CHAPTER 32

      HINDI excited si Luke sa magaganap na tutoring mamayang gabi. Hindi. Hindi siya gagaya sa iba d'yan na kinikilig sa simpleng posibilidad na 'yon. Hindi siya ganoon.

"Anong oras na, Ethan?" Hindi napigilan ni Luke ang mapatanong.

Asar na inalis ni Ethan ang libro sa mukha saka siya binalingan. "Hindi ba't kasasabi ko palang ng 11:45?"

"Grabe, pala, ano." Napakamot ng ulo si Luke. "Ang bagal ng oras sa mundo."

Umusok ang ilong ni Ethan. Malungkot nitong dinuro ang mga papel sa kanilang harapan. "Gusto mo ba talagang bumilis ang oras? Sa dami niyang mga gagawin natin!"

"Woah!" Pinag-ekis ni Luke ang braso. Mukhang kakaiba ang inis na ito ni Ethan. May ibang pinanggagalingan. Hindi naman ito nagagalit nang basta-basta maliban nalang kung si Rex ang pinag-uusapan. "Kalimutan mo muna siya saglit, okay?"

"Sinong nag-iisip sa kaniya?" Dumila ito. Inabot ni Ethan ang baunang tubig. "Bakit ka ba nagmamadali?"

"Sino? Ako?" N