WKM 14: The Present
Kinaumagahan, nagising ako at nalaman na wala ako sa katawan ni Sunny. She’s still lying on the bed, currently in deep sleep.
Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung papaano ako nakakaalis sa katawan niya. Siguro kapag sobrang kailangan niyang bumalik sa sariling katawan? O may iba pang dahilan? Sa ngayon ay ang alam ko lang ay kung papaano ako makakabalik sa katawan niya. ‘Yun ay sa pamamagitan ng luha niya.
I pause for a while when I noticed Sunny smiling in her sleep.
“Are you happy, Sunny? Mukhang maganda ang panaginip mo ngayon, ah?”
Though I know that I badly needed her body as an instrument to find justice, but I can’t be selfish. Siya pa rin ang mas may karapatan sa katawan niya kaya wala akong magagawa kung kailan niya gustong bumalik dito.
“Just enjoy your day, Sunny. Sa ganitong anyo na lang muna ako magpapatuloy sa paghahanap ng hustisya,&
WKM 15.1: Lydia Valencia What Sunny whispered was very clear to my ears. Pero sino ang tinutukoy niya? Si Matt ba? Ito ba ang dahilan kung bakit siya umiiyak ngayon? Ramdam ko na naman ang awa sa kaniya. At some point, I realized that my situation is nothing compared to Sunny's life. Oo at maayos nga ang katawan at kalusugan niya pero para na rin siyang walang buhay. I always see her cry. She's in deep agony and I feel bad for her knowing that no one's there to comfort her. "Sunny, I may not know everything about you, but I think, letting go of all the things that are hurting you is the best thing to do," I mumbled then my hand automatically went up to her face. Pero sa sandaling lumapat ang kamay ko sa basang pisngi niya, naramdaman ko ang malakas na pwersang humihigop sa 'kin papasok sa katawan niya. "Shit!" "Hala! 'Yung babae nahimatay!" "Hoy, tulungan mo!" "Kawawa naman siya!" "Miss, miss! Ok
WKM 15.2: Lydia Valencia cont.Tulala kong tinitigan si Lydia na ngayon ay nag-iwas ng tingin at pasimpleng pinunasan ang luha sa mga mata niya. Anong pagkakamali ang nagawa niya sa 'kin? Tungkol ba 'to sa pagkakabaril sa 'kin? May kinalaman ba talaga siya sa mga nangyari?Gusto ko siyang tanungin pero hindi ko magawang ibuka ang bibig ko.'Is it you, Lydia?'"Pasensya ka na. Hindi ko talaga mapigilan ang luha ko kapag naalala ko siya." Ilang beses siyang suminghot pagkatapos ay tipid na ngumiti."A-anong kasalanan mo?" halos pabulong na tanong ko sa kaniya. I need her to spill the truth! I am dyingto know the truth!Pinanatili niya ang kaniyang ngiti bago yumuko."A grave mistake that I know she will never ever forgive..."Magtatanong pa sana ako nang biglang iniluwa ng pinto si Matt na halata ang pag-aalala sa kaniyang ekspresyon. “Sunny!” Dali-dali si
WKM 16: Confused "Sunny." It was Matt. He's looking at me intently, but his expression immediately turned into a frown when he look pass through me. "Matt, anong ginagawa mo rito?" Naghihintay ako ng sagot niya, pero nakatuon lang ang atensyon niya sa likuran ko. Nagtatakakong sinundan ang tingin niya, at mas lalong kumunot ang noo ko nang malamang si Lydia pala ang tinititigan niya. What's with him? Instead of voicing out my thoughts, I just purposely cleared my throat to get his attention. "U-Uh, napadaan lang. M-magkasama ba kayo?" Lumingon ulit ako kay Lydia na abala pa rin sa pagkalkal ng bag niya. "Oo, pupunta kaming ospital. Dinala kasi roon ang–" "Pwede ba'ng samahan mo ako?" "Huh? Saan? Hindi ba pwedeng ikaw na lang? Importante kasi 'yung pupun–" "Please?" His pleading eyes cut me off. "Gusto kong samahan mo 'ko, Sunny." Nili
"I can't believe it, Guia! You're really getting married!" Betty shrieked.I smiled as I watch myself in the mirror wearing a long-tailed sweetheart ball gown-style wedding dress. The dress is hugging my upper body, exposing my curves, while the skirt is overflowing, making me look like a real-life princess ready to marry my prince charming.I giggled as I turn around while feeling the moment.Napangiti ako habang tinitingnan ang sarili. This is the day that I have been waiting for. I'm going to marry Darius, and after this day, I'll become Mrs. Mallari.Hindi ko mapigilan na kiligin habang iniisip 'yun."You look so in love! Nakaka-inggit!" Natawa ako dahil sa sinabi niya."Then go ask your boyfriend to marry you!""Nah! Ayokong mamilit kung ayaw niya. Tsaka isa pa, hindi pa rin naman ako sigurado kung kami talaga. I'll just let our fate decide for us." She shrugged then took her phone out from her purse. "Let's tak
WKM Ch1: Lost Soul “Narinig mo na ‘yung balita? Grabe! Kawawa naman ‘yung bride. Hindi man lang pinatapos ang kasal.” “Naku! Nakakatakot na talaga ang panahon ngayon. Kahit pa nasa loob ka ng simbahan, hindi ka na ligtas sa mga masasamang tao!” “Pero kumusta na kaya ‘yung bride? Sayang, maganda pa naman sana. Tsaka mukhang bata pa.” I was slowly walking behind these three women talking about something. I don’t have any idea about their tea, but I am starting to get irritated at their turtle-like pace! Hindi ba nila alam na nasa gitna sila ng daan? Kanina pa silang nakaharang at prenteng nagchi-chismisan na akala mo ay sila ang may-ari ng
WKM Ch2: FlashbacksI was left dumbfounded because of what happened.Bakit hindi ko mahawakan si Papa?Bakit hindi nila ako marinig?Ano ba talaga ang nangyayari?Sa sobrang pagkalito dahil sa mga pangyayari ay mariin kong ipinikit ang mga mata para alalahanin kung bakit ako nagkaganito.As if on cue, a series of memories come flashing back on my head.Nakita ko ang sarili na suot ang maganda at mamahaling trahe de boda habang nakaharap ako sa salamin.Sumunod naman ay nakita ko ang sarili na nakatayo sa labas ng simbahan habang nasa kamay ko ang isa
WKM Ch3: Unknown“Hija, sigurado ka ba na hindi mo na kailangan magpunta sa ospital? May galos ka, oh,” tanong ng ale na tumulong sa ’kin kanina. She worriedly looked at me, then at the scratches on my skin–I mean, this woman’s skin.Umiling lang ako at bahagyang ngumiti sa kaniya. Hindi naman gaanong malaki ang galos at sa tingin ko ay hindi na 'yun dapat ipag-alala pa. Siguro ay nagalusan ang katawan ng babaeng 'to kanina ng matumba siya sa daan.Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari. Hindi ko pa rin malaman kung bakit ako napunta sa katawan ng babaeng ‘to.“Sige… kung ayaw mong dalhin kita sa ospital ay ihahatid na lang kita sa inyo. Mahirap na baka kung ano
WKM Ch4: I Am HerNagising ako dahil sa ingay ng mga tao sa paligid. Pinakiramdaman ko ang sarili at nalaman na nasa katawan pa rin pa la ako ng babaeng hanggang ngayon ay hindi ko pa alam kung ano ang pangalan.Nang ilibot ko ang paningin ay tsaka ko lang napagtanto na nandito pa rin pa la ako sa tapat ng ICU. Umayos ako ng upo at agad na napansin ang scarf na nakapatong sa balikat ko.I instantly smiled when I recognized it. It is the favorite scarf of my mother.Lumingon-lingon ako para hanapin siya pero hindi ko na siya makita.Umalis na kaya siya?Bigla naman akong napaigtad ng tumunog ng malakas ang cellphone na nasa sling bag. Agad ko ‘yung kinuha at napakunot ang noo