Chapter 3

Nang papalabas na ng building si Jate, at sumakay sa kanyang ebike. Hindi sinasadyang may tumama sa kanyang ebike sa likod. Nang lumingon siya ay tinignan niya kung sino ang nakabangga nito. Isang itim na BMW 540 na may mataas na specs at mukha itong isang mamahaling sasakyan.

Biglang may lumabas na binata sa kotse at dahan dahang bumaba. hindi maipaliwag ang ekspresyon ng taong to, at bigla biglang may malamig at nakakamatay na aura ang nakapaligid sakanya.

Siguradong tapos na si Jate. Isang kotse na nagkakahalaga at hindi bababa sa ilang daang libong dolyar.

"Bulag ka ba? Alam mo ba kung magkano ang halaga ng sasakyan na ito? Alam kong hinding hindi mo ito kayang bilhin kahit na paghirapan mo ito sa iyong buong buhay!"

"Bastardo ka!" Nang makilala niya si Jate pala ito. "Oh, ikaw pala, ang tinaguriang live in sone in law!" Sabi ng binata na may madilim na ekspresyon.

Kikuyom ni Jate ang kanyang kamao at pinipigilan ang kanyang galit ngunit mabilis din itong itinago.

Ang binatang mayabang na ito ay ang nakakatandang kapatid ni Denisse Winston, John Winston.

"Ikaw ay isang walang kwentang tao, at isang live-in son in law."

"Hah ah hah haha ​​ha" Nagtawanan lahat ng tao na nakasaksi ng pangyayari.

Sa halip na maki pag talo ay umalis na lamang si Jate at sumakay sa kanyang ebike at agad na umalis. Ngunit biglang sinipa ni John ang kanyang ebike at nag pagulong gulong ito.

Hindi siya pinansin ni Jate.

"Hahahaha pagod kana bang mabuhay? Ikaw ay isang walang kwentang bastardo!" Sigaw ni John.

Sa isang iglap naging katawa tawa si Jate. Pagkatapos ay biglang kinausap ni Jate ang kanyang ebike at sinabing, "Patawad kaibigan, huwag kang mag alala aayusin kita mamaya."

Lahat ng mga empleyado sa labas ay puno ng pagtataka, at biglang nanlaki ang mga mata nila na para bang isang bola ng itlog.

"Nababaliw na ba ang ang taong iyan? Tignan nyo, Kinakausap niya ang kanyang Ebike! Hahaha hahaha!" Nagtaka ang karamihang nakasaksi at nakarinig sa sinabi nya.

Pagkatapos, lumipas ang oras umalis na sila para magtrabaho.

"Nah. Ansamang araw! Hmm, pag dating ng panahon manginginig kayo ng takot, sa harap ko!" Sabi ni Jate.

"Hahahahahahaah!"

"Nababaliw na ba ang lalaking iyon?"

"Wag mong pansinin ang tangang iyan. Baka hindi siya nakainom ng kanyang gamot netong umaga." Sabi ng iba sa paligid na naka dinig sakanya.

Pagkauwi pagkauwi ni Jate ay agad niyang ginawa ang mga gawaing bahay. Buti na lang ay mag-isa lang siya doon.

Lumipas ang panahon. Biglang naalala ni Jate ang kanyang sariling pamilya. Balak na niyang umuwi pero tumigil siya, dahil sa kaawa-awang nakaraan niya noon.

Sa hindi inaasahang pagkakataon biglang tumunog ang kanyang cell phone.

" Rinnnnnnngngngnngnn!"

Agad nya itong sinagot. "Hello sino sila?" Pagkatapos ay narinig niya ang isang pamilyar na matandang boses. Siya ay walang iba kundi ang kanyang lolo na si Edward Woods.

"Aking Apo, bumalik kana. Ako ito ang iyong lolo Edward, patawarin mo ako kung natagalan akong kontakin ka.

Nagulat si Jate dahil dito. Hindi siya mapalagay dahil sa nangyari noong pitong taon na ang nakakaraan. Sa oras na lumipas walang balita tungkol sa kanyang pamilya. Baka nag tagumpay na ang kanyang tyuhin na kunin ang posisyon na maging pinuno ng angkan ngunit...

"Ganyan ba talaga siya kawalanghiya?' bulong ni Jate sa kanyang isipan tungkol sa kanyang tiyuhin na nagpa-frame up sa kanya.

"Ayos lang ho, bakit ho kayo biglaang napatawag saakin?" sagot ni Jate...

Bumalik ka na, napatunayan na sa pagllilitis na wala kang kasalanan at nalinis narin ang iyong pangalan. Napatunayan na inosente ka sa nangyari pitong taon na ang nakararaan.

"Ano?" Labis na naguluhan si Jate.

'Ano bang pinagsasabi nitong matandang ito.' para siyang tinamaan ng sampu-sampung bilyong boltahe ng kidlat mula sa langit.

"Ha h h paano kaya ito? You just kidding me right di ba?" Hindi makapaniwala at labis na naguluhan si Jate.

"Hindi hindi hindi hindi! Hindi ako nagbibiro." Sambit ng kanyang lolo.

After hearing this, hindi maisip ni Jate. Sumuko na siya dahil nawala na ang kanyang pag-asa na linisin ang kanyang pangalan dahil siya ay clueless, at hindi alam kung ano ang gagawin upang patunayan na siya ay inosente.

"Mahabang istorya ito aking Apo, pasensya na kung naging miserable ang buhay mo nitong mga nakalipas na taon, at naghihirap ka upang mabuhay ka lang nitong makalipas na pitong taon. Maaari ka nang bumalik ngayon, at sasabihin ko sa iyo ang buong kuwento."

"Ha, paano mo nalaman iyan?" Tulala si Jate dahil alam ng kanyang lolo kung gaano kalungkot ang kanyang buhay sa nakalipas na pitong taon.

Lihim na umupa ang kanyang Lolo ng isang propesyonal na ahente upang bantayan siya upang protektahan siya mula sa panganib na papalapit sa kanya sa nakalipas na pitong taon. Iniuulat ng kanyang ahente ang bawat detalye tungkol sa mga sitwasyon ng kanyang apo. Para makasigurado siya na ligtas ang kanyang pinakamamahal na apo.

Nagpatuloy ang kanilang pag-uusap. Nawala na ang ilan sa kanyang pagdududa. Ang ilan sa mga tanong niya ay nanatiling misteryo, mauunawaan niya ang lahat ng ito pagkauwi niya sa kanyang tahanan. But Jate are still dumfouded sa sinabi ng kanyang sa Lolo.

"Hindi ko muna gusto kong bumalik sa pamilya, dahil mayroon pa akong ilang bagay na dapat gawin."

"Okay kung iyon ang gusto mo, bumalik ka na lang dito kung tapos ka na sa mga bagay bagay. Bukas nga pala ng umaga may maghahatid ng pera para sa pang-araw-araw mong gastusin." Dagdag na sambit ng kanyang lolo.

"Sige ho, maraming salamat." Sagot ni Jate.

"Well, hihintayin ko ang pagbabalik mo tutal ikaw naman ang paborito kong apo."

Gumaan ang pakiramdam ni Jate matapos ang kanilang pag-uusap ng kanyang lolo. Hindi niya maisip kung ano ang nangyari sa araw na ito na naramdaman niya.

"yaaahhhh!"

"Anong sinisigaw sigaw mo? You bastardo, stop that nonsense go get me some fresh water." Sabi ng kanyang biyenan na si Dulce.

"Okay." Sagot agad ni Jate.

Ang kanyang biyenan ay isang taong ambisyoso, ngunit hindi niya ito pinansin. Hindi niya ito pinansin kung anong mga bagay ang kangyang pinag gagagawa. Sinusunod lamang niya ang mga kailangan nito sa kanilang tahanan.

"Here Go get some warm water and wash my feet, oh anong tinitingin tingin mo? ayaw mo?"

Tumango na lamang si Jate, at agad na kumuha ng maligamgam na tubig. Ginagawa niya ito sa kanyang biyenan sa lahat ng oras noon, pagkatapos makauwi ang kanyang biyenan . Pero sanay na Siya sa lahat. Sa kanyang isip pagkatapos ng lahat ng ito ay makikita mo kung sino ang magiging boss balang araw!