warning: *Thirdperson's P.O.VKalalabas niya lang galing bathroom, kakatapos niya lang maligo. Sakto ring tumunog ang cellphone niya. Lumingon siya sa gawi nito habang pinapatuyo ng tuwalya ang buhok niya. Lumapit na siya rito ng hindi ito tumitigil sa pagtunog, sinagot niya ang tawag."What is it?" malamig niyang tanong."Hey! wala bang hello muna? or hi! kamusta na?" tugon sa kanya ng kabilang linya."Mas malamig ka pa sa klima dito, e." may himig na pagtatampo na saad nito.Naimagine niya rin na nakanguso ito ngayon. She rolled her eyes."Tsk! Why are you calling me? Don't call me if you don't have any news to tell." sabi niya sa malamig pa ring tuno."Ito naman, oh. Masyado ka talagang ano! Di ba pwedeng namimiss lang kita?"
Rhexyl's P.O.VMaagang akong bumangon sa higaan, pumasok sa bathroom at bangag na napatitig sa salamin. Nitong mga nakaraang araw na lumipas ay lagi akong umaalis ng maaga sa bahay, to avoid my parents.Bumuntong-hininga ako, isang panibagong at nakakabagot na araw na naman.Agad naman akong nakapag-ayos ng sarili, when everything is done. Binuksan ko ang pinto, sumilip muna bago tuluyang lumabas. Marahan akong bumaba ng hagdan, nag-iingat na huwag makagawa ng ingay para di magising ang demonyo este si mom.Bukas na ang ilaw pagdating ko sa baba, tip toe akong lumakad papalabas pero nahinto ako sa gitna ng may marinig ako. Napalingon ako sa bukas na TV."May natagpuang patay dito sa palikong daan. Ayon sa imbestigasyon, nawalan ng preno ang sasakyan dahilan para ito'y malakas na sumalpok sa malaking puno." saad ng reporterPinakita nito ang nasa
"Ayaw mo? Okay, madali naman akong kausap. Dar!" sambit ni feeling reyna.Nakangiting asong kumilos 'yong tinawag na Dar. Hahampasin na sana siya pero agad ng dinilaan ni girl ang sapatos ni feeling reyna.Napangiwi naman ako. Uto- uto! Ngumisi naman siya sa ginawa ng babae. Tuwang-tuwa siya sa ginagawang paglinis ng sapatos niyang halatang dinumihan, gamit ang dila ni ate girl nilinis niya ang mga ito.Tumingin si feeling reyna sa isa sa kasama niyang lalaki. Tumango na may pinahihiwatig. Nanlaki ang mata ko sa sunod na ginawa nito. Binaril nito ang babae sa ulo. Kumalat ang dugo nito sa sahig.Sa gulat ko, nakalikha ako ng ingay na ikinalingon nila. Sh*t! Tumalikod na ako at kumaripas ng takbo. Dali-dali akong umakyat ng hagdan. Lalo ko pang binilisan ang pagtakbo, narinig ko ang mga hakbang nilang papalapit sa'kin. Putcha! Hinahabol pa ako.Malalaking hakbang ang ginawa
Mrs. Villaruel P.O.V After calming my students about false alarm, I did talk to Ms. Rhexyl Salvez. I was indeed harsh to her, but what she did is unforgivable.I never saw here wearing school uniform, always late. Maraming professor ang nagrereklamo sa kanya, ayaw nila itong tanggapin dahil lagi lamang siyang tulog sa klase. Maging ang exams and quizzes niya ay mga bagsak lahat.Pinagbigyan ko na siya 'nung una pa lang. Pero ngayon, hindi na pwede. Napabuntong hininga na lang ako. Being dean is really a stressful.Napa-angat ako ng tingin para tingnan kung sino ang pumasok ng hindi kumakatok."Hey! Friend, miss me?" she asked."Rhena?" gulat kong sabi."What's with your face? Para kang nakakita ng multo, and look at your face. You look awful, an
Rhexyl's P.O.VMarahan kong iminulat ang mga mata ko. Bumaling ako sa bandang kanan ko. Muli akong napapikit dahil nabigla ang paningin ko sa sikat ng araw. Itinaas ko ang kanang kamay ko para matakpan ang liwanag.Nang maka-adjust ang paningin ko, inilibot mo ang paningin ko sa lugar kung nasaan ako.Nasa sariling kwarto na ako? Paano ako napunta dito?Bumangon ako, napadaing ako. Pakiramdam ko parang may nakapatong na sampung hallowblocks sa batok sa bigat at sakit. Marahan kong itinabingi ang leeg ko, kanan at kaliwa.Marahan kong hinaplos ang leeg ko. Naalala ko kung bakit masasakit ang katawan ko.Tsk! Kahit anong iwas ko talaga, lumalapit pa rin sila.Tumayo ako at umalis ng kama. Pinatunog ko ang katawan ko, at na
Thirdperson's P.O.VSabay na lumisan ang sampung sasakyan, ang susundo sa mga bagong mag-aaral. Kanya-kanya silang lugar na pupuntahan.Pagkatapos nilang masundo ang kanilang susunduin ay muli silang nagtagpo-tagpo, at sabay-sabay nilang tinungo ang kanilang paroroonan.Hindi nakikita ng mga nasa loob ng sasakyan ang kanilang dinaraanan kaya naman mas pinili nilang libangin ang kanilang mga sarili.Maraming oras ang kanilang gugugulin, marating lang ang University of Der Mord. Ito ay isang marangyang paaralan at napakakilalang unibersidad. Ang paaralang hinahangaan ng lahat ngunit iilan lamang ang pinapalad, at pinahihintulutan na makapasok. Mapapatalon ka sa tuwa kapag sinewerte kang makapasok.Anim na oras ang lumipas bago nila narating ang malaking tarangkahan ng University. Ito ay mataas at malaki. Kulay itim, tingkad na tingkad ang tatlong letrang nakaukit dito. Nakal
Rhexyl P.O.VHuminto ang glass elevator, bumukas ang pinto. Pagkalabas ni Ms. French ay sumunod naman sila. Huli akong lumabas pero nahagip ng mata ko ang number ng floor na hinintuan ng elevator.16th floorAng taas pala ng paaralang ito. 16th floor mga ateng. Minutes past, may binuksan ng pinto si Ms. French. Office na yata ito ni Dean."Mr. Dean, the newbies are here." rinig kong sabi ni Ms. French.Pumasok ang mga nasa unahan ko kaya sumunod na rin ako. Tumigil kami sa tapat ng table ni Dean. Lihim akong napasimangot, gurang na si Dean."Hello, fellows." ngiti niyang bati sa'min."Hi, Mr. Dean. We are glad to be here in your university." sambit nilang lahat na may ngiti sa labi.Nakangiwi ko silang tiningnan. Kailan pa sila nagpractice ng sabayang pagbigkas? Hindi ako na-infor
Bumaba na agad ako ng hagdan. Pagkarating ko ng 15th floor. Habang hinahanap ko ang section ko. Napansin kong parang may napapalingon sa gawi ko. Salamin ang bawat classroom pero hindi ko nakikita ang nasa loob, mukhang tinted glass siya.I feel a little bit goosebumps because of too much silent, tanging mga hakbang ko lang ang naririnig ko."Scary," I whispered.Dali-dali kong tinungo ang magiging classroom ko. Putchaa! Bakit kasi dito pa sa top floor ako napunta. Parang nakakatakot ang aura ng floor na ito. Ang bigat sa pakiramdam, floor pa nga lang ito pa'nu pa kaya ang mga tao dito.Huminto ako sa tapat ng pinto. Itinago ko na ang map at muling binasa ang papel ko."Top Section: Premier." basa ko sa papel.Ito na yata ang hinahanap kong section? Red ang kulay ng word na Primier. Napansin ko lang, bakit hindi nawawala ang kulay pula sa