Si Calista, sa pag-aakalang nagdadrama na naman si Lucian, inilibot niya ang kanyang mga mata at naglakad palayo.Ito ay likas na pagiging possessive ng isang lalaki sa paglalaro. Hindi nila matitiis ang sinumang nagnanasa sa kung ano ang pag-aari nila. Kung ano ang sa kanila ay hindi rin pinahintulutang mahalin ang sinuman.Naiintindihan niya iyon. Kahit nagseselos si Lucian, hindi siya nabigla. Pero, bago pa man siya nakakahakbang ay hinawakan na siya nito sa braso.Malakas ang pagkakahawak ng lalaki. Parang sinadya niyang durugin ang pulso nito! Kinagat niya ang kanyang dila. Nagsalubong ang mga kilay niya sa sakit. Pati boses niya parang pilit."Bitawan mo ako."Noon lang siya nagkamalay. Bahagya niyang niluwagan ang pagkakahawak pero hindi niya binitawan. Nagyeyelong tingin sa mukha niya."Halika," mataray niyang sabi."Nasa trabaho ako …"Pero, hindi siya binigyan ni Lucian ng karapatang tumanggi. Kinaladkad siya nito."Pinakasalan mo ang kapatif ko, Mr. Northwood. Hindi
Binigyan siya ni Calista ng mukhang hindi makapaniwala."Malapit na tayong mag divorce. Bakit ako tatawag ng isang taong magiging ex-husband ko sa lalong madaling panahon upang i-back up ako? Mukha ba akong baliw?"Ang pinakamahalaga ay ang isang malupit na negosyanteng tulad ni Lucian ay hindi kailanman magiging isang kalasag nang libre. Kukuha siya ng isang kilong laman bilang kapalit kahit na ginawa niya.Ayaw niyang magdagdag sa napakalaking utang na tatlong milyong dolyar.Lumabas si Lucian sa parking lot habang nagsasalita. May sigarilyo siya sa bibig. Pinikit niya ang kanyang mga mata at binigyan siya ng isang mapanuksong ngiti."Kaya, ayaw mong i-back up kita diyan pero, ayos lang na nandiyan si Paul."Huminga siya ng malalim. Alam na niyang iyon ang nahuli niya."Ang kasal natin ay negosyo mula sa simula, Lucian. Ang deal ay magpapanggap tayong mag-asawa pag magkasama tayo. Pero in private, hindi tayo nakikialam sa buhay ng isa't isa. Kapag nag-expire na ang kontrata, ma
Napangiti si Calista sa kabila ng galit."Sounds good. Bumili ka ng Malinois. Mukhang malakas ang mga yan."She paused before adding suggestively, "Pero sa panahon ngayon, madalas kang makakita ng mga taong maganda sa panlabas pero sa huli ay walang silbi. Ganyan ang mga tao. Paano ang mga hayop?"Malapit nang maputol ang nerbiyos ni Lucian. Kinurot niya ang kanyang mga kilay at nagsalita nang may pagkadismaya, "Bumaba ka."Inilahad niya ang kanyang kamay."Ibalik mo ang phone ko."Bumaba ang tingin ng lalaki sa makatarungang palad niya."Mas concerned ka ba sa phone mo o sa lalaking tumatawag sayo?""Ikamamatay mo ba kung di ka muna magiging gag* kahit isang minuto, Lucian? Kinaladkad mo ako palabas ng cultural center. Ni hindi ko nakuha ang coat ko. Wala man lang akong pera. Inaasahan mo ba akong maglalakad pabalik. mula rito?"Ang sentro ng kultura ay malayo sa pangunahing lungsod at mas malayo pa sa kanyang tinitirhan. Lumiwanag ang ekspresyon niya pagkatapos ng paliwanag
Si Calista, na natutulog, ay nagising sa galit na galit na pagkatok sa pinto. Sa kanyang groggy state, ang kalabog ay parang malayo.May anim na unit sa floor niya kaya hindi niya matukoy kung saang unit nanggagaling ang katok.Marahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at napagtantong tumaas muli ang kanyang temperatura, at ang kanyang hininga ay tuyo at mainit. Pagod na pagod siya at hindi nagtagal, nakatulog ulit siya.Kanina pa siya kumakatok sa pinto ni Lucian pero walang sumasagot. Ilang beses na rin niyang sinubukang tawagan ito.Kung hindi dahil sa mahinang tunog ng ringtone niya na nagmumula sa loob ng bahay niya, akala niya ay wala ito sa bahay. Kumunot ang noo ni Lucian.May hangin ng inis sa kanya na mas lalong hindi niya kayang lapitan kaysa karaniwan. Nilabas niya ang phone niya at dinial ang number ni David."Kumuha ka ng locksmith para pumunta sa Seventh Apartment, Block 3, Unit 603."Makalipas ang kalahating oras, dumating ang locksmith at nagawang ma-unlock a
Namumula ang leeg ni Calista mula sa kanyang mga daliri at pinukaw niya ang kanyang pagtulog sa sakit. Mariin niyang iminulat ang kanyang mga mata para makita kung sino ang nasa harapan niya.Nang mapagtanto niya kung sino iyon, sumimangot siya at malungkot na bumulong, "Lucian ... huwag mo akong hawakan,"Ang epekto ng kanyang mga salita ay kaagad. Ang tanging natitira na lang sa kwarto ay ang tunog ng kanilang mga hininga. Nagagawa pa rin ni Lucian na pigilan ang kanyang galit pero sa ngayon, naabot na niya ang kanyang limitasyon.Umaalon ang galit sa kanya habang hinahatak siya muli sa kanya at inipit siya sa kama."Hindi mo ako hahayaang hawakan ka pero hahayaan mong hawakan ka ni Paul? Hindi ko alam kung dapat ko bang purihin ka sa pagiging matalino mo sa pag-alam kung paano magpapasakop sa iyo ang isang lalaki o kung tatawagin kitang tanga. Out of all ang mga lalaki sa lungsod na ito, bakit kailangan mong piliin ang aking kaibigan? O sa tingin mo ba ay pipiliin ko ang isang k
Ang matalim na bitak ng impact ng palad nito sa pisngi nito ay tila sapat na para bumaba sa katahimikan ang kwarto.Kahit buong lakas siyang sinaktan ni Calista, hindi iyon masakit. Wala pa siyang pagkain simula kahapon at kagagaling lang niya sa lagnat.Kahit na ginamit niya ang lahat ng kanyang lakas, kiliti lang iyon kay Lucian. Pero, hindi mahalaga na hindi masakit ang kanyang sampal.Ang mas masakit ay ang sumunod na kahihiyan! Ang mga tao ay palaging nakayuko para pasayahin si Lucian kaya hindi pa siya natamaan ng sinuman sa kanyang buhay!Pinanliitan siya nito ng mata at binuhat siya mula sa kama.Nakatitig siya ng diretso sa mga mata nito habang umuungol, "Tumatapang ka na ah. Bakit mo ako sinaktan?"Ang kanyang tono ay hindi gaanong nagpapakita ng kanyang emosyon pero halos nailabas niya ang bawat salita na nagtraydor kung gaano siya galit. Ang kanyang ekspresyon ay mukhang nakakatakot at inihanda ni Calista ang kanyang sarili para sa kanyang paghihiganti.Sinabi niya s
Tumawa ng hindi komportable si Mr. Xanders, "Huwag kang katawa-tawa, walang ganyanan! Pinagpapahinga lang kita dahil nakita ko kung paano ka naging dahil sa paggawa ng pelikula at sa exhibition. Gusto ko lang na kumuha ka ng isang break na. Bata ka pa kaya hindi mo na kailangang magtrabaho ng todo. Mas mahalaga ang kalusugan mo kaysa sa trabaho mo!"Ngayong sinabi na ni Mr. Xanders iyon, walang dahilan para igiit ni Calista na siya ay tinatakot.At saka, kahit na ayaw niyang aminin, she had a faint inkling regarding the real reason why she was being given a break.Ikinonekta niya ang mga tuldok sa pagitan ng kanyang biglaang pahinga at ang babala na ibinigay sa kanya ni Lucian bago siya umalis kaninang umaga. Kung hindi niya ginawa ang koneksyon sa pagitan ng dalawa ay talagang magiging tanga siya!Ibinaba niya ang tawag at nagpakawala ng inis na pagbuga.Sarcastic pa ring bumubulong si Nikolette sa isang sulok, "Oh, natanggal ka ba?"Kumunot ang noo ni Calista at tumingin sa kan
Tumawag si Calista sa pulis pagkatapos niyang ibaba ang tawag at makalipas ang sampung minuto, dumating ang pulis.Matapos maunawaan ang sitwasyon, nagawa nilang pabayaan muna siya ng landlady at ng dalawang lalaki.Tuluyan nang tumigil ang pag-ungol nang umalis sila, pero mas gising na ngayon si Calista kaysa dati. Naka-cross-legged siya sa sofa at nag-online para maghanap ng ibang bahay.Walang paraan na magpapatuloy siya sa paninirahan dito pagkatapos ng lahat ng nangyari ngayong gabi.Napadpad siya sa isang magandang bahay at pipindutin na sana ang listahan nang makatanggap siya ng tawag. Tiningnan niya ang caller ID at nakita niyang foreign number iyon.Si Calista ay walang kaibigan sa ibang bansa at kadalasan, ipagpalagay na lang niya na ito ay isang scam at ibinaba ang tawag pero sa pagkakataong ito …Matagal niyang tinitigan ang mga numero at bago matapos ang tawag ay nag-swipe siya ng screen para kunin."Kamusta?" maingat niyang bati.Sa kabilang banda ay nagmula ang p