Kabanata 66 Nandiyan na Ako Agad

Noong natanggap ni Evan ang tawag ni Caroline, kakarating lang niya sa bahay ampunan.

Sumimangot siya at tinignan ang pangalan sa screen ng phone at napaisip, “Bakit niya ako tinatawagan ng ganitong oras?”

Sinagot niya ang tawag at bago siya makapagsalita, narinig niya ang pag-ubo ni Caroline.

“Evan, iligtas mo ako!” nababalisa niyang sigaw, desperado ang boses niya.

Agad na nagdilim ang guwapong mukha niya, naging malamig siya. “Nasaan ka?”

“Nasa Cloude Orphanage ako, sa gusali sa likod,” nagawang sabihin ni Caroline habang inuubo siya.

“May… Cough!Cough! May sumunog ng sadya dito at ikinulong ako sa loob. Cough! Cough… Evan! Iligtas mo ako! Cough! Hindi ako makalabas!”

Noong marinig ni Evan ang sinabi niya, napatingin si Evan sa bahay ampunan, kinabahan siya. Hindi siya nag-aksaya ng oras para buksan ang pinto at lumabas. “Caroline, takpan mo ang bibig mo at humanap ka ng air vent. Tumayo ka sa tabi nito. Parating na ako.”

Napansin ni Reuben na may problema at mabilis siyang lumabas