" Pinayagan ka ba niyang manatili dito?"Napakunot ang noo ni Lucian. Ang kanyang madilim na ekspresyon at nakakunot na mga kilay ay nagpapakita kung gaano siya hindi kasiya-siya ngayon. Bumaba ang tingin niya sa bodyguard sa likod ni Vivian."Nasaan si Calista?""Bumalik si Madam sa kwarto niya matapos mananghalian."Nagpalit ng tsinelas si Lucian at umakyat kaagad sa hagdan."Sinabi ba ni Calista na pumasok ka?"May panuntunan sa Everglade Manor. Nang walang pahintulot, hindi pinapayagan ang mga bodyguard na makapasok sa mansyon."Sinabi ni Madam kay Dr. Smith, Marianne, at sakin na bantayan si Ms. Jacquez."Si Marianne ang kasambahay na dumating ngayon.Hindi maintindihan ang ekspresyon ni Vivian. Ang ginawa nila ay sinusubaybayan siya kaysa bantayan siya.Noong una, gusto niyang sumilip sa ikalawang palapag para sa ilang hibla ng buhok ni Calista mula sa kanyang suklay, o kahit ilang piraso ng kanyang kuko.Gayunpaman, sa tuwing sinusubukan niyang gumalaw, lahat ng tatlo
Agad na binigyang kahulugan ni Vivian ang kanyang mga salita bilang pag-aalala nito sa kanya.Habang naka-smirk siya at magsasalita pa lang, narinig niyang sinabi ng bodyguard sa labas ng pinto, "Mr. Northwood, andito na si Mr. Jacquez."Nandito si Hugo? Agad namang nagbago ang ekspresyon ni Vivian.Nakatitig kay Calista, sinabi niya, "Callie, ayaw mo bang malaman kung sino mula sa Jacquez family ang pumatay sa nanay mo? Hindi ka makapasok sa pamilya Jacquez kaya ako lang ang makakatulong sa iyo para mag-imbestiga.."Ibinaba ang kanyang tinidor, sumagot si Calista, "Salamat sa magiliw na alok, pero hindi ko ito kailangan."Bumangon siya at paglapit niya sa pinto ay dumating din si Hugo."Humihingi ako ng paumanhin sa anumang abala. Ihahatid ko na si Vivian ngayon."Pumayag si Vivian na bumalik sa Apthon at nakapag-book na ng flight kinaumagahan.Nang makalabas siya sa ospital ngayon, sinabi niyang gusto niyang magpaalam sa kanyang mga kaibigan sa Capeton.Naging abala si Hugo
Hindi na nakalabas si Lucian dahil papunta na si Calista sa mansyon mula sa garden.Bagama't hindi kasama si Hugo, nakatuon ang tingin nito kay Calista. Bilang lalaki, sa unang tingin ay masasabi na ni Lucian na iba ang tingin nito sa kanya.Pagpikit ng kanyang mga mata, si Lucian ay halatang hindi kasiya-siya. Tinitiis niya ang bawat segundo habang hinihintay niya itong lumakad.Ipinikit niya ang kanyang mga mata, napigilan lamang ang kanyang nagngangalit na pagkabalisa nang tuluyan na itong makapasok sa mansyon.Kailangan niyang mag-ingat sa kanyang childhood sweetheart, ang kanyang high school friend, at ngayon ay may isa pang lalaki na halos mamatay. Nasira ang utak niya sa naisip.Pagkapasok na pagkapasok ay nakita ni Calista si Lucian. Ang pagkain sa mesa ay nanatiling tulad ng dati bago siya lumabas."Bakit ka nakatayo dito? Hindi ka ba kumain?""Ito ba ay isang magandang usapan?" naiinis na tanong ni Lucian."Ayos lang," sagot ni Calista.Hindi siya sigurado kung ano n
Napuno ang kwarto ng mga gamit ni Joan. Nakasabit sa dingding ang mga litrato niya.Kahapon, sinabi sa kanya ni Hugo na ang mansyon na ito ay hindi lamang isang lugar kung saan nagtatrabaho ang kanyang ina, pero ito rin ay isang lugar kung saan tinuluyan ng kanyang ina ng maraming taon.Hindi nakakagulat, nakita niya ang lugar na napakapamilyar, maging ang mga bulaklak na nakatanim sa hardin ay paborito ng kanyang ina. Lalong lumakas ang pakiramdam ng pamilyar na iyon nang pumasok siya sa kwarto.Mahigit isang dekada nang pumanaw si Joan, at maraming alaala ni Calista tungkol sa kanya ang kumukupas. Pero, ngayong nakita na niya ang lahat ng ito, muling bumalik sa kanya ang mga alaala.Dumaan ang mga daliri ni Calista sa dressing table. Wala ni katiting na alikabok ang nakalagay dito. Madalas itong nilinis. Ang mga bagay sa kwarto ay mukhang sinaunang, pero lahat sila ay nasa top-top na kondisyon.Si Zachary naman, pagkatapos niyang mag-asawang muli, inilagay niya ang lahat ng gami
Nawalan ng masabi si Calista.Ang sistema ng pag-init ng kotse ay itinakda sa isang temperatura na tama para kay Calista, na sensitibo sa lamig. Pero, ito ay medyo mainit para kay Lucian, na nagtulak sa kanya na pakawalan ang kanyang kurbata.Siyempre, kapag ginawa iyon ng isang guwapo at maganda ang katawan na lalaki, ito ay tila napaka-mapang-akit at isang paningin para sa sore eyes.Nakapatong ang kanyang mga daliri sa maitim na kurbata. Ang mga digit ay slender at well-proportioned, na kahawig ng isang pinong likhang gawa ng sining.Hindi itinuring ni Calista ang sarili na nabighani sa mga kamay. Pero, nakita niya ang kanyang sarili na hindi makaiwas sa paningin. Parang gumaan ang discomfort na naramdaman niya matapos basahin ang diary.Nang siya ay naakit sa kanyang mga alindog, yumuko si Lucian para halikan siya.Ang lalaki, na ilang araw nang nagpipigil sa sarili, ay wala nang pinagkaiba sa isang halimaw na maraming taon nang nagugutom. Madiin ang halik na hindi na napigil
Inabot si Zayn ng matinding galit.Hinampas niya ang mesa at sumigaw, "Kung hinawakan mo ang isang buhok sa kanilang ulo, ako mismo ang papatay sa iyo, Calista Everhart.""Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? May balak ka bang mabulok sa kulungan habang buhay, Zayn? Mag-iisa kang makulong," sabi ng guwardiya ng kulungan.Mabilis na humingi ng tawad si Zayn sabay yuko."Sorry. May sakit ang anak ko. Nadala ako sa init ng panahon. Hindi na mauulit."Nang muli siyang magsalita, mas gumanda siya."Kamusta ang anak ko, Ms. Everhart?""Ayos lang siya. Kailangan lang niyang palaging umiinom ng gamot. Ilang taon nang walang matatag na trabaho ang asawa mo para alagaan siya. Nahihirapan siya dahil sa mataas na gastusin sa pagpapagamot ...""Imposible iyon," nagsalita si Zayn nang may lubos na katiyakan."Bakit naman?"Hindi na nagulat si Calista na wala siyang sinabi. Ilang taon na siyang nakikipag-ugnayan sa kanya at hindi naabala sa pagkaantala. Nag-attach siya ng naka-print na chat re
Ang mapanglaw na kapaligiran ay nawala sa isang iglap. Hindi makapaniwala si Calista kaya minasahe niya ang kanyang mga templo. Sinamaan ni Calista ng tingin si Hector."Hindi ba paalis ka na? Madami ka pa bang pagpapaligoy na sasabihin? Ganun ka na ba kasabik na maging bedridden sa susunod na buwan?"Hininaan ni Hector ang kanyang boses at sumagot, "Hindi mo naiintindihan. Ang mga lalaki ay ego-driven. Kapag hindi namin matamo ang isang bagay, mas gusto namin itong habulin. Kapag nakuha na namin ang gusto namin, hindi na kami nachachalleng. Kapag nagsimula nang maging boring ang mga bagay, maghahanap na kami ng ibang babaeng para sa excitement. Kaya pagdating kay Lucian kailangan mo siyang panatilihing on edge. Ipaniwala mo sa kanya na maraming lalaking nagnanasa sa'yo kapag wala siya. Ganun mo siya mapapanatiling loyal sayo."Ngumisi si Calista at tinapunan siya ng nanunuyong titig. Karamihan sa mga tao ay mang-insulto sa iba pero si Hector ay iniinsulto din ang kanyang sarili. Ni
Nag-alinlangan ang taong bumangon at bumulong, "Masakit ang lahat."Natigilan si Hector. Siya ay hindi kailanman naging isang relihiyosong tao. Pero ngayon, nagsimula siyang maging isa. Iniisip niya kung sinong diyos ang sinaktan niya.Naging smooth sailing ang nakalipas na dalawampung taon ng kanyang buhay. Ngayon, parang lahat ng malas na naipon niya sa mga nakaraang taon ay naabutan niya.Wala sa mga ito ang kanyang responsibilidad. Pero kailangan pa rin niyang gawin ang isang bagay tungkol dito.Inilibot niya ang tingin sa paligid. Sa kabila ng walang ibang sasakyan sa paligid, pareho silang magkakaproblema kung may ibang sasakyan na lalabas.May sugat si Hector sa kanyang binti kaya nahirapan siyang lumuhod. Kaya, ibinaba niya ang kanyang sarili sa isang busog sa halip."Kaya mo bang gumalaw? Kung hindi ka masyadong nasaktan, tutulungan kitang lumipat sa gilid ng kalsada at tumawag ng ambulansya. Hindi ligtas na manatili sa gitna ng kalsada."At doon, nakakonekta ang tawag.