Chapter 47

Nakapikit siya at dinadama ang hangin habang nakahiga sa damuhan. Hindi niya alintana ang lamig ng paligid dahil ngayon palang niya nararanasang maging malaya at mapanatag. Kasunod niyan ay isang tinig ang kanyang narinig na pilit sa kanya ay kumakausap. Nanatili siya sa ganoong posisyon hanggang ang mga tinig ay hindi na basta tinig lamang kundi maramdaman ang malambot na kamay nitong humahaplos sa kanyang pisngi.

"Ma-Mama" muli nitong sambit at minulat niya ang kanyang mga mata. Napangiti siya dahil ang napakainosenteng mukha ng kanyang anak ang bumungad sa kanya. Wala itong kahit anong sugat dahil sa aksidente bagkos mala anghel na ang itsura nito sa pagliliwanag. Nakasuot ito ng isang puting damit.

"Masaya kana ba talaga dito? Hindi mo na ba hinahanap si Mama?"

"Hindi na po. Diba I'm a big boy now.. Saka sabi ng tinig na lagi kong naririnig dito raw ako nakatira kasama ang mga ibang bata na narito"

"Anak.." umupo siya sa tabi ng anak at hinaplos ang buhok nito.

"Oo nga big boy kan