"Aling Nena!" Masigla ko na sabi habang naglalakad palapit dito. "Naku, lalo kang gumanda ng mapunta ka dito." Pinisil ko ng bahagya ang pisngi ng matanda. "Nambola ka pa talaga Aling Nena." Naiiling ko na sagot at iginaya siya papunta sa may sofa. "Padalawang beses ko na rito pero hindi ko pa rin maiwasan ang mamangha sa ganda nito." "Manghang-mangha rin ako dito nay, noong unang beses ko dito." Tumatawa na saad ko. "Halika po, dito ang inyong magiging kwarto." Sabi ko pa at ramdam ko naman ang pagsunod niya sa akin. "Salamat hija, nga pala asan ang asawa mo?" Pagtukoy nito kay Thunder. "Maaga po siyang umalis dahil nagkaproblema sa kompanya." Tumango-tango ito sa sagot ko. "Magpahinga muna kayo nay, wala naman kayo masyadong gagawin dito. Baka maboryo pa kayo, sabi ko kasi kay Thunder na okay lamang akong mag isa pero makulit at talagang pinapunta pa kayo agad-agad dito.""Oo nagulat nga ako ng kaunin agad ako ni Jason. Akala ko naman kung ano na ang nangyari kaya dali-dali ako
Itinaas ko ang aking kamay ng makita ko hindi kalayuan si Cloud, ngumiti ito sa akin at kumaway pa sa akin bago tinakbo ang distansya naming dalawa. “Kanina ka pa?” He asked at bahagya na umiling. “Halos kararating lang.” Sagot ko na ikinatango naman nito. Cloud order first, ewan ba kung bakit naisipan ko ang makipagkita dito kahit na walang pahintulot ni Thunder pero wala naman kaming ginagawa na masama, right. Sasabog na lang talaga ang utak ko kakaisip kung ano ang ibig sabihin noong nakita ko sa loob ng opisina nito. “Pinayagan ka?” Sa tanong na yun ay alam ko na agad kung ano ang tinutukoy ni Cloud. Umiling ako bago uminom ng tubig. “Hindi niya ako papayagan kung magpapaalam ako.” “Ano ba ang itatanong mo?” Pag iiba nito ng usapan. “I just want to know more about him, mukhang ikaw ang sagot sa mga katanungan ko kaya hindi ako nag dalawang isip na tawagan
"Don't look at me like that." "Then tell me what happened? Para saan pa at naging asawa mo ako kung ililihim mo lang din naman!" " I will tell you soon, not right now." I rolled my eyes at him in the nineth time. Hinding-hindi ko mapaamin at talagang inililihim niya sa akin. "Sa sofa ka matutulog ngayon." Inis ko na sambit bago tumayo at nagtungo sa malawak na kama. Napagpasyahan kasi ni Thunder na dumito sa hotel kesa ang umuwi sa condo. Si Jason lang at ang ibang tauhan niya ang bumalik sa condo upang kuhanin ang importante na bagay, na hindi ko naman malaman-laman kung ano ayon. Nakita ko naman na umayos ng pwesto si Thunder mula sa sofa at nahiga nga. Ganun ba talaga ka kumplikado ang lahat? Oo nag aalala ako sa nangyari sa kanya at sa susunod pa na pwedeng mangyari, all I need is to know what really happened ngunit matigas ang ulo nito at hindi talaga sabihin. "Fine, come here. I won't ask. Hihintayin ko na lang na sabihin mo." Nilingon niya ako. Sa sinabi ko na yun ay na
Kung pwede lamang bumalik sa nakaraan, kung may time machine lang sa mundong ibabaw. Isa na siya sa nakapila upang balikan ang nakaraan kung saan maayos at masaya silang dalawa ni Sunny. Maayos at masaya naman sila up until now pero hindi ko alam kung paano pa ito papakisamahan dahil sa aking nalaman.Pakiramdam niya ay pinagkaisahan siya at trinaydor ng mga ito. I glanced at my phone, it rings a hundrend times ngunit hindi ko ito sinasagot hanggang sa nagkusa na yung mamatay at maloabat. Hindi ko alam kung saan ako dadalahin ng aking mga paa at para akong isang bata na naliligaw dahil bumitaw sa pagkakahawak sa kamay ng kanyang ina. Pinahid ko ang aking luha na naglandas sa aking pisngi. Hindi ko alam kung paano ko sila haharapin. Napahilot ako sa aking noo ng maramdaman ang pagkahilo at muntikan na akong mabuwal ng may humawak sa kamay ko. "Are you okay?" Iniwas ko ang aking kamay na hinawakan nito. "Y-yes." "Why are you here?" Tiningnan ko si Tj sa tanong na yun."Bawal ba ako
"Don't cry, Summer. There's no use, hindi ako madadala sa kakaiyak mo." Walang buhay nitong sabi sa akin. Pinunasan ko ang aking luha at umayos ng pagkakaupo. Halos manakit ang buong katawan ko at manghina. He took me backwards ng wala man lang pag iingat. Not just once at hindi ko na yun halos nabilang. Walang awa at lapastanganan niya akong ginamit.Parang hindi si Thunder ang tao na nakaniig niya, napakalayo ng nangyari ngayong gabi sa palagi nilang ginagawa. Binaboy siya nito ng walang pakundangan. Hinayaan lang niya na lumabas si Thunder. It passed twelve midnight at ilang oras din pala siya nitong inangkin ng paulit-ulit. Paika-ika man ay pinilit ko ang tumayo habang takip ng makapal na kumot ang aking buong katawan. Lumapit ako sa pintuan at bubuksan sana yun ngunit nawalan ako ng pag asa na kahit konting siwang ay hindi yun magbukas at nanatiling nakasarado. Napa takip ako sa aking bibig at napahagulhol. "T-Thun! Open the door!" Katok ko, nagbabakasakali na papakinggan niya
"Don't cry, Summer. There's no use, hindi ako madadala sa kakaiyak mo." Napahilamos ako sa sarili kong mukha ng maalala ang itsura nito habang umiiyak at takip ang kanyang sarili ng kumot. Kumuha ako ng tubig sa ref at ininom agad ayon. “Open the door, Thun! Please.” Nakatingin lamang ako sa pintuan at pinakinggan ang pagmamakaawa nito. Hindi ko na alam ang gagawin, nadala na rin ako ng selos at galit.Dahil sa ginawa ko, alam ko na hindi niya ako mapapatawad at pakiramdam ko ay basta na lang itong aalis kaya inilock ko siya sa kwarto. I’m sorry, pero hindi kita kayang pakawalan Summer. Nakonsensya ako sa aking ginawa at nag isip ng mabuti. Naglakad ako patungo sa pintuan ng makarinig ako ng kalabog mula sa loob. Aalis na sana ako sa harap ng pinto ng maulit ang ingay sa loob na akala mo’y may naghahalungkat doon. I unlocked the padlock and open the door, hindi ako makagalaw sa nasaksihan sa itsura ng kwarto mas lalong hindi agad ako nakabawi ng makita ang hawak-hawak na papel ni
Nanlalamig ang aking mga palad dahil sa narinig. Kakaalis lang ni Doc. Virtusio at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nalaman. I caressed my belly, it's flat at hindi ko man lang alam na may may buhay ang nakakapit doon at hindi ako iniwan, ni hindi man lang ako nag iingat sa mga naging kilos ko.Kaya pala ay nakaramdam ako ng pagkahilo ay dahil nagdadalang-tao ako. Magkakaanak na kami ni Thunder pero kung kailan nangyari ito, tsaka naman nagkagulo. Hindi ko alam ang gagawin, sasabihin ko ba?Napakagat ako sa aking labi ng pumasok mula sa pintuan si Sunny. May dala itong paperbag at inilagay ayon sa may sofa.“I get your clothes, para naman makapagpalit ka ng damit.”“Thank you, Sunny.” Pasasalamat ko at nakita ko ang pagdaan ng sakit sa kanyang mga mata na agad rin namang nawala o baka sadyang guni-guni ko lang ‘yon. Bakit siya masasaktan? Para saan ang sakit na ‘yon?“What really happened, Summer?” Mahinahon niya na tanong, na parang nagiingat siya sa tanong na ‘y
I'm just standing at the glass window here at Thunder's condo. Nag iisip.Nagbabakasakali.T*nga ba ako para mag stay sa condo niya. Sa piling ng nag iisang Thunder Revamante. Makakaya ko ba na sikmurain ang palihim nilang pagkikita?Even Sunny, hindi man lang niyang magawa na sabihin ang totoo. She visit me sometimes kahit na nandito si Thunder at para akong nasosofocate kapag magkakasama kaming tatlo sa loob ng condo na ito.Hindi ko magawa na komprontahin siya, she’s my best friend at itinuturing ko siyang kapatid.After the scene at the hospital, hindi na lang ako pumalag at nagreklamo pa. Ayoko rin naman na totohanin ni Thunder ang sinabi niya kaya mas pinili ko ang manahimik. Until now, no one knows about my situation. Only Cloud na ilang araw rin na walang paramdam ngunit hindi ko naman yun inaasahan mula sa kanya. Nagtataka lang rin ako sa seryoso nitong pagkilos at sa bawat sinasabi nito. He knows my situation at thankful ako kasi hindi siya dumadaldal. "What are you thin