Chapter 25

Sa balkonahe ko nalang mas piniling palipasan ang oras. I sat upon the wooden chair as I overlooked the sea. Mataas pa rin ang sikat ng araw. Siguradong nakakapaso pa sa balat ang magbabad sa beach ngayong oras.

Napa ngiti ako nang maalala ang mag kapatid na Zia at Kesha. Gustong gusto kasi ng mga ito ang beach. Palagi ko silang dinadala doon pag hindi ako busy at pag wala silang eskwela.

I remembered the sweet smile on their face and how bubbly they are, kahit sa simpleng pag lalaro lamang sa buhangin ay kontento na sila. Nanghihinayang lang ako dahil hindi ako nakapag paalam sa mga ito nang umalis ako.

Maging ang pag uusap namin ni Iseah ay wala pang kasigurohan lalo pa't nalaman nito ngayong buhay pa ang kaniyang kuya.

I expelled t