CHAPTER 39

JAKE ANDREW

Hindi ako halos makausap ng aking mga staff dahil sa alam kong natatakot silang lumapit sa akin. Ilang araw na rin kasing mainit ang aking ulo dahil sa huling usapan namin ni Joyce. At sa bawat lingon ko sa mga tao ay para bang nakikita ko ang awra ni Joyce. Minsan nga ay nabanggit ko ang kaniyang pangalan ng kausap ko si Loi at kung minsan ay natatawag kong Joyce si Stephanie na siyang kinaiinis nito. Kung bakit naman kasi kailangan kong kasama si Stephanie sa bawat lakad ko. Maging sa pagpunta sa abroad ay kailangan kasama ko ito sa pag harap sa mga investor naming foreigner.

Halos isang linggo na akong hindi nakakauwi ng aking unit at sobrang na mi-miss ko na si Joyce. Nagtetext ako sa kaniya pero isang sagot lamang ang reply nito na lalo kong kinaiinisan.

"Tulala ka na naman? Sino na naman ang nasa isip mo? That maid na naman?!" inis na salita ni Stephanie ng sabay kaming mag lunch. O tamang sabihing laging sabay mag lunch kahit nga mag dinner o kaya'y magkape. Para na