MAYA'T maya ko mino-monitor ang temperature niya. Natatakot na ako dahil hindi talaga bumababa sa 38 degrees celsius. Nakailang punas na ako sa kaniya at pangalawang beses na niyang umiinom ng gamot. Gusto ko nang tawagan si Carlo para humingi ng tulong dalhin ito sa ospital pero ewan ko, inuunahan ako ng takot at kaba. "Ui, okay ka pa ba?" Sinusubukan ko siyang kausapin. Nakahiga na ako sa tabi niya at pinagmamasdan lang siya. Nanginginig pa rin siya kahit balot na balot na ang kaniyang katawan. Kapag nalalaglag ang bimpo sa noo niya, ibinabalik ko iyon. Hindi ako mapakaling panay din ang sapo sa leeg niya. Kung puwede lang paghatian namin ang init niya ginawa ko na. Pero hindi! Hindi ako concerned sa kaniya. Ayaw ko lang may mangyaring masama sa kaniya dahil takot akong mapagbuntunan ng galit ng pamilya niya. At saka hindi ko naman kasalanan ito, siya ang may kagagawan nito."S-Sandy..." Naalarma ako nang marinig ko siyang magsalita. Binanggit niya ang pangalan ko...?"B-Bakit?" n
"GAGO!" pigil ang tawang sambit ko sabay sabunot sa buhok ni Francisco."Bakit ba?" natatawang saad niya habang inaamoy ang thermometer na kahuhugot niya pa lang mula sa kili-kili ko. "Mabango nga eh parang -- Aray!" Sinabunutan ko siyang muli."Kung wala kang matinong gagawin dito, lumayas-layas ka na. Dapat talaga tumawag na ako ng funeraria nang na-embalsamo ka nang buwisit ka." Nasa gitna ako ng inis, hiya at tuwa. Inis dahil sa pambu-bully niya, hiya dahil sa amoy ko at tuwa dahil sa kaniyang presensya. Ayos na rin na nandito siya at least may nauutusan ako kahit papa'no. Lalo na ngayon, malakas ang signal ng bagyo, anytime soon mawawalan ng kuryente."Thirty-seven point five, medyo mataas pa," seryoso nang sabi niya sabay sapo sa leeg at noo ko. "Okay na 'yan. Mawawala rin 'yan." Hindi naman kasi ako maindahin sa sakit ko."Punasan din kita --""Ayoko!""Hindi puwedeng hindi." Nakahanda na pala sa tabi niya ang planggana at bimpo. Wala tuloy akong nagawa lalo na nang simulan na
"GOODBYE, Ma'am Sandy! See you tomorrow!""Goodbye, Johard! See you tomorrow din!" Nakangiti pa ako habang kumakaway sa nagpaalam kong estudyante. Nakasakay na siya't lahat-lahat sa kanilang sasakyan ay kumakaway pa rin siya sa akin. Bagay na nagdulot ng lubusang saya sa puso ko. Ito talaga ang gusto kong gawin, ang magturo't makisalamuha sa mga bata. Noong una ayaw ko, pero nang maglaon ay nagustuhan ko rin. Maraming pasaway pero pag nakikita ko naman silang natututo at masaya sa klase ko, masaya na rin ako. Bitbit ang mga ginawa kong learning materials kinagabihan ay naglakad na ako pauwi. It's been another long day. Mahigit isang linggo na rin akong nagtuturo sa private school na 'yon. Okay naman. Mabait ang mga co-teachers ko, pati mga head at principal. They welcomed me like a new member of the family. Mababait din naman ang mga estudyante. May klase ako sa Grades one and two, ilang section din. Okay na rin ang starting salary na 16k a month at least malapit lang sa tinitirahan
HINDI ko alam kung paano ako bababa. I mean, alam ko pero naiilang ako sa mga makakakita. Pinagbuksan pa talaga ako ni Francisco ng pinto. Nakaabang pa ang kamay niya para abutin ko. Inihatid niya ako sa school ngayon. Gamit pa ang bagong biling sasakyan niya. Ilang ulit akong tumanggi pero ilang beses niya rin akong kinulit. Ang aga-aga pa niyang nagising.Nahihiya ako dahil baka isipin ng mga co-teachers at estudyante ko na mayaman ako -- o may mayamang nobyo. Siyempre, hindi naman totoo 'yon. Yaman lang, oo, pero relasyon wala. Alam din kasi ng mga katrabaho ko na single ako. Ewan ko sa mga 'yon pati personal life kailangan ikukuwento ko. Ayokong maging tampulan ng chismis kung sakali."Ano na?" untag niya sa akin. Ilang segundo na pala akong palingon-lingon sa paligid. Sa huli, hinarap ko na lang ang hiya ko at nakatungong bumaba ng sasakyan. Hindi ko inabot ang kaniyang kamay."Huwag mo akong susunduin mamaya ah. May lakad ako," sabi ko bago ako tumalikod assuming na susunduin n
KAMUNTIKAN pa akong madapa kakatakbo. Paulit-ulit na tinatawag ni Francisco ang pangalan ko pero tuloy-tuloy lang ko. Kung puwede lang hubarin ko itong heels na suot ko para mabilis akong makalayo, ginawa ko na. Ayaw kong makita ang kaniyang pagmumukha. Masapak ko lang siya."Ikaw naman, sinasakyan ko lang ang mga katrabaho mo eh, masyado kang seryoso," sabi pa niya sa medyo paliit nang boses. Marahil tumigil na kakahabol sa 'kin. Saka lang ako lumingon. "Letse ka. Kailan ka kaya titigil kakagulo sa buhay ko? Pati ba naman sa birthday ng co-teacher ko, magkakalat ka?" gigil na sabi ko.Muli siyang humakbang at hinayaan ko naman siyang makalapit sa akin. Parang trip kong suntukin sa mukha. Hiyang-hiya talaga ako kanina."'Pag sinagot mo na ako," nakangising tugon niya. Pero hindi niya alam, nakahanda na ang kamay ko para sa panga niya. "What was that for?!" gulantang pang tanong niya nang sumayad ang kamao ko sa balat niya. Buti na lang medyo madilim sa kinaroroonan namin at hindi niy
"UHMMM.." Hindi ko alam kung bakit malakas na ungol ang unang kumawala sa bibig ko nang bumalik na ang aking ulirat. Hindi lang basta ungol dahil nakakapit pa ako nang mahigpit sa bedsheet, habang paliyad-liyad ang katawan. Later that I noticed, may tao palang nakadapa at nakasubsob sa ibabang bahagi ko. Bukang-buka pa ang aking mga hita habang damang-dama ko ang malamig niyang bibig na tila gutom na gutom na pinaglalaruan ang bahagi kong iyon. Late reaction pa ako ng pagtulak sa kaniya. Putrages, tirik na tirik pa ang ilaw."Walanghiya ka! Rapist!" sigaw ko saka siya sunud-sunod pang pinagsisipa. Dinampot ko agad ang kumot at itinakip sa aking katawan. "G-Gising ka na?!" kunwari pa ay gulantang na tanong ni Francisco. Agad siyang lumapit ulit sa akin. Parang balewala ang pagsipa ko sa kaniya. Hinawakan niya ako sa pisngi, sa may sintido. "Okay na ba ang pakiramdam mo? Hindi ka na nahihilo?" usisa pa niya."Lumayo ka sa 'kin. Kunwari ka pang demonyo ka!" Kinakapa-kapa ko ang aking sa
NANG marinig ang sinabi ko, para siyang si Flash na agad sumunggab sa akin. "Paki-ulit nga ng sinabi mo, baby," nakangisi niyang bulong sa akin.Pero pulang-pula ako sa kahihiyan. Nagtago ako sa ilalim ng matipuno niyang dibdib. "B-Bingi ka ba?""Gusto ko lang makasiguro, baka nagkakamali ako ng dinig." Pilit niya akong pinaharap sa kaniya. "So pakiulit nga please. Kahit 'yong mga huling salita lang."Nag-iba ako ng tingin. "W-Wala! Sabi ko matutulog na ako." Bahagya ko pa siyang itinulak. "Good mor-night --"Ngunit nahuli na niyang muli ang mga labi ko. Tumugon naman ako agad for the first time. Kumapit pa ako sa batok niya. Ginaya ko kung paano gumalaw ang dila at bibig niya. Dahilan para lalo siyang maging agresibo. Nagtutunugan pa ang bawat sugpungan ng aming mga dila."'Di ko lang talaga expected na sasabihin mo 'yon. I mean ire-request. Are you addicted to me too, baby?" ngiti hanggang tainga niyang tanong. Umirap ako. "Dadaldal ka na lang ba diyan o magsisimula na?" kunway in
"ANDAMI nito!" sabi ko nang dumating na ang pina-deliver ni France na pagkain. Akala mo isang buong pamilya kakain niyon eh kami lang namang dalawa."Kaya mong ubusin 'yan," nakatawang sabi niya habang pinupupog ako ng maliliit na halik sa pisngi. Napaka-clingy namin ngayon sa isa't isa. Nakakandong ako sa kaniya. His left hand wrapped around my waste habang ang isa ay gamit niya pang-abot sa pagkain."Ako lang talaga? Aba! Ikaw ang --- ano ba?!" kunwari pang saway ko sa kaniya nang simulan din niyang halik-halikan ang leeg ko. "A-Alam mo namang malakas ang kiliti ko diyan!" Napahalgak pa nga ako ng tawa.Pero tila wala siyang pakialam. Bumaba pa ang halik niya sa balikat ko. "Huy! Ano ba? Kumain muna tayo."Gutom na gutom na kasi ako. Ikaw ba naman makipag-ano hanggang hapon non-stop. Ni wala pa kaming tulog. Walang kain, walang pahinga. Bagsak na nga halos ang katawan ko pero siya ang lakas-lakas pa rin."Opo, sorry," tugon naman niya pero napaigtad ako nang bahagyang gumalaw ang ka