Lumipas ang isang linggo na para lang walang nangyari. Kinuha si Ian ng dating mafia king na si Ursula o mas kilala ni Alexus bilang si Benroe Edelheart. Kasama nitong tinangay ay si Denise, ang impostor ng kaniyang dating rented wife na si Mia. Maliban pa doon sa dalawa niyang problema hindi niya rin mahagilap ang kaniyang ama at ang hulma niya ay nasa kamay din ito ng matanda na inugatan ng napakahabang galit, lungkot at pagkawasak ng kanilang pamilya noon. Napabuntong hininga si Alexus pagkatapos ay napapahilig sa barandilya ng teresa sa kaniyang silid na noon lang ay silid nila ni Mia. Sa dami ng available rooms na mayroon siya sa bahay ay hindi niya piniling lumipat ng silid sapagkat gusto niya pa ring maramdaman ang malalim na pagkamiss at pagsisisi niya para sa pagiwan dito. Sobra siyang nagsisisi dahil sa kaniyang ginawa at walang oras na lilipas na hindi niya maaalala ang luhaang mukha ni Mia bago sila nagkahiwalay. Alexus felt so lost this time. Isang linggo na ang na
Mia's POV Ilang linggo na kaya ang lumipas simula no'ng makidnap kami ni Ace? Isang linggo? Dalawa? O baka isang buwan na? Hindi ko kasi alam dahil matagal-tagal ko na ring hindi nasisilayan ang araw. Tanging nasa loob lang kami ng isang silid, kinukulong. Hindi naman sa sinasaktan kami ng mga taong dumukot sa'min, kahit papaano ay may puso rin ang mga 'yun at pinapakain kami, tiyaka dinadalhan ng mga damit. "Tingin mo Ace, ilang linggo na tayong nandito?" Nakaupo ako ngayon sa dulo ng kama namin, samantalang nagtutupi naman si Ace ng mga nilabhan niyang mga damit namin. Napakabait ni Ace at maaasahan talaga. Hindi niya ako pinapapabayaan at inaalagaan ng mabuti. Blessed nga ako at may kasama ako dito na magtatanggol sa'kin. "I'm not sure, pero I think dalawang linggo?" Nilingon ko siya at nakita siyang napapakibit-balikat. Marahil ay hindi siya sigurado sa kaniyang isinagot. "Naiisip ko lang, kailan kaya tayo makakalabas dito?" Imposible ang tinatanong ko pero hindi pa rin ak
Mabilis na nakarating si Alexus sa nasabing lugar. Tumigil ang kaniyang sasakyan sa mismong tapat ng lumang mansyon. Masyadong madilim at ang tanging ilaw na nagbibigay vision sa kaniya ay ang liwanag mula sa malaking buwan. Isinara niya ang pintuan ng kotse niya matapos bumaba at nagmasid. Walang katao-tao at masama ang kutob niya sa kakaibang katahimikan na namumutawi. Hindi kaya niloloko lang siya ng matandang iyon? Binunot niya ang kaniyang baril sa likod ng bewang niya at mariin iyong hinawakan habang matiim na tsini-tsek ang mga gawi sa bawat hakbang niya palapit sa mansyon. Kahit madilim ay klarong-klaro pa rin sa paningin niya ang paligid, malakas din ang senses niya at lubos siyang nag-iingat sa kaniyang mga ikinikilos. Kailangan niyang sulosyunan ito ng mag-isa at bawiin si Ian kahit na anumang mangyari. Hindi na niya papayagan pang may mangyari ulit na may mawala dahil lang sa kaniya. Masyado na siyang nahihirapan dahil sa tindi ng guilt na meron siya. At ngayon, nawala
Nang araw na iyon, hindi nagawang maipagpatuloy ni Mia ang kaniyang ginagawa. Sa huli ay, si Ace ang tumapos. Maging sa hapagkainan ay wala siyang ganang kumain at wala asa kaniyang sarili. Napuno ang kaniyang isipan sa pag-aalala tungkol kay Alexus. Aware siya sa reputasyon ng asawa niya, or shall we say, mahal niya kahit wala ng sila. Iba ang pag-aalala na kaniyang nadarama dahil hindi iyon madaling maampat. Kahit binigay na ni Ace ang lahat ng assurarance sa kaniya ay hindi pa rin magawang mapatahan ang kaniyang puso at utak. Paano kung may nangyaring masama dito? She usually don't believe such beliefs, lalo na't may nabasag na baso, aksidenteng nakagat ang dila o 'yung biglaang pagkadaplis ng kutsilyo sa kaniyang katawan. Pero sa kaniyang naramdaman, she can say na may nangyari talaga. Ramdam niya iyon at hindi niya iyon basta mabalewala. Ang nasa isip niya lang ay si Alexus. Ang mga taong dumakip sa kanila ay may galit kay Alexus. Paano kung nasaktan ito ng mga ito dahil
Makalipas ang isang buwan ay nagkamalay rin si Alexus. It was a hard run for him na muntikan na niyang ikinamatay. And it was a long run for his flesh to recuperate and patch up his wound. Nagising naman si Ian matapos ang tatlong araw na pagpapahinga. Hindi din naging simple dito ang lahat dahil sa lala ng mga natamo nito no'ng mga panahon na nasa kamay ito ng mga kalaban nila. Pagkagising ni Alexus ay madaling araw na. Hindi naman siya nagiisa dahil nando'n ang mga kaibigan niya sa silid. Binabantayan siya. Magkatabi naman sila ng kama ni Ian na ngayon ay natutulog na. He roamed his eyes and visualized the dimmed room. Humugot siya ng isang malalim na hininga at makailang beses na kumurap. Feeling his body that is still sore due to numerous of pain. Napakagat labi siya sabay pikit ng mariin dahil doon. How long has it been since he fall into coma? Iyon ang kauna-unahang tanong niya sa sarili. Gusto man niyang bumangon agad ay hindi niya na muna tino-tolerate ang sarili dahil sa
Nang malaman ng Duke na nagawang magtagumpay ng kaniyang mga tao na iligtas ang kaniyang anak ay kaagad niyang iniwan ang trabaho, inimporma ang kaniyang asawa at pasensyoso na naghihintay sa airport. Walang katulad ang kasiyahan niya ngayon dahil sa wakas ay makikita niyanag muli ang kaniyang anak, matapos ng iilang buwan ng huli nilang pagkikita. "She's so beautiful in person..." namamanghang sambit ng kaniyang asawa na si Mirabela. "Yes, she is. And she's like you." natutuwang sagot ni Hermes sa asawa, at kagaya niya ay hindi din nito magawang ilayo ang mga mata mula sa anak na matagal na nilang inaasam na makasama."I'm not dreaming Hermes, right?" Hindi pa rin makapaniwala na nasa harapan na ang kaniyang anak. Matapos ang mahabang panahon na pagkakawalay, hindi niya ito inaasahan na darating. Nabalot ng kasiyahan ang kaniyang puso, ang lahat ng lungkot simula no'ng iniatas nila ang anak sa ibang tao sobrang napakasakit sa kaniya, bilang ina nito. ---Mia's POVNang marating ko
Princess Kassidy's POVI just arrived at the house and entered the western gate. As I heard mom and dad are expecting a guests that's why I went home as early as possible. I know that they haven't told me to be present because like they said, it's not something important. But I don't want to be rude, I'm a Princess and welcoming guests to our home is my duty as an heiress of the Guillbeaux's heritage. "Good noon, Princess." my personal maid here in the house greeted me. I nod at her before exiting the car. "Good morning! Is my parents' visitor arrived?" "Yes, Princess. They arrived twenty minutes ago." It's just so sad that I'm late, will I be able to make it if I go and greet them? Isn't it shameful for a princess to float late? "But they are still at the main door, I think they're discussing something important." "That's new. Why are they there, when they can talk things over lunch?" this is the first time that I heard about it. As I know, my parents cater their visitors inside
Mia's POVNagising ako at unang bumungad sa'kin ay ang natutulog na si Ace dito sa gilid ng kama. Hawak niya ang aking kanang kamay. Napatingin ako sa paligid at napansin na gabi na. Madilim na sa labas at mula dito sa aking puwesto ay makikita ko ang malayong buwan. Base sa nakakubit na dextrose sa aking kamay ay napag-alaman kong nasa hospital ako. Maingat akong bumangon, pero kahit anong ingat ko ay nagawa ko pa ring nagising si Ace. "Sorry, if nagising kita." pagpapaumanhin ko sa kaniya. Nagkusot siya ng kaniyang mga mata sabay iling, "It's fine. Kanina ka pa ba gising?" "Ngayon lang. Ilang oras ba akong tulog?" Tumayo siya sa kaniyang kinauupuan at nagtungo sa malapit na mesa. Nagsalin ng tubig sa mababasaging baso. "You were unconsious for six hours. About the babies, they're fine. It was good that we're able to rush you here in the hospital." bumalik siya at ibinigay sa'kin ang kinuha niyang tubig. "Uminom ka muna. You must be exhausted for hours that you were asleep." Ki