Kirsten Encarlight's P.o.V.
I check the time on my wristwatch. It's already twelve in the midnight. The whole school were now like a haunted place where no one is here aside from me.
I kept on following Zero but he's really fast.
I don't know if I should still follow him or get back to our room. I don't know what will happened to me here.
Andaming naging ganap sa mga araw na 'to at hindi ko alam kung bakit kailangan ko pang dagdagan ang mga nangyayare.
Nahinto ako nang makitang mayroon akong dalawang daanang pagpipilian, sa kanan o sa kaliwa. Hindi ko masisisi ang sarili ko kung bakit mabagal ako, dahil sadyang mabilis lang talagang kumilos si Zero.
I heaved a sigh as I chose to strode on the right way. The place isn't familiar to me. For the rest of my stay here, I only went to the field, pool area and to school grounds. But here, I felt like I'm in
Kirsten Encarlight**"Kumpleto na ba sila?""Kulang pa po tayo ng isang participant...""Sino?""Si Zero Avreton, Madame.."Narito ako ngayon sa auditorium ng eskwelahan. Nag-iisa sa sulok habang ang ibang kasama ko ay busy sa kanilang kani-kaniyang mundo.Nakatingin lang ako sa teacher na bading at sa isang babaeng kasama nito habang nag-uusap.Kanina pa ako palinga-linga sa paligid dahil hinahanap ko si Zero. Alam kong kasali siya dito dahil sinamahan ko itong magparegister kahapon.Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil ang buong akala ko ay bukas pa magsisimula ang rehearsal para sa Mr. and Ms. Intrams.Napatingin ako sa suot kong bracelet. No'n ko lang naisip na pwede kong kausapin si Zero gamit yun.Palihim kong pinindot yung red
Kirsten Encarlight"Can we talk?"He stared at me. The way he looks at me, he's like asking me what."Can we go outside the balcony?"Tumayo ito at saka naunang tumuloy sa balcony. Nang makalabas kami ay isinara ko panandalian ang kurtinang nakasabit doon."What's the matter?" Malalim ang boses na aniya.Napalunok ako at saglit na hinanap ang sarili ko upang simulan ang sasabihin dito. Buong magdamag akong nag-iisip tungkol sa bagay na nakita ko kahapon.Inilabas ko sa bulsa ko 'yung maliit at kulay pulang box na natagpuan ko sa kama ko.Napansin ko ang pagbago ng ekspresyon nito at mabilis iyong kinuha sa'kin at tinignan ang nilalaman sa loob.Tahimik lang akong nakatingin dito at nag-aabang sa sasabihin nito."Pa'no ka nagkaroon ng ganito?" He started to asked me.
Kirsten Encarlight***Hapong-hapo ako nang dahil sa pagtakbo. Ang kaninang mabilis kong pagtakbo ay unti-unting bumabagal. Tuloy-tuloy lang si Raijin sa pagtakbo. Nauuna ito sa'kin at sa tingin ko'y hindi ako nito napapansin.Hindi ko na ito sinubukan pang tawagin, umaasa akong kaya nito iyong habulin.Nang mapansin kong kumanan sila ay sumunod na lang ako.Pagtingin ko sa kanila ay nagulat ako sa ginawa ni Raijin. Sinipa nito ang binti nung lalaki nang mahabol ito. Nadapa sa lupa ang lalaki at tila nasisindak nang makita si Raijin.Agad akong lumapit at inilabas sa bag ko yung ibinigay nung lalaki sa'kin kahapon.Bakas sa mukha ni Raijin na napagod ito dahil malalim ang mga paghinga nito."B-bakit niyo ko hinahabol?" takot na tanong nung lalaki.Ngumisi si Raijin at saka nagsalita, "Bakit ka tumatakbo kung alam mong alam
Kirsten Encarlight****I can't feel my body. My knees were trembling and all of a sudden a fear comes out.Napaupo ako mula sa kinatatayuan ko dahil nanghihina ang mga tuhod ko sa takot. The man in front of me is somewhat like different from the dark room allies I've met before.Sa uri nang pagtayo nito at sa pananamit nito, tiyak na katatakutan mo siya."Kirsten? Are you there?!" Naririnig ko nang sumisigaw si Zero mula sa kabilang linya ngunit hindi ko magawang magsalita.Nakatuon ang atensyon ko sa baston ng lalaki. Mali! Hindi iyon baston lamang, mukha itong baston sa unang tingin ngunit mayroon itong butas sa ilalim. Sa tingin ko'y dinisenyo itong baston ngunit isa talaga itong baril. Ang hawakan nito ay may gatilyo kung saan nakalusot ang daliri nito."Sa anong paraan mo gustong mamatay? Biglaan ba?" Malalim ang boses na aniya.
Kirsten Encarlight"Who made this headquarter, Zero?"I was amazed at the place where we are right now. At first look it looks like a plain white room with some guns on the side and a round table at the middle. But I was shock when we strode to a plain wall and it suddenly opened."My older brother Zenre made this. From the construction and designs here inside, it was all came up from his ideas. Check this out.." We went inside the room that's been hidden earlier. Here I saw a machine guns, a lot of bullets, vest, knives, etcera.Hindi gaya sa labas kanina na sobrang linis, dito sa loob ay hindi gaano. Maraming nagkalat na bala ng baril at mayroon ding mga kulay puting standee kung saan tadtad ang mga iyon ng bala. Marahil ay dito sila nag-eensayo.I nevet imagined that this kind of place is also existing here in Virginian High. Pa'no mo nga naman iisipin na may ganito dito kung s
Kirsten EncarlightNagising ako nang maramdaman ko yung sinag ng araw mula sa balcony na tumatama sa mukha ko. Ang bigat ng pakiramdam ko."Uy, gising na siya..."No'n ko lang napansin na nakayakap pa rin ng mahigpit sa'kin si Raijin magmula nang sumuko akong itulak ito. Gabuhok lang ang lapit ng mukha namin sa isa't isa.Minabuti kong iilag ang mukha ko sa kan'ya. Saka ko lang napansin ang mga malisyosong mata nina Trixie at Jacob na nakatuon sa'min.Malawak ang ngiti ng dalawa at hindi ako natutuwa sa mga oras na ito.Sinamaan ko sila ng tingin parehas."Tulungan mo 'ko dito," saad ko kay Jacob. Pinigilan ito ni Trixie nang akma na itong lalapit sa'kin.Nanunukso na natatawa ang hitsura nina Jacob at Trixie.Mayamaya pa ay dumilat na ang mata ni Raijin. Nanlaki ang mga mata nito nang magtama ang tingin naming dalawa.Masama lang akong tumingin sa kan'ya
KIRSTEN ENCARLIGHTNIGHT at Virginian High School. We already ate food at the cafeteria and here I am sitting on my study table. Thinking about the upcoming intramurals.Last week Zero and I started to practice a song for our talent and now I'm still nervous for tomorrow. Iba pa rin kasi ang ginagawa namin sa rehearsal, hindi gaya bukas na mayroon nang mga manunuod."'Di ba mayroon pa kayong final rehearsal mamaya?" tanong ni Trixie.Tumango ako sa kanya.Nakahiga ito sa kama niya habang nagsusulat at gumagawa ng takdang aralin. Wala ngayon sina Jacob at Raijin. Hindi ko alam kung sa'n sila nagtungo dahil silang tatlo ang magkakasama kanina."Nga pala, nasa'n sina Jacob?" Hindi ko napigilang itanong.Malisyosong tingin ang ipinukol sa'kin ni Trixie. "Do you mean si Raijin?"Umirap ako dito. Hindi na lang sana ako nagtanong sa kaniya.
KIRSTEN ENCARLIGHTIsang oras lang ang ginugol namin dito sa rehearsal. Kailangan din namin ng pahinga dahil bugbugan kung bugbugan ang paguran ngayon. Lalo pa't bukas na gaganapin ang pageant.Bawat kandidata o kandidato na lalahok ay nilagyan nila ng color coding ang damit na susuotin. Si Zero ang namili ng kulay para sa'min at kahit hindi palang nito sabihin ang gusto nitong kulay ay alam ko ng itim ang nais ito.Inilagay na pala nila iyon sa bulletin board ng eskwelahan. Kung sino ang nais nilang suportahan ay dapat magsuot ng kung ano ang kulay ng pares na napili nila.Kaya siguradong bukas ay malalaman namin ni Zero kung sino nga ba talaga ang mga susuporta sa'min. Kinakabahan na rin ako para bukas."Pagod ka na ba?" Zero handed me the bottled water. I get it and opened after."Hindi naman gaano. Iniisip ko lang talaga bukas kung kakayanin ko ba."