Namilog ang mga mata ni Calista nang makita ang bagay na nasa kamay ni Lucian. Siya ay sabay na nahihiya at galit. Inabot niya si Lucian para itulak siya."Lucian, bastok ka, lumabas ka!"Nagbigay siya ng napakalakas na puwersa. Nang itulak niya si Lucian palayo, umusad siya ng ilang hakbang dahil sa pagkawalang-kilos.Hindi namamalayan ni Lucian na napahawak siya sa baywang ni Calista. Ngunit nakalimutan niyang nakasuot pala siya ng tsinelas pang-hotel.Ang pagkikikiskisan sa pagitan ng talampakan ng tsinelas at ng karpet ay mas malakas kaysa sa karaniwang sapatos, at tila mas malaki ang tsinelas kaysa sa kanyang paa.Sa pag-usad niya ay natanggal ang isa niyang tsinelas. Napaatras siya at nawalan ng balanse. At pareho silang bumagsak sa kama.Malambot ang kama sa five-star hotel. Nang bumagsak, tumalbog muli sila nang bahagya sa nangyari.Ang likod ng ulo ni Calista ay hinawakan ni Lucian, na mahigpit na nakadikit ang pisngi sa dibdib nito.Sa ilalim ng tela, damang-dama niya
Tamad na nakasandal si Lucian sa dingding habang naka cross arms. Lalong bumukas ang kanyang suot sa kanyang mga galaw, na kitang-kita ang dalawang pulang marka sa kanyang dibdib." Malapit ka nang mag-trenta, o kung mamalabisin ng kaunti, halos kwarenta. Paano ka pa makakapagtanong ng mga ganyang inosenteng tanong? Nandito ako dahil dito ako natulog kagabi."Kung nagawa pa ni Paul na mapanatili ang kanyang kalmado bilang isang maginoo kanina nang mabuksan ang pinto, ngayon ay tuluyan nang nagbago ang kanyang ekspresyon. Mahigpit na kumunot ang kanyang mga noo at kilay, puno ng walang pakialam na emosyon n panunumbat."Sinamantala mo siya?""Maaaring ito ay mutual consent sa pagitan namin? Paul, no'ng tumanggi kang tulungan siya, wala ka na sa buhay niya. Wala ka nang pagkakataon sa kanya. Ang impresyon niya sayo simula noong pagkabata niyo ay nawawala na dahil sa pagpupursige mo."Kahit alam ni Paul na ang sinabi ni Lucian ay kumakatawan lamang sa kanyang personal na opinyon, hin
Sa mundong ito, may mga lugar na may madilim na sikreto sa kabila ng northern Myian .Para sa isang tulad ni Calista, kahit na siya ay ipuslit, ang kanyang destinasyon ay isang mayamang bansa. Mapipilitan siyang sumali sa mga dark web auction—dito nagtipon ang mga mayayamang indibidwal.Minsan, isang round lang ng bidding ay maaaring kumita ng malaki.Ang mga panaginip ni Calista na siya’y binenta sa northern Myian ay naimpluwensyahan ng mga ganong video. Pero iba ang dark web, ang alam lang ng mga ordinaryong tao ay nakakatakot.Ngunit hindi nila alam kung gaano ito nakakatakot. Walang anumang mga konkretong imahe kung saan nanggagaling ang ganoong inspirasyon, kaya imposibleng mapanaginipan ang tungkol dito.Napatulala si Calista. Hindi niya pinansin si Lucian at ini-angat ang mga kumot para pumunta sa banyo para magpahangin. Makalipas ang halos sampung minuto, siya lang ang lumabas.Bumalik na sa normal ang ekspresyon ng mukha niya. Bahagyang namumula lamang ang gilid ng kanya
Inangat ni Calista ang kanyang ulo.Sa likod ng kalyeng ito, na natatabunan ng hotspot ng turista, ang mga tindahang nakaharap sa kalye ay hindi nagbebenta ng anumang kakaibang bagay na nakakaakit.Samakatuwid, hindi gaanong matao sa kalyeng ito. Dahil sa malawak na kalye, malamang na ang dalawang taong ito ay humaharang sa kanyang daanan para sa anumang iba pang dahilan.Matapos pigilin ang kanyang hininga buong araw, sa wakas ay dahan-dahan niya itong pinakawalan."Sino kayo?""Ms. Everhart, gusto po kayong makilala ng boss namin."Salamat sa walang mukha na lalaking iyon, iniugnay niya ngayon ang salitang 'boss' sa mukha nito."Hindi ko alam kung sino ka, at wala akong ideya kung sino ang 'boss' mo."Pagkasabi nito ay tumalikod na siya para umalis. Akmang susunggaban siya ng lalaki, ngunit may grupo ng mga turistang lumapit sa di kalayuan. Halos isang dosenang tao, kaya binawi niya ang kamay at ngumiti ng paumanhin."Paumanhin, hindi malinaw ang aking sinabi . Si Ms. Simmon
Naninigas ang ekspresyon ng dalawang lalaki sa loob ng sasakyan nang matitigan nila ang taong nasa harapan nila. Nagdiin ang kanilang mga ngipin."Fuck, bakit andito yang taong ‘yan? Hindi ba siya hawak ni Noah?"Sa una, ang kanilang pagkidnap ay binalak kagabi. Pero napilitan silang itigil ang lahat dahil pinigilan sila ni Liam.Hindi man sila sigurado kung malas lang sila o sinundan ni Liam si Calista, ngayon ay nahati sila sa dalawang grupo. Pagdating, kinumpirma nila na nakabuntot nga siya sa kanila.Pinangunahan ni Noah ang isang grupo para ilihis ang kanyang atensyon, habang plano nilang dukutin si Calista.Ang lalaki na nasa upo sa harap ay nagbulalas, " Paano niya ito nasundan ang babaeng ito? Hindi kaya nalaman na nila?"Malamig at mabagsik ang mga katangian ni Liam, na nagmistulang espada.Biglang hinatak ng driver ang manibela, nagtangkang dumaan sa gilid. Ilang minuto lang, pawis na pawis na siya sa noo."Tumahimik ka. Imbes na mag-alala ka dito, dapat mong isaalang
Sa totoo lang, gusto niyang mag-wala.Nang banggitin ni Calista ang plano niyang akitin ang ahas na ibunyag ang pinagtataguan nito kagabi, hindi siya sumang-ayon.Gayunpaman, tila ang babaeng ito ay hindi man lang kumunsulta sa kanya para sa payo; nakapagdesisyon na siya. Ipinaalam lamang niya sa kanya para sa karagdagang seguridad.Sinabi niya na isasaalang-alang niya ito, ngunit hindi rin siya handang maghintay ng ganoon katagal. Sa kasamaang palad, nagkaroon siya ng apurahang pagpupulong noong hapong iyon at kailangang umalis ng ilang oras.Hindi niya kailanman naisip na ito ay sapat na oras para sa mga bagay na pumunta sa katimugan sa kritikal na sandaling ito.Gayunpaman, nang makitang mahinang nakasandal si Calista doon, namumula at lumuluha ang mga mata habang nakatitig sa kanya, hindi niya napigilan ang sarili na sumbatan siya.Napaawang ang labi ni Lucian. Napalunok siya, nag-aatubili na pinipigilan ang kanyang galit.Malamig siyang nagsimula, "Ganyan ka na ba katigas a
Kung ito ay anumang bagay, maaaring si Lucian mismo ang nag-imbestiga nito. Hindi na kailangan ang opinyon ni Paul. Gayunpaman, ito ay isang bagay na wala siyang paraan upang malaman sa kanyang sarili.Ito ay tungkol sa panloob na pag-iisip ni Calista, isang bagay na siya lamang ang maaaring magbunyag. Kaya, bukod kay Yara, si Paul lang siguro ang nakakaalam.Ang una ay ang kanyang babaeng kaibigan at ang huli ay ang kanyang matalik na kaibigang lalaki, pati na rin ang kanilang tagapamagitan. Habang nag-aalangan, sinamantala ni Paul ang pagkakataon at kinaladkad si Lucian palabas ng silid.Pagkasara pa lang ng pinto ay bumaba ang kamay niya, at lumingon siya sa katabi niyang kwarto. Hindi galit si Lucian. Lahat ng iyon ay pasok sa kanyang inaasahan.Nagtaas siya ng kilay at sinabing, "Hindi ba tayo mag-iinuman?"Hindi na lumingon si Paul."Ganito na lang tayo. Ano pa ang silbi ng inumin? Baka may lakas ng loob kang tulungan ang sarili mo, pero hindi ko kayang bilhan ka ng kahit a
Agad na napapikit si David at hindi na pinansin ang pagkakaiba ng katayuan habang binibigay niya ang hawak niya kay Lucian nang hindi nagdadalawang isip."Naku, Mr. Northwood, may pumasok sa mga mata ko. Sobrang sakit. Pwede mo bang tignan ko ano ‘yan at kung kapanii-pakinabang ito sa ‘yo? Ikaw na ang humawak nito."Sa sandaling ito, hiniling niya na siya ay bulag. Bakit ang malas niya? Bakit kailangan niyang tanggapin ang padala at buksan ito sa harap ni Mr. Northwood?Sa loob ng envelope ay isang litrato. Ang background ng larawan ay malamang na isang nightclub at ang palamuti nito ay hindi bababa sa higit sa sampung taon na ang nakakaraan.Napaka-aliwalas at hindi kaakit-akit ng litrato na ang sinumang makakita nito ay mabubulag. Ito ay isang lugar kung saan nagtitipon ang nakakadiring mayayaman.Ngunit ang lahat ng ito ay hindi mahalaga, ang pinakamahalaga ay ang tao sa larawan ay si Madam Calista!Kakaunti ang suot at nasa yakap ng ibang lalaki. Kahit na ang kanyang damit ay