Kabanata 30

Crane stayed with me. Hindi ko alam pero ako lang ba iyong nag assume sa sinabi niya kanina? And here I am, lost of words.

Hindi sa nagfe-feeling pero ako ata ang dahilan kung bakit gusto pa niyang magstay?

Wala eh, kumapal na talaga mukha ko sa parteng ito.

"I like you Jan since the first day you entered in the classroom." Bigla niyang sabi.

Muntik na akong mabilaukan sa sinabi niya. Maagap kong kinuha ang mineral water at uminom doon.

Nangapa ako ng sasabihin. Say something Jan! Huwag kang tumahimik diyan.

"Hindi ko alam kung napapansin mo pero I always stared at your genuine smile and your innocent face. Higit sa lahat ang honesty mo." Pag-amin niya.

With that, I saw a glint of smile on his lips.

Napasubo ako ng kanin sa bibig. Nag-iinit ang pisngi ko sa sinabi niya.

Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. Nahalata siguro niyang nahihiya ako.

"Gusto kong sabihin sa'yo 'to bago ako umalis. Does it make you feel uncomfortable? I'll stop then."

I waved my hands as sign that it's okay.