Kung ito ay anumang bagay, maaaring si Lucian mismo ang nag-imbestiga nito. Hindi na kailangan ang opinyon ni Paul. Gayunpaman, ito ay isang bagay na wala siyang paraan upang malaman sa kanyang sarili.Ito ay tungkol sa panloob na pag-iisip ni Calista, isang bagay na siya lamang ang maaaring magbunyag. Kaya, bukod kay Yara, si Paul lang siguro ang nakakaalam.Ang una ay ang kanyang babaeng kaibigan at ang huli ay ang kanyang matalik na kaibigang lalaki, pati na rin ang kanilang tagapamagitan. Habang nag-aalangan, sinamantala ni Paul ang pagkakataon at kinaladkad si Lucian palabas ng silid.Pagkasara pa lang ng pinto ay bumaba ang kamay niya, at lumingon siya sa katabi niyang kwarto. Hindi galit si Lucian. Lahat ng iyon ay pasok sa kanyang inaasahan.Nagtaas siya ng kilay at sinabing, "Hindi ba tayo mag-iinuman?"Hindi na lumingon si Paul."Ganito na lang tayo. Ano pa ang silbi ng inumin? Baka may lakas ng loob kang tulungan ang sarili mo, pero hindi ko kayang bilhan ka ng kahit a
Agad na napapikit si David at hindi na pinansin ang pagkakaiba ng katayuan habang binibigay niya ang hawak niya kay Lucian nang hindi nagdadalawang isip."Naku, Mr. Northwood, may pumasok sa mga mata ko. Sobrang sakit. Pwede mo bang tignan ko ano ‘yan at kung kapanii-pakinabang ito sa ‘yo? Ikaw na ang humawak nito."Sa sandaling ito, hiniling niya na siya ay bulag. Bakit ang malas niya? Bakit kailangan niyang tanggapin ang padala at buksan ito sa harap ni Mr. Northwood?Sa loob ng envelope ay isang litrato. Ang background ng larawan ay malamang na isang nightclub at ang palamuti nito ay hindi bababa sa higit sa sampung taon na ang nakakaraan.Napaka-aliwalas at hindi kaakit-akit ng litrato na ang sinumang makakita nito ay mabubulag. Ito ay isang lugar kung saan nagtitipon ang nakakadiring mayayaman.Ngunit ang lahat ng ito ay hindi mahalaga, ang pinakamahalaga ay ang tao sa larawan ay si Madam Calista!Kakaunti ang suot at nasa yakap ng ibang lalaki. Kahit na ang kanyang damit ay
Simple lang gawin ang hapunan. Mainit ang panahon nitong nakaraang dalawang araw at medyo napagod si Calista sa pagkain lagi sa labas sa Aphton . Kaya naman, nagpasya siyang mag-vegetarian ngayon.Binanlawan at hiniwa niya ang mga gulay bago niluto at ihain. Pagkatapos ay naglagay siya ng sauce sa ibabaw. Wala pang labinlimang minuto ay handa na ang hapunan.Nakita siya ni Lucian na naglalakad palabas na may dalang dalawang plato ng nilagang gulay para sa hapunan. Mukhang hilaw pa ang mga gulay.Kumunot ang noo niya at sinabing, "Token of appreciation ba ito para sa akin o animal feed?"Binawi ni Calista ang plato na binibigay nito sa kanya at sinabing, "Sorry sobrang simple nito para sayo. Kaya tinanong ko kung kailan ka magiging free. Magpapareserba ako ng hapunan para sa atin sa isang ten-star restaurant bilang token of appreciation."Hininaan ni Lucian ang kanyang boses at, hindi makapaniwala, medyo nasaktan siya."Hindi ko naman sinabing ayaw ko. Tsaka five-star restaurants
Bahagyang ngumiti si Calista. Ang kanyang mga mata ay may lumiwanag ng may kapilyuhan, ngunit siya ay may mapanuksong ngiti."Sa tingin mo ba nagkataon lang ‘yon?" Binitiwan siya ni Lucian at itinaas ang kamay para isuksok ang mga hibla ng buhok sa likod ng kanyang tainga, at sinabing, "Hindi, hindi ito nagkataon. Maraming pangit na gawain sa industriyang ito, ngunit hindi ako kailanman nasangkot sa anumang bagay. Kaya't huwag mo na ako tanungin kung may alam ako sa susunod" "Isang beses lang ako nadamay, at iyon ay yung kasama ka. Kaya naman, ako ang kusang lumapit sa iyo." Si Lucian ay bihirang makipag-usap ng ganito. Ang kanyang pagtatangka sa pambobola ay nagiging prangka at madamdamin, tulad ng mga liham na isinulat ni Hector noong mga araw na sila’y nag-aaral pa. Ang mga iyon ay parang mga tula.Kaya naman, hindi siya sigurado kung ipinagtatapat ni Lucian ang kanyang pagmamahal o sinasagot ang kanyang tanong. Habang si Calista ay nagiisip-isip, si Lucian naman at nagpalit
Nakita na ni Calista ang estado ni Zachary bago pa man natakpan ni Lucian ang kanyang mga mata. Ang kanyang mga kamay ay nasa ibabaw ng kanyang ulo, at siya ay nabaluktot na parang isang bola. Naghalo ang dugo at ihi niya sa buong lupa. Ito ay isang maruming tanawin upang makita. Sa tuwing nakikita niya si Zachary, mas lalo itong miserable at naghihikahos. Hindi na maalala ni Calista ang mapagmataas na hitsura niya noon bilang pinuno ng isang pamilya. Hinila ni Calista pababa ang kamay ni Lucian na nasa mata niya at sinabing, "Tara na." Hinawakan ni Lucian ang kanyang kamay, pinag-dikit ang kanilang mga daliri. Nang humigpit ang hawak niya ay may naramdaman siyang malagkit sa kanyang mga daliri. Napagtanto niyang baka may dugo siya sa kamay ni Zachary. Itinaas niya ang kanilang mga kamay at napansin ang isang pulang guhit ng dugo sa maputing kamay.May ilang dugo din ang tumalsik sa mukha niya. Kumunot ang noo niya, at may nag-abot agad ng tuwalya sakanya."Mr. Northwood, l
Nilinis ni Calista ang sugat at sinabing, "Hmm, naiintindihan ko. Salamat.""Nagawa nilang burahin ang lahat ng bakas ng kanilang mga sarili mula sa eksena nang mabilis at kumuha ng ibang tauhan para sisihin. Wala nang higit sa sampung organisasyon sa Apthon ang kayang gawin ito. Nagpadala ako ng mga tao upang bantayan sila, ngunit maaaring tumagal ng ilang taon ito."Hindi siya lumaki sa Apthon . Hindi magiging madali ang pagtuklas ng mga pundasyong itinatag doon sa loob ng maraming taon.Kung tutuusin, magiging walang saysay ang kanilang mga pagsisikap kung ang utak sa likod ng mga eksena ay madaling matuklasan.Sa kasong ito, kumilos sila nang maingat at nagkaroon ng maraming backup na plano. Natatakot si Lucian na baka alertuhan niya ang mga ito kung hawakan niya ang mga bagay nang walang ingat.Ito ay magiging mas mahirap na hulihin sa hinaharap. Kailangan niyang tumapak nang maingat, na mangangailangan ng kaunting pagsisikap.Hinala niya kahit ang mga larawan ni Calista ay
Habang pauwi ay ramdam pa rin ni Calista ang mabigat na tingin ni Lucian sa kanyang likuran. Si Yara ay naka-upo sa tabi ng mesa, nagbabalat ng ilang hipon ng naka gloves. Ang karne ay maayos na nakaayos sa isang tabi. Napalingon siya nang bumukas ang pinto at nakita niyang nagtanggal ng sapatos si Calista. "Bakit ka ba nagmamadali? May sumusunod ba sayo?" Napatingin si Calista sa mesa. Walang ibang nahawakan maliban sa karne ng barbeque, na lumamig na. "Bakit hindi ka pa kumakain?" "Hinihintay kita," sagot ni Yara, tinanggal ang gloves niya para lagyan siya ng isang baso ng wine. "Hindi mo naman sinabing hindi ka na babalik. Hindi ko kayang ubusin ang lahat ng pagkain na ito ng mag-isa. Nagbabalat ako ng hipon habang naghihintay sa iyo. Kung hindi ka pa babalik pagkatapos kong matapos ‘to, mauuna na akong kumain." Medyo nauhaw si Calista at uminom ng wine."Ito ba ang iyong ideya ng isang diet?" Hindi nakasagot ng maayos si Yara sa komento at nagsimulang ilabas ang ka
Sinadya ni Calista na kumuha ng ilang impormasyon mula kay Liam. Gayunpaman, sa halip na makakuha ng anumang kapaki-pakinabang mula sa kanya, nakuha niya ang kanyang sarili sa isang mahirap na kalagayan. "Hindi kita kailangan dito. Alamin mo saan ka maghinhintay." Ang apartment ni Paul ay may one-bedroom layout, at kahit may mga extrang kwarto, hindi niya maaaring hayaang pumasok ang isang estranghero tulad ni Liam, na walang alam tungkol sa kanya. "Bodyguard mo ako, kailangan kitang protektahan. Paano ko magagawa iyon kung hindi kita kasama sa bawat pupuntahan mo? Pwede ako sa sofa matulog."Kumunot ang noo niya, napagtantong wala na siyang pwedeng tulugan dito. Hindi man lang umatras si Calista."Pwede kang bumili ng tent at itayo mo sa labas. Business associate lang ako sa lalaking nabanggit mo. Ni hindi ko pa nakikita ang mukha niya, ni hindi ko alam kung iisang tao ang pinag-uusapan natin. Sa palagay mo ba, sa sitwasyong ito, mapagkakatiwalaan ko ang isang taong inutusan n