AZALEA
Minadali ko ang pagpunta sa address na sinabi sakin ni Izon. Tanda ko pa ‘yon hanggang ngayon, dahil maliban sa matalas ang memorya na meron ako, malapit din ito sa school at madalas kong madaanan ang subdivision nila sa tuwing pumupuntang work.
“Yung bag ko?” kaagad kong tanong pagkapasok ko sa main door ng mansion at nakita ko siyang nakaupo sa bandang counter table sa dining room. Kitang-kita mula dito ang dining room since it was just right next to the living area.
Makailang beses din akong nag-door bell sa gate nila pero hindi man lang ako sinagot ng loko, kaya minabuti ko na lang ang dumiretso sa loob since hindi naman naka-kandado ang gate.
Binalingan niya ako saglit. “The food just arrived on time. Kumain ka na.”
“Yung bag ko?” pag-uulit ko dahil hindi man lang niya pinansin ang tanong ko. This time, naglakad ako palapit sa
AZALEANag-early dismissal 'yong professor namin sa last period this morning dahil may biglaang emergency daw siya. Ibig sabihin, maaga din kaming makakapag-lunch ngayon at pasado alas-diyes pa lang ng umaga.“So, anong plano mo next week? U-week na,” Napatingin ako kay Nixel nang magsalita siya. Napakibit balikat na lang ako saka sinimulang iligpit ang mga gamit.“Maghahanap ng extra jobs. Finals na din next month e. Tas pag iipunan ko din yung tuition ko para sa next semester,” sagot ko sa kanya.Well, for some students, university-week was their most awaited event para magsaya sa magaganap na mga school activities, but for me? Nah, I only took it for granted para maghanap ng part time jobs dahil walang pasok. “Ang boring naman. Kailan ka ba matatapos sa kakaipon? Pwede bang for once, pag-enjoy-en mo naman sarili mo?” pagmamaktol ng kaibigan ko.“You'll never understand me. Wala naman kasi akong magulang para magbayad sa pag-aaral ko.” giit ko.That's the saddest thing about being
AZALEA“Pansin ko, kanina pa panay order ng lalaking 'yan sa bandang dulo." dinig kong bulong ng isang crewmate ko sa katabi niya. "Mauubos niya ba lahat 'yan?" dagdag pa niya."Baka kasi ipapamigay niya sa mga batang kalye lahat ng inorder niya. Wala naman sa hitsura niya ang kumain sa mga ganitong klaseng fastfood." usal naman ng isa.Napabuntong hininga na lamang ako for the ninth time. Pang-siyam na order na din kasi 'to ng lalaking tinutukoy nila. "Here's your order, sir. Enjoy your meal." I placed his order on his table at kaagad siyang tinalikuran. "Don't you have an extra spoon for this?" Napahigpit ang hawak ko sa tray, pilit na pinipigilan ang inis. Kahit iritable ay pinilit ko pa ding ngumiti bago muling humarap sa kanya. "May ibang kailangan pa po ba kayo maliban sa spoon na hinihingi niyo?" "No. That would be all." He responded, giving me his serious look while crossing his arms. This guy is getting into my nerves. Wala ba siyang ibang magawa maliban sa bantayan a
IZON“So, how's life? Is Dad still giving you a hard time?” Saglit akong napabaling kay Izzah, kapatid ko, at kaagad ding umiwas ng tingin bago sumagot. “You know him very well,” I simply said and start to maneuver the car. It was past 10 in the evening nang makarating ako dito sa airport para sunduin siya. I offered her our family driver to fetch her pero tumanggi siya at talagang ako ang gusto niyang sumundo sa kanya. “Gosh! I missed Manila,” dinig kong bulong niya habang ang mga mata niya ay abala sa kakagala sa mga nadadaan namin. She left and went to Canada four years ago at ngayon lang ulit nakabalik dito. Plano niya nga sanang umuwi dito noong birthday ni Mom, but something happened kaya hindi siya natuloy. “Sigurado ka bang hindi mo sinabi kay Mom na uuwi ako?” tinapik niya ako sa braso para agawin ang atensyon ko. “I'm busy and I don't have time to update her with your sudden arrival,” sagot ko na lang at hindi siya binalingan ng tingin. “Besides, wala naman siya ngayon
AZALEA“Sigurado ka bang kaya mong magtrabaho ngayon? Namumutla ka.” nag-aalalang tanong ni Jenny sakin, katrabaho ko sa fast food. “Kaya ko pa naman.” tugon ko. Nandito kami ngayon sa isang engrandeng okasyon bilang taga-silbi sa mga bisita. Limang oras lang naman kaya sayang din kung hindi ko papatulan. “Kapag ikaw biglang nahimatay dito, hays ewan ko na lang,” Medyo masama nga 'yong pakiramdam ko pero kaya pa naman. Kulang lang siguro sa pahinga dahil halos dalawang oras lang ang tulog ko kagabi. Maaga akong nagising kanina para gawin ang 'book review' ng mga schoolmates kong nagbayad sakin. Yeah. They're paying to have their book review done. Sounds illegal, pero kailangan. Hindi din naman ako namimilit, at saka para lang naman ito sa mga estudyanteng tamad at ayaw gumawa. After doing the book review, etong event naman ang sumunod. Si Jenny ang nagpapasok sakin dito kasi alam niyang naghahanap ako ng extrang income. Wala kaming pasok sa isang buong linggo dahil university-we
AZALEA“Panay ka nangingialam. Ilang beses ko na sinabi sayo na hindi ko kailangan ang pera mo,” pasigaw kong sambit kay Izon saka ininom ang gamot na nilapag niya sa mesa. Kanina pa niya pinipilit na gamitin ko 'yong pera na diniposit niya sa bank account ko, ako naman 'tong panay tanggi kung kaya't hindi ako masyadong nakakain nang maayos. “You'll not gonna survive if papairalin mo 'yang pride mo. Ano naman kung gamitin mo 'yong perang binigay ko? I gave you my offer with sincerity and genuine concern, hoping to alleviate the challenges you face when juggling responsibilities and pursuing financial stability. Is it that hard for you to accept the assistance I'm extending?" Ayan na naman siya. Bakit ayaw na lang niya tumigil dahil kahit anong gawin niya, hindi kapani-paniwala na seryoso siyang tulungan ako financially without asking something in return. Napatayo ako at hinarap siya. “So what's the deal? You'll gonna use me? My body? Then strip away my dignity and pride? You rich f
THIRD PERSON“Ipapaalala ko lang that you'll be having a dinner with your girlfriend's family and Mr. Villamor will be joining as well,” paalala ng sekretarya ni Izon sa kanya at ipinatong sa kanyang mesa ang dokumento na kanyang pinagawa. “Anong oras na ba?” tanong nito sa sekretarya habang abala pa din sa ginagawa niya sa monitor ng computer, tila may hinahabol na gawain na kailangan tapusin. “Quarter to six. Traffic pa naman kapag ganitong oras,” sagot naman ni Ivan pagkaupo niya sa mahabang sofa na nakapwesto sa gitna ng opisina. Nagpaschedule ng dinner ang tatay niyang si Mr. Villamor kasama ang girlfriend niya at mga magulang nito dahil may mahalaga silang bagay na pag-uusapan patungkol sa kanilang kompanya. Masyado siyang nababad sa trabaho buong maghapon, kung kaya't hindi niya namalayan na palubog na pala ang araw. “E, boss?” tawag pansin ng kanyang sekretarya pero hindi niya ito binalingan at patuloy pa din sa ginagawa. “Oh?” maikling tugon na lamang niya. Napakamot pa
THIRD PERSONBlinded by his anger and frustration, Izon stormed out of the VVIP room, leaving Samantha behind, hurt and bewildered by his sudden coldness. He didn't bother to consider her feelings; all he could think about was how his father was trying to control his life once again, dictating his future without any regard for his happiness.With a storm raging in his chest, Izon sought solace in the oblivion of a bar. He drowned his frustration in the numbing embrace of alcohol, desperately trying to escape the harsh reality that had unfolded before him. Hours slipped away unnoticed, and the darkness of the night clung to his troubled mind.Past three in the morning, Izon's drunken state reached its peak, causing him to lose control. His anger and despair spilled over, causing him to lash out, sending bottles crashing to the floor. The bouncer's gaze fell upon the shattered glass and the disheveled figure of Izon. Kaagad siyang inawat ng mga ito. Nakakaagaw na din siya sa atensyon n
THIRD PERSON“So that explains the reason kung bakit ka nakipag-away doon sa bar kagabi,” naiiling na sambit ni Azalea pagkatapos i-kwento ni Izon ang nangyari. “Pero hindi pa din valid ang rason mo para manggulo sa bar. Buti nga hindi ka pinapulis ng mga nakaaway mo dahil kapag nagkataon, sa kulungan ka sana nagpalipas ng gabi.” Dagdag pa nito saka ininom ang tubig na isinalin niya sa baso.Sa kadahilanang wala siyang pasok ngayon, napagpasyahan niyang ipaghanda ng agahan si Izon at sabay na ding kumain. Habang nasa hapag, hindi naman nito maiwasan ang magtanong sa totoong nangyari.“So, anong plano mo?” tanong niya ngunit nanatiling tikom ang bibig ni Izon na tila ba’y ayaw magpa-istorbo sa kinakain. “Wala naman sigurong masama sa plano ng tatay mo,” walang pakundangang sabi pa niya dahilan para saglit na mapatigil si Izon. “If it’s for business, then be it. Besides hindi ka naman magpapakasal sa kung kani-kanino lang.”May punto nga naman siya. Kasintahan ni Izon si Samantha at sa