CHAPTER 37

CHAPTER THIRTY-SEVEN

Ziah's POV

Alam kong malalim ang mga katagang binitiwan ni Pamela habang nasa byahe kami. May kung anong kirot at sakit akong naramdaman nang sabihin niyang sana ay ako na lang ang Mommy niya. Para bang may galit siya rito.

But why? Christaline is so kind and a joyful woman. How it could be na umabot sa puntong pinangarap ni Pamela na sana iba na lang ang kaniyang Ina? Masakit para sa'kin ang marinig 'yon, dahil isa rin akong ina. Kaya kung malaman man ito ni Christaline ay tiyak na masasaktan 'yon ng sobra.

Ipinahinto ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Tinanguan ko lang si Braxien ng sinenyas nitong lalabas muna siya. Alam ko rin naman kasing alam niya na gusto kong makausap si Pamela ng maayos at seryoso.

"Bakit tayo huminto, Tita Ziah?" tanong nito habang nakasuot pa rin ang headset.

Bumaba rin ako ng kotse at nagtungo sa back seat upang tabihan ito. Tinanggal ko ang suot nitong headset at nakangiting