Tumango lang ako at umupo sa tabi ni Professor Zaiden. Nakaupo lang siya sa couch at tiningnan ang kambal na mahimbing na natutulog. Ililipat ko nalang sila mamaya dahil nagigising talaga sila ng alas dose ng madaling araw. "Laurene, okay ka lang?" Tanong ni Professor Zaiden, habang tinitingnan ako ng seryoso."Oo, okay lang ako. Medyo naguguluhan lang." Sagot ko, habang tinitingnan ang mga anak ko."Kung kailangan mo ng tulong, nandito lang ako." Sagot niya, habang hawak ang kamay ko.Napangiti ako at tumango. "Salamat, Prof. Alam kong kaya kong harapin ang lahat. Syempre, may kailangan na akong protektahan." Tumingin siya sa akin at ngumiti. "Alam ko rin 'yun. Kaya mo 'yan, Laurenestine." Sabay kaming napatingin sa kamay naming maghawak. Nahiya si Prof at agad kinuha ang kamay niya. “Sorry, I didn't mean to touch you.” Namumula niyang sagot at saka tumikhim. "Ah, hindi po problema, Prof. Zaiden," sagot ko, habang pinipigilang hindi mapangiti. Medyo nahiya rin ako pero hindi ko n
I didn't realize that three years had passed, and I decided to enroll in one of the universities here in Pampanga. I'm now a fourth-year student, at huling semester na ay graduate na ako. Tinulungan ako ni Zaiden na makuha lahat ng requirements ko sa University at may mga subjects lang talaga na kailangan kong kunin dahil siguro iba-iba ang variations ng curriculum nila.Masyadong mabilis ang nangyayari, at hindi ko napansin na malapit na pala akong matapos sa pag-aaral. My babies are growing up, and they are becoming handsome and beautiful.It's really hard for me to hide that I'm a mother already and even my classmates didn't know about it except Rian. It's safe that way kahit na alam kong sa sarili kong nahihirapan na rin ako. I got pregnant at 20, and now that I'm turning 24 this year, I didn't realize how challenging those years were in my life.After I found out that Quincy knew Zairon, I still worked there but I only lasted for months. Nagiging paranoid na ako dahil naiisip kon
My heart stopped at the mention of the name. Kusang namagnet ang buo kong katawan sa akin upuan. Nanlalaki ang mata ko habang lumalakas ang tibok ng puso ko. “Did I hear, Gavilan?” Darcy whispered. “Wait, correct me if I’m wrong, hindi ba at head ng family nila ay owner ng isa sa sikat na University sa Manila?” she added. Pumitik si Jazz na parang may maalala siya. “You're right. You know I'm social media freak. There's even a viral video three years ago na involved ang isang Professor sa University nila.” Kumurap ako at hindi makatingin sa kanila ng maayos. What if they will know that I'm the woman who’s in the viral video? Lalayuan ba nila ako?Pero hindi nagtagal, pumasok na siya at naglakad papunta sa harap. He was even more handsome than I remembered. His dark hair was neatly styled, and his gray eyes were as captivating as ever. He was wearing a white coat over his casual clothes, making him look even more like a doctor."Good morning, everyone," he greeted and his voice smo
Napatingin nalang ako sa bintana nang nagkasunod-sunod ang pagbuhos ng ulan. Kumakalma ang dibdib ko kapag naririnig ko ang pagbuhos nito na para kasing nawawala ang alalahanin ko sa mga nangyayari. It's Saturday today and our planned outing didn't push through because of the rain. Kailangan ko pa man din pumunta sa Mall dahil bibilhan ko ng mga damit ang kambal. We're going to the beach next week for Grandma's birthday. She initially didn't want to, but Mama and Papa wanted to go, and my sister Nave is also coming home."Ate, wala ng gatas si Cole. Mukhang last drop na talaga kaninang umaga." Napatingin ako kay Serina nang sabihin iyon. Nandito ako sa sala at tiningnan lang ang labas. Para na akong emotera nito. Nakatulog na lang ang kambal at nang makita nilang umuulan ay sila na nga mismo nagsabi na susunod nalang kami gagala.I'm lucky to have my twins. They are so understanding, lalo na si Cole. He's understanding and sweet while Calia can a bit impatient sometimes, mas nag a-act
I looked away and sighed. Kinakapa ko pa ang nararamdaman ko pero hindi na katulad ng dati ang nararamdaman ko kapag nakikita ko siya. Maybe I'm too emotional back then because I'm pregnant."I don't hate you, Zairon. Nagalit lang ako ng husto sa ginawa mo pero nangyari na rin at wala na rin namang papatunguhan kung magagalit pa ako." Tumango siya at nakatingin lang sa harap. "I... I did regret what I did to you, especially when I heard that our baby was gone," Tila may sumuntok ng malakas sa puso ko. Nakayuko ako at hindi siya tiningnan. "I'm sorry for manipulating you... I was just too desperate." He took a deep breath. "I don't want to get married, Laurene." He suddenly added. I turned my gaze back to him and we locked eyes again. "I don't want to get married because I'm afraid to love someone. I'm afraid that if I love someone, they will end up like the people I cared about the most. The more I showed that I care, the more they started to hate me as if I were a pest."Nalungkot
“Girl, narinig niyo ba?” Bulong ni Jazz sa amin habang nasa Cafeteria kami. “Bagong chismis? Department?” sagot ni Dalcy. Napailing nalang ako sa kanila. Hindi yata talaga nauubusan. “Sa medtech beh, mukhang inimbitahan si Doc. Gavilan sa isang birthday party. Kilala mo naman si Justine di ba? He's close pala sa gwapo nating doctor.” Naintriga ako. May close pala si Zairon dito? Lumilikot na naman muli ang isip ko. “O eh, ano naman ngayon? Hindi naman tayo imbitado.” Sagot ni Dalcy at sumubo ng spaghetti. “Iyon na nga! Inimbitahan niya ang buong department natin dahil may girlfriend siya sa block 1.” sabay gesture pa niya sa kaniyang kamay.“Wow, talaga? So, pupunta ba tayo?” na e-excite na tanong ni Dalcy.I paused in the middle of my bite when they both turned to look at me with innocent eyes. I just raised one eyebrow and continued eating.“Punta tayo girl, please?” Sabay puppy eyes nilang dalawa at pinagdikit ang mga kamay. Na parang nagdadasal na papayag ako. “Ayoko.” Sagot
“Are you okay?” Napamaang nalang ako sa tanong niya. “Why did you shout? May nambastos ba sayo?” Salubong na kilay niya pang tanong. Hindi ako makasagot at tiningnan lang ang mukha niya. “Hey.. Laurene.” Kumurap ako at nginitian siya ng pag alinlangan. “O-okay lang ako. Nagpapractice lang ako maging biritera.” Rason ko at kunwari pang tumitikhim upang magsimulang kumanta ulit. “Ahem, ahem..” Hindi ko na mabasa ang reaksiyon niya dahil sa rason ko. Kahit naman ako ay mawiwindang kung may sumisigaw tapos ang rason ay nag vo-voice lesson lang pala. Tumaas ang kilay niya kalaunan at nakita ko pang umangat ang gilid ng kaniyang labi. “Pinapractice pa pala ‘yan?” “Ha? Ang ano?” “Ang pagkanta,” he smirked. “Sa naalala ko, magaling ka na.” “Eh?” Hindi ko ma gets ang ibig niyang sabihin at dala ko iyon hanggang sa bahay. Doon ko lang nakuha ang meaning no’n nang aksidente kong nakita ang mga toys ko. Hindi ko pa kasi ito tinapon at tinago lang pero sinigurado kong walang makakita. Na
Warning/ R-18No matter how much I convince myself not to be affected, my feelings only grow stronger. For three years without seeing him, I thought I was just scared that he would take my children away, but no. I'm scared of my own feelings for him because even now, my heart is still the same, still beating for him. It's far from what I felt with Zaiden.To be honest, Zaiden was a challenge for me because I was the one chasing him. I fell in love with him because of what he did for me in the past. He protected me like he was my shining armor, which is why I was so eager to know him. In the process, I became obsessed with catching his attention. I didn't know that the night with Zairon would leave me feeling confused.May kaibahan kaya naguguluhan na ako pero dahil hindi pumasok sa aking isip na may kambal ang Professor, akala ko talaga ay mas lalo lamang dumagdag ang nararamdaman ko. When I heard that he got a girlfriend three years ago, I took it to heart but I let it be, especiall