Share
Chapter 21.2:
"S-Sorry, m-may importanteng—"
"Wala akong pakialam! Bilisan mo't gumawa ka ng paraan bago dumating si Sir!" singhal niya. "Sigurado ba silang inilagay ka sa Top 2 ng Honorable? Napaka-iresponsable at kupad mo! Ilang beses na 'to, ah!?""D-Dainty, tama na," saway sa kaniya ng mga kaibigan niya.Tumungo ako at paulit-ulit na humingi ng tawad. Nasa gilid ko sila Corinne at Tristan na inaalalayan ako."Alam mo namang mababa magbigay ng grades si Sir! Tapos ganyan ka?Related chapters
When The Sun Sets Chapter 22.1:
Nakatingala ako at pinapanood ang mabagal na paglubog ng araw. The side of my lips curved upwards in a sadly manner. Noon, nasisihayan akong makita ang pagdaan ng mga araw dahil lagi akong naghahangad para sa kinabukasan. Ngunit ngayon, tila gusto ko siyang hilahin pabalik at panatilihin sa mga masasayang araw ng buhay ko.I've never imagined my life like this. Ang maging alila dahil wala akong laban. Once again, I turned my back to walk away from Amonpolo after a few hours of watching the sun kiss the sea. Hoping that it will give me hope just like how it did before. For no matter how much I try to grip on that faint hope of escaping from my sorrow, it will always slip away from my hand. "Lean more forward," utos sa akin ni Felix na mabilis kong sinunod.I was stripped naked in front of him. My nudity being captured by his large camera. May sigarilyong nakaipit sa kaniyang daliri at nagkakalat ang usok sa buong kwarto ko. It's already midnight and he c
When The Sun Sets Chapter 22.2:
Mahigpit ang kapit ko sa strap ng seat belt dahil sa bilis ng kaniyang pagmamaneho. Lumunok ako at pilit na pinakalma ang boses."Just s-someone—""Lalaki mo!?"Pumikit ako nang mariin at umiling. He let out foreign curses as he hit the steering wheel aggressively. Tahimik akong humihikbi sa tabi niya. The honking from the other cars is scaring me too much."Don’t you dare flirt with someone while you're engaged with me!" he growled. "You are engaged to me, Siorse! Ikakasal ka sa akin! Fiancé kita, naiintindihan mo!? Papatayin ko ang lalaki mo!"Mabilis akong umiling at lakas loob na hinagilap ang kaniyang braso. This is the first time that I dared myself to touch him. Ngunit para pigilan siya sa kung ano mang balak niya ay gagawin ko ang lahat. "H-He's just someone I-I know from s-school—""He fucking held you! I saw it! Sa tingin mo bulag ako!?"Napatili ako noong bigl
When The Sun Sets Chapter 23.1:
"If they're okay with walking out of your life, then they'll be okay when you're gone.”Patuloy ang pag-ugong ng sinabi sa akin ni Dainty kanina habang nagkaklase. I was doodling on my notebook nonchalantly. Ilang beses na akong natawag ngunit kahit isang beses ay hindi ako nag-angat ng tingin o kahit pansinin man lang iyon. Alam ko, kung ang grado ko lang at ang mga guro ang masusunod, matagal na akong tanggal sa paaralan na ito. Pero dahil sa utos ng tatay ko, hindi nila iyon magagawa.Kasabay ko si Dainty palabas sa gate para umuwi noong tumigil siya sa paglalakad. I heard her heaved a deep sigh before she tugged my arm. Napalingon ako sa kaniya.She pointed outside the gate. "Si Rafael..."Nag-angat ako ng tingin at nakita nga si Rafael doon. Napabangon siya mula sa pagkakasandal sa kotse niya noong mahagip na ako ng kaniyang paningin. Pagod akong napabuntonghininga at nag-iwas ng tingin. Hinila ko ang braso ni Dainty at saka tum
When The Sun Sets Chapter 23.2:
Mangha akong nakatingala sa mataas na building sa unahan ko.Ang laki! Ang taas!Nakakapit lang ako sa kamay ni Mama habang sinusundan ko siya papasok sa building. Patuloy ang paglibot ng paningin ko hanggang sa loob. Nakaawang ang labi at nanlalaki ang mga mata sa mangha. "Oh, Sandrine! Ngayon na lang ulit kita nakita, ah?"May lumapit bigla kay Mama na babae at binati siya. Yinapos at tinapik-tapik sa balikat. "May problema kasi sa bahay, Phillie.""Oh? Anak mo?" Itinuro niya ako. Sa takot ay nagtago ako sa likod ni Mama.Mama chuckled and gently pushed me in front to introduce me to her co-worker. Phillie, the woman, ruffled my hair and even pinched my cheeks as she praises me. I pouted and went back to my mother's back to hide again."Ilang months na?" she asked, referring to my mother's pregnancy.Hinaplos ni Mama ang tiyan niya at ngumiti. "Apat na buwan pa lang.""N
When The Sun Sets Chapter 24.1:
"Rafael never stopped nagging me about it and even asked us to search for your school. I remember how sad he was when I disapproved his request to study there because I find it too much for his environment. He lost his appetite to eat and always, always inside his room. Nagmumukmok."Patuloy ang pag kwento ni Ma'am Zendaya. Tahimik naman akong nakikinig habang lumuluha."So I promised him that I will only allow him to study at where you are if he’s already in high school.""P-Paano pong parehas l-lang po kami ng grade level kung mas matanda po siya?"Naging malungkot ang kaniyang ngiti. "Rafael got kidnapped when he was a kid. We lost him for a year."Umawang ang labi ko sa gulat. Hindi ko alam 'to!"He got shot on his chest when his kidnappers went violent after seeing the rescue team. He undergone an operation and had to recover from the trauma and his wounds for another two years. That's also the reason why I
When The Sun Sets Chapter 24.2:
Nagbaba siya ng tingin at tinitigan ang magkahawak naming kamay. Huminga siya nang malalim."I couldn't hold my phone or even dial anyone's number while I look after Abuela. Nanatili ako sa kwarto kung nasaan siya sa loob ng dalawang buwan. Doon na rin ako kumakain at natutulog dahil sinusumpong siya kapag hindi ako nakikita. We couldn't risk it since her heart was very fragile that time. I wanted so bad to contact you, babe. But I can't... ""Rafael,""I'm sorry. I was holding on to your love too much that I assumed that you’ll still accept me when I comeback. I was so sure because I believed in your love. But I forgotten about the range of pain that you're probably experiencing while I'm gone. Natakot ako pero mas nangibabaw yung paniniwala ko na may babalikan pa ako. And I lost you... "Umiling ako. "You never did, Rafael." Unti-unti kong inalis ang yakap niya sa akin para mapaharap sa kaniya. Agad kong pinahiran ang kaniy
When The Sun Sets Chapter 25:
Maybe it was the happiness and comfort of being with him that made me dream of something so surreal. Ikinakasal daw kami sa simbahan at maraming nanonood. Nakita ko ang mga kaibigan namin at pamilyang masaya kaming pinapalakpakan at humihiyaw. Mumulat ako sa naramdamang mararahan na haplos sa aking buhok. Nakabalot ang kaniyang braso sa aking katawan at yinayapos ako. I felt the blanket around me to secure me from the cold, maybe it was his doing since I remember that I fell asleep after because of the exhaustion from swimming.Gumalaw ako para humarap sa kaniya para mayakap pa siya ng mas mahigpit. Naging mabagal ang paglubog ng araw ngayon at nagpapasalamat ako. Hindi ko pa siya kayang bitawan. Gusto ko pa siyang makasama ng mas matagal."Hmm?" he hummed when he saw that I was already awake.Medyo madilim na dahil tuluyan nang nakalubog ang araw. Ngunit sapat pa rin ang liwanag upang makita ang maaliwalas niyang mukha. Bakas ang kasiyahan sa kaniya. It
When The Sun Sets Chapter 26:
Her mother looked at me with her worried eyes. Kahit nahihirapan ay pasimple akong tumango at hinarap si Rafael na problemado na."Hey..." I caressed both of his cheeks as I guide him to look at me. His eyes dilated in worry. "Let's go pack your clothes."Umiiling niyang hinagilap ang mga kamay ko at hinalikan 'yon. "I promised you—""Rafael, this is your family.""Then come with me to Spain!"Nagulat man ay hindi na ako nagpahalata. I knew he'll suggest that. Talagang hindi lang ako makapaniwala na isasama niya talaga ako."I'm studying here, Rafael. S-Saka, nandito ang pamilya ko. Hindi ako papayagan.""Ipagpapaalam kita kay Tita—" Kapwa siyang natigilan at agad na nalungkot ang mga mata. Lumabo ang paningin ko sa kaniya dahil sa banta ng mga luha. I know, love. I'm sorry about mama."Babe," marahan kong tawag sa kaniya. "You have to go.""M-Maybe I can just follo
Latest chapter
