Share
Chapter 43
Related chapters
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 44
After mag lunch Jake told us na my importante daw siya aasikasuhin so nagpaalam na siya umuwi. Nag-offer siya na ihatid muna kami pauwi sa bahay but I rejected it. Sinabi ko na kaya na namin umuwi mag bus nalang kami since medyo maaga pa naman it's only past one o'clock kaya mag stay pa kami sa mall. “I'll call you once I'm home,” he said to me. Then he turned and said to my friends. “Ingat kayo guys sa pag-uwi,” pahabol pa niya bago tuluyang umalis. Sinundan ko ng tanaw ang kanyang imahe habang papalayo. Ilang taon ako naging seryoso sa pag-aaral at puro part time job inaatupag, now na there is someone showing me this kind of attention and affection naninibago ako sa totoo lang. Naalala ko tuloy si Daddy, lagi niya ipinaaalala sakin dati, “Don't ever rush and look out for love kasi God will send you someone when it's the right time.” Eto na ba yon? Now I suddenly miss Daddy. “Lutang ka gurl?” Nahimasmasan ako nang bigla akong hampasin ni Joy sa braso. “Kanina pa wala si Mr. Pogi m
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 45
Napabalikwas ako dahil sa sunod-sunod na tawag mula sa aking phone. Bumangon ako and pulled it sa charger. Si Mama pala tumatawag, I'm supposed to be the one calling her pero napahaba yata tulog ko. Bumaling ako sa wallclock na nakasabit sa bandang kanan ng bed ko, it's five thirty magtatakip silim na pala. I saw five missed calls, I quickly held my phone and answered it. “Hello po, Ma!” “Kanina pa aka tumatawag 'Nak.” “Sori po, nakatulog po ako!” “Birthday mo na sa susunod na araw, ano balak mo? Uuwi ako ha, mag cecelebrate tayo?” “Talaga po? Uuwi kayo?” bigla akong nakadama ng saya. “Oo, sabi ng anak ni kumare ihahatid niya ako kasi malayo daw mahirap mag commute,” paliwanag niya sa kabilang linya. Kinabahan ako bigla nang mabanggit niya si Jake. “Talaga po? okay Ma, see you tomorrow!” “Sige, 'Nak! Bye na.” Ibinababa na niya ang telepono. Ilang segundo na naputol ang usapan namin pero hindi pa din ako makapag-isip ng maayos. Paano na? Kinabukasan dumating na nga si Mama per
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 46
Today is my eightenth birthday. Jake promised he would come, kahit ma late daw siya hahabol siya. It's already six in the evening and the birthday dinner was about to start. I requested a simple birthday celebration, only my closest friends and classmates were invited. “Hannah! Everything is set!” sabi ni Astrid, walking to me, I looked around and smiled in satisfaction. They decorated the living room and also the garage. Nagmistulang may disco sa garahe namin ngayon dahil nagrequest sila Astrid na maglagay ng disco light. Magsasayawan daw after ng dinner at syempre since nasa legal age may konting inuman, light lang naman and approved naman si mother earth este si Mama. “I’m excited!” Astrid said while turning to me. “Gage, ikaw pa itong excited ha Beshie, ikaw ba mag bi-birthday?” pabiro kong sabi. “Tara na at mag blow the candle para mag-umpisa na ang dinner,” anyaya ni Mama. Nagsisunod naman kami kasama mga friends ko at habang 'yong iba kong classmates nasa living room na di
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 47
Pagkaalis ni Abegail, Steven explained that it's his fault, na siya ang dahilan kung bakit andito si Abegail because she ask my address saying that she want to see and greet me personally kaya binigay naman nila. Pero hindi nila akalaing manggugulo lang pala ito. Then Jake scolded Steven because of that. He gave him a cold stare. “You don't have the right to tell anyone Hannah's whereabouts,” Jake said. Steven then stood in silence. He now regrets it. “I'm sorry Bro, I meant no harm,” he explained habang tumango naman sila Aaron at Lawrence.“Yep, totoo di namin akalain na gagawin ni Abegail ang ganito!” Aaron said.Pumagitna na ako sa kanila baka saan pa umabot ang usapan nila. “Tama na yan, wala namang may gusto ng nangyari.”Natigil lang ang sisihan ng ayain kami ni Mama na pumasok at ituloy ang okasyon. Bumalik na kaming lahat sa loob ng bahay pagkatapos ng komosyon. “Okay, everyone kain na kayo! Have fun but behave ha?” paalala ni Mama. Kanya-kanya na pwesto mga kaklase ko at
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 48
Habang nagmamaneho pauwi, di mawari ni Jake kung ano ang ibig sabihin ng mama ni Hannah. Mabilis siyang nag drive para makarating agad sa bahay nila. It's past eight in the evening and he was supposed to be with Hannah celebrating her birthday, but he went home hoping to find an answer. Pagkadating sa bahay nila, the house was so quiet so he ended up hurrying into the second floor, which is his parent's room, and bahagyang nakabukas you so kaagad niyang tinulak ng marahan ang pinto at pumasok na without even knocking but only to be surprised by what he saw. The room was empty, four traveling bags were on the bed and his Dad was nowhere to be seen. He hurriedly went downstairs. Pumunta siya sa kitchen wala din si Manang Sonia, pabalik na siya sa sala ng makasalubong niya ito. “Manang Sonia, anong ibig sabihin neto? Bakit nakalabas mga maleta doon sa room nila Mommy, kayo ho ba nag-impake noon?” “Jake, iho oo! Bukas na bukas din ba-byahe na daw kayo papuntang amerika, ipag-iimpake ba
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 49
Pagkatapos ng birthday ko hindi ko na nakita muli si Jake. I tried to contact him but he seems to be busy. Ganito pala iyon, is this what they call Love? Lagi ko siyang naiisip lalo na sa oras ng pagtulog at pagkagising. Bumibilis ang tibok ng puso ko. Nasa kwarto ako ngayon, nakasandal sa headboard hawak ang cellphone ko while scrolling on facebook page then biglang may nag pop-up na message. It's from Jake sent through messenger: “My dear Hannah, as soon as you're reading this we're on our way abroad, I'm sorry I left without saying anything to you, I wanted to see you before we go. Alam mo naman how I care for you but things came up so sudden, kahit ako di ko alam na aalis kami agad. When things get better I'll be back basta promise me you'll wait!” Walang patid ang pagtulo ng luha sa aking mga mata pagkatapos ko mabasa ang mensahe niya. Pakiramdam ko biglang sumikip ang aking dibdib, nanlalabo na paningin ko dahil hilam na sa luha ang aking mga mata. After ng birthday ko umalis
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 50
Kinabukasan I woke up na magaan ang pakiramdam ko. Agad ako nag shower at nagbihis dahil maaga akong aalis. Uuwi ako sa amin after ng klase ko. Two subjects lang ako today at until ten in the morning lang pasok ko, didiretso na ako sa amin pagkatapos ng klase. Matagal tagal na din ako di nakauwi at di nakasama si Mama. Pagkatapos magbihis, lumabas na ako ng bahay bitbit ang aking shoulder bag sa kaliwang kamay at car key naman sa kanan.Nasa driveway na ako at paalis na. Maingat kong pinaandar ang aking sasakyan at nilisan ang aking apartment. Ilang minutong pagmamaneho pa at narating ko na ang school campus. Kinawayan ko muna ang security guard at ngumiti naman siya sa akin sabay turo sa isang vacant space. I parked my car, at ilang segundo pa lumabas na ako ng sasakyan. Napansin ko sa may di kalayuan sa kinatatayuan ko may mga ka schoolmate akong abala sa kani- kanilang mga gadgets at nakatambay sa hallway. Patuloy lang ako sa paglakad at huminto na sa tapat ng elevator. Pagkahinto n
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 51
Pagkatapos kong maligo, sumunod sakin si Astrid sa kwarto ko. Naghalungkat ako ng damit sa cabinet para sa party ngayong gabi. Napili ko ang isang plain white blouse at fitted black maong pants at nilabas yon sa cabinet. Napansin ako ni Astrid at pinanlakihan ako ng mata.“Jusme! Party po ang pupuntahan natin hindi camping,” natatawang sabi niya tsaka hinablot ang hawak ko. Binalik niya 'yon sa cabinet at hinalungkat mga naka-hanger ko na formal dresses. Binili ni Mama mga iyon last year pero di ko pa nasusuot kasi ayaw ko. Ilang saglit pa humarap siya akin hawak ang isang kulay fuschia pink na dress na may manipis na mga strap sa balikat. Inabot niya sakin tsaka senenyasan ako na isukat ko sabay nguso sa banyo. Nakangiwi naman akong tumayo at kinuha ang dress saka pumasok na sa banyo para isuot pagkatapos masuot ay halos di ako makahinga dahil hapit ito sakin at bakas ang aking pigura. Ang damit ay medyo maikli above the knee, ngunit litaw na litaw ang aking kurba saktong sakto ang
Latest chapter
