"Hi doc! Why did you disappear last night? I was looking for you," she leaned into Zairon's arm. Huminhin bigla boses na nagpaikot sa mata ko sa hangin. I was about to pull her away from him when Zairon himself gently removed her hand and gave her a cold stare. "Don't touch me. Do you want to experience my wife's slap?" Malamig ngunit may banta niyang sambit sa babae. Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. He really claimed me as his wife. Gulat ang mata ng babae. “W-What? Asawa?” “Yes. Kaya please, kung ayaw mong huwag grumaduate, lumayo ka sa’kin.” Madiin niyang sagot at bumaling sa direksiyon ko. Napalunok ang babae at agad na umatras. "S-Sorry, Doc. Hindi ko alam." Hindi niya pinansin ang babae at lumapit sa akin. He held my hand tightly and he even showed it in front of the woman. "Now you know. This is my wife, Laurene." Napatingin ako sa kaniya nang hindi makapaniwala ngunit nang makita ko ang seryosong ekspresyon niya ay alam kong hindi siya nagbibiro roon. Sigurado n
Ngunit lumipas na lamang ang isang oras pero wala pa ring dumating. Unti-unti na ring nawawala ang mga tao at mukhang umuwi na rin ang iba. Tiningnan ko ang Juice kong ininom kanina at naubos na pala iyon. Hinatiran rin nila ako ng pagkain pero Juice lang ang nainom ko. Naiwan rin ang phone ko kanina kaya hindi ko alam kung paano tatawagan si Zairon. Agad akong tumayo nang makita si Zachary na papalit sa akin. “Zach, si Zairon hindi pa siya dumating.” Kumurap siya at dumiretso sa couch upang umupo roon. Namumungay ang mata niya, mukhang nakainom siya kanina dahil isang oras pa naman siyang wala. Pagod siyang napabuntung-hininga at kinuha ang sigarilyo sa bulsa niya. Sinindihan niya muna iyon at hinithit habang ang kaniyang isang kamay ay nakapatong sa sandalan ng couch. He looked at me with his blank eyes. “Zairon really isn't here and I really didn't invited him. Baka nga pupunta lang siya dito kapag wala ka na sa bahay." Naningkit ang mata ko. “You lied? Anong purpose mo ba
Binigyan ko siya ng masamang tingin na kanyang basta na lang binalewala at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa kanyang aparador para kumuha ng ibang damit. Kumurap ako nang simulan niyang maghubad at magpalit ng damit, subalit pinilit kong huwag magpakita ng pakialam. "So, you're using me as a pawn in your twisted game against your own brother? How low can you possibly stoop?" I managed to uttered sarcastically. Ngumisi lang siya sa akin at bumalik kung saan siya kanina. He again took his cigarette from his pocket and lit it in front of me. Kapag madalas na ‘to, baka nagkasakit ako dahil sa pèsteng lalaking ‘to. Binubugahan ba naman ako ng usok. Nilagay niya ang sigarilyo sa bibig niya at nakita ko na ang paglabas ng usok galing roon. Umismid ako dahil kahit mag mala kontrabida siya ngayon, parang pinagtitripan niya pa rin ako. Para rin kasing bumalik iyong Zachary na una kong nakilala. "You have no idea, Laurene. You're just a pawn, indeed. But sometimes, even pawns can change
He ran his other hand through his hair, pulling at it because he was so frustrated. His face looked really angry and his eyes were full of a scary kind of anger. His jaw was clenched so tight that I could see his muscles moving. He leaned forward and put his forehead on the top of the steering wheel. His shoulders were hunched up and his whole body looked tense. He stayed like that for a little while– breathing hard and fast. It looked like he was trying to calm down and control his anger that seemed like it was about to explode. My voice trembled as I tried to defend myself but Zairon's rage was like a storm, relentless and unforgiving. Tánging pag iyak lang ang nagawa ko. Gusto kong magpaliwanag pero galit na galit siya ngayon na parang kung magsasalita ako ay baka sisigawan niya lang ako. Huminga siya ng malalim at binalik ang kamay sa steering wheel at pinaandar ulit ito. Hindi siya nagsalita pa at blanko lamang ang tingin niya sa harap. Nakaw na tinitingnan ko lang siya at
“G-girlfriend mo ako.”Lumunok ako nang maramdaman ang sakit sa dibdib ko. “I already forgot that you're my girlfriend. Nawala ka na kasi sa isip ko. Dahil sa ginawa mo, nawalan na ako ng interest sa iyo.” “Zairon naman..” Marahas siyang bumuntong hininga at tiningnan ako ng masama. “Sa tingin mo ba, madadala mo ako sa ganiyan, ha?” “Zairon, hindi mo na ba ako mahal?” Tumawa siya, isang malamig at mapait na tawa. “Kaya nga galit ako, kaya nga nasasaktan ako, dahil mahal kita! Putangina naman!” Napapikit ako dahil sa galit niyang pagsigaw. Pinipigilan kong huwag humikbi pero hindi ko kayang pigilan pa. “Hindi ko sinasadya.. Hindi ko alam na ganito ang mangyayari.” Basag na boses kong sagot. “Hindi mo sinasadya? Hindi mo sinasadyang lokohin ako? Hindi mo sinasadyang saktan ako?” “Zairon, pakinggan mo muna ako..” “Wala na akong gustong marinig mula sa'yo, Laurene. Wala na. Tapos na.” “Zairon, please..” “Just fucking shut up!” Pumikit siya pagkatapos niya akong masigawan
Kinakabahan ako at hindi mapakali habang tinatahak namin ang daan papunta sa lugar ng kaarawan ng kanilang Lolo. Si Zaiden ay nagpadala lamang ng isang tao para sunduin ako. Abala siya dahil kailangan na nandoon sila lahat.The car ride was long and quiet. I looked out the window and saw the city change into the countryside. The big buildings and busy streets became open fields and quiet roads. This change made me feel even more unsure and worried.Habang papalapit kami, mas lalo na tuloy akong kinabahan. I was going to meet their family and I didn't know what to expect. Would they like me? Or would they think I didn't belong? I hurt their son, I should expect that they won't like me.I looked at the driver. He didn't say anything. He was just a reminder of why I was here. I was here because of Zairon and our complicated relationship. I wanted to run away but I knew I couldn't. I had to face this alone for now. Pumayag naman ako at ngayon, kailangan kong tatagan ang sarili ko kahit n
Lumapit ito sa akin at pinatayo ako. Napakagat ako ng labi dahil hindi ko kayang tumingin sa harap. “Are you okay, Laurene?” She asked. Yumuko lang ako dahil sa kahihiyan. Hindi ko sila magawang makita. Si Zairon lang rin naman ang gusto kong makita pero wala siya. Hindi ko siya makita rito. “So this is Laurene who I always heard.” Tumingin kaming lahat sa nagsalita. Ang ina nila Zairon. Tinitigan niya ako ng mariin at unti-unting nangunot ang noo niya. “I know you.. you’re the woman I met inside the Mall,” nanlaki ang mata niya nang may marealize siya. “You.. may mga anak ka na di ba?” Suminghap ang lahat nang marinig iyon. Lumakas ang bulungan sa loob. “Tama ako, anak mo sila?” she added. Tiningnan ko ang reaksiyon ni Eunice at ang ibang tao at alam kong nawiwili silang marinig ang sagot ko. I saw Zachary only looking at me boredly but I didn't saw Zaiden and Zairon everywhere. Halos lahat ng mga tao rito ay walang alam sa sitwasyon ko kaya kung nagsasabi man ako ay alam kon
"Pero bakit po, Don? Bakit niyo po ginawa iyon?" tanong ko sa kanya, hindi ko talaga mapigilang maging curious. Don is finding ways to know everything about me and relay this information to Zairon. This could mean that Don is acting as a bridge or mediator between me and Zairon. Is It could be suggest that Don cares about me? Gusto ko mang magtanong kung kailan ito ay parang nakaramdam ako ng hiya dahil akala ko ay ang Don ang magiging hadlang sa aming dalawa. It turns out, it's the opposite. "Gusto ko lang siguruhin na handa kang maging parte ng pamilya namin, hija. Alam mo naman na importante sa akin ang pamilya. At ngayong nalaman ko na totoo nga ang pagmamahal mo kay Aero at handa ka na ring maging ina sa mga apo ko, masaya na ako," sagot niya. "Mahal ko ang apo ko hija at bumabawi ako sa mga kamalian ko noon at dahil sayo, narealize ko ang lahat." He really testing me. Halo halo ang nararamdaman ko rito. Maybe because he thought that I'm just like the other women or not-- but