Napatingin si Calista kay Yara na puno ng toothpaste ang bibig.Hindi nagpatalo si Yara at sumagot, "Galing kay Lucian." Wala ring intensyon si Lucian na itago ang katotohanang iyon kaya madali niya itong nalaman.Pero, pinatunayan din nito na siya ay isang walang pusong tao. Habang ang iba ay nakatayong nagkakaisa bilang mag-asawa, sinuportahan niya ang mga hindi nagkakasundo sa kanyang asawa. Walang alam si Calista tungkol dito.She asked, "Magkano ang binigay niya?" Inilahad ni Yara ang kanyang kamay, nagpapahiwatig na binigyan siya ng maraming pera."Kung wala ang perang ito, hindi rin makakabili ng masarap na pagkain si Nikolette, lalo pa ang mag-invest sa Ronkan Enterprise." Tumango si Calista at sinabing, "I see. Thanks for letting me know."Noong una, gusto niyang tanggalin si Nikolette sa Ronkan Enterprise para ma-settle ang score sa ginawa ni Nikolette noon. Pero kailangan niyang humanap ng ibang paraan dahil shareholder siya ng Ronkan Enterprise. Ang tatlo ay
Pamilyar si David sa lugar dahil madalas niyang kasama si Lucian sa pag-aaral. Marahan niyang tinawag sa may pintuan, "Madam Calista, nahanap mo na ba ang records?"Ngayon lang niya narinig ang lahat at alam niyang walang rekord sa kalusugan. Itinaas ni Calista ang kanyang ulo; ang kanyang mga mata ay namumula, at ang kanyang mukha ay maputla.Tumingin siya kay David na may malayo at walang laman na tingin. Nakatuon man ang mga mata nito sa kanya ay tila hindi ito nakatingin sa kanya."Ayos ka lang?"Kinuha ni Calista ang painting sa drawer. Hindi niya naiwasan ang naguguluhang tingin ni David habang naglalakad siya papunta sa pinto.Sa halip, iniabot nito sa kanya ang larawan at sinabing, "Okay lang ako. Nagustuhan mo ba? Balak ko itong iuwi at isabit sa dingding ng kwarto."Natahimik si David at napalunok. Ang pagpipinta ay may napakadilim at nakakatakot na tono. Pwedeng mas angkop na isabit ito sa isang lugar na maingat.Masasabi ni Calista kung ano ang iniisip niya sa kanyan
Nang marinig ito, bahagyang napahinga si Lily, at ang kanyang mga labi ay kusang pumulupot pataas, pero mabilis niyang pinigilan iyon.Alam niyang inaalagaan pa rin siya ni Lucian. Siguradong naging malamig siya sa kanya kamakailan dahil galit pa rin siya na iniwan siya nito para mag-aral sa ibang bansa ilang taon na ang nakararaan. Ikinuyom ni Calista ang kanyang mga daliri at nagtaas baba sa pagmamalaki.Nginitian siya nito at iniluwa, “In your dreams! Hinding-hindi ako hihingi ng tawad kay Lily." Kumulo sa galit si Lucian. Pulang-pula ang mukha niya na parang rumaragasang bagyo, gustong punitin si Calista.“Hindi kita hinihingi na humingi ng tawad kay Lily. Humingi ng tawad sa bata." Manghihimasok na sana si Lily at magiliw na pigilin ang sitwasyon, pero hindi siya nakaimik nang marinig ang mga salita ni Lucian. Calista mocked, "I can't believe you're such a good father." Hindi pinansin ni Lucian ang sarkastikong komento nito at tumayo. Siya ay maganda ang pangangatawan
Naghiwalay silang dalawa ng malungkot. Pagkaalis na pagkaalis ni Calista ay tinawagan niya si Harvey."Gusto kong mag-file ng divorce." Sinuri na ni Harvey ang mga pakinabang at kawalan ng paghahain ng divorce para sa kanya noon. Kaya naman, hindi na siya masyadong nagsalita at pinayuhan siya sa mga dokumentong kailangan niyang ihanda. Pagkababa ng telepono ay nagpakawala siya ng mahabang buntong-hininga. Hindi binalak ni Calista na gawin itong malaking bagay. Gusto niyang matapos ang kanyang kasal nang tahimik, tulad ng kung paano ito nagsimula.Binabantayan ng media ang pamilya Northwood dahil sa kanilang mataas na katayuan sa lipunan. Ang anumang kaganapan ay isapubliko.Ayaw niyang ilantad sa publiko ang magulong pag-aasawa na ito, na isinailalim ang sarili sa tsismis, pakikiramay, at sarkastikong pananalita.Pero hindi niya inaasahan na sa huli ay mapupunta siya sa isang courtroom kasama si Lucian. Nakahanap siya ng coffee shop, nag-order ng simpleng pagkain, at nakipa
Nanatiling tahimik si Lucian at sumandal sa upuan habang nakapikit na parang nagkukunwaring naidlip. Mukha siyang pagod na pagod, na may kapansin-pansing madilim na bilog sa ilalim ng kanyang mga mata. Unang nagsalita si Timothy, na kumakatawan sa kanya bilang kanyang abogado. "Miss Calista, umaasa ang korte na maaayos ninyo ni Mr. Northwood ang bagay na ito nang pribado. Ang kasal ay sinadya na magtagal magpakailanman. Hindi makabubuti para sa inyo ni Mr. Northwood na ilabas ito sa korte." Ipinaalam sa kanya ni Harvey na ito ay pamantayan bago ang isang kaso ng divorce ay napunta sa korte. Ito ay bahagi ng legal na pamamaraan.Kadalasan, mangyayari ito ilang araw bago ang pagdinig sa korte, pero ipinagpaliban ito hanggang ngayon dahil sa abalang iskedyul ni Lucian, ipinagpaliban ito hanggang ngayon. Sagot ni Calista, "Kung mapapayag mo siya sa divorce, babawiin ko agad ang demanda ko." Si Timothy ay nanatiling tahimik at walang kibo. Ang kanyang nakaraang pahayag ay tila is
Si Calista ay hindi pa nakakita ng ganitong walanghiyang lalaki!Tinulak niya ito palayo at napabulalas, "Nag-aalala ako na baka magkaroon ako ng sakit mula sa iyo!" Bahagyang nakahinga siya nang maluwag nang panatiliin ni Lucian ang isang ligtas na distansya mula sa kanya at ibinalik ang kanyang pahayag mula kanina, "Ano ang ibig mong sabihin ng isa pa? Wala akong hinabol na kahit sinong lalaki." Tumaas ang isang kilay ni Lucian at nanunuya, "Never? Hindi ba ako isa sa kanila? Milyon-milyon na ang nagastos ko sa iyo, at humihingi ka ng divorce bago pa mainit ang kama. ?" Hindi nakaimik si Calista. Mas malisyoso pa si Lucian kaysa sa lason. " Mas mabuting talikuran mo na ang ideya na maghanap ng isa pang paumanhin upang pasanin ang bigat. Ewan ko sa kanya, pero pagsisisihan kita kung mahuli kitang nakikipaglokohan sa ibang lalaki." Isinara niya ang pinto ng kotse at nagbilin, "Pauwiin mo siya, Johnathan." Gustong magpaliwanag pa ni Calista, pero pinigilan niya ang kanyang
Napakagat labi si Calista at nanatiling tahimik.Nang maisip ni Lucian na sa wakas ay nakilala na niya kung sino siya pagkatapos na mabawi ang kanyang katinuan, muli niyang inabot ang mukha niya para itulak ang mukha niya, inis, at sinabing, "Lumayo ka sa akin; ang pagtingin lang sa iyo ay iniinis na ako." Si Johnathan, na nakatayo sa malapit, ay nanonood nang may tumitibok na puso. Bagama't hindi palaging banayad si Calista, hindi siya naging kasing-away gaya ngayon. Natatakot siyang magalit si Lucian sa kanya at iwan siya sa tabi ng kalsada. Pinilit ni Lucian na pigilan ang kanyang iritasyon. Binuksan niya ang pinto ng kotse at tinulak siya papasok.Pagkatapos, inutusan, "Pumunta sa Everglade Manor." "Hindi ako pupunta sa Everglade Manor. Gusto kong bumalik sa The Oasis. Dalhin mo ako doon!"Kahit na sa kanyang estado ng lasing, tumanggi si Calista na bumalik sa Everglade Manor. Ang Oasis ang pangalan ng apartment na kasalukuyang tinitirhan niya. Naisip agad ni Lucian ang
Inaasahan ni Lucian ang reaksyon ni Calista nang abutin niya ang telepono. Hindi siya kumibo at pinayagan siyang kunin ang phone niya. Napatingin si Calista sa screen. Ito ay naka-lock, na ang lahat ng kanyang mga abiso ay hindi nabuksan. Hindi ba niya dinaanan ang phone niya? Hindi ba iyon ang dahilan kung bakit siya nakatitig sa screen sa lahat ng oras? displeased na tanong ni Calista, "Anong ginagawa mo dito?" "Kinuha mo ang aking kama. Saan pa ba dapat? O dismayado ka na hindi kita tinabihan?"Tila nagpuyat si Lucian buong gabi. Ang kanyang mga mata ay duguan, at ang kanyang amerikana ay kaswal na itinapon sa isang tabi. Napakasungit niyang tingnan, nakasuot ng sando na may ilang butones na nakahubad at pantalon. Hindi makapaniwalang tumingin sa kanya si Calista, "Paano mo nagagawang walanghiya kung may straight face?" Ipinapahiwatig niya kung bakit sa sopa siya natulog sa halip na sa ibang kwarto. Sino ang nakakaalam kung ano ang pwedeng naisip niya habang nakatitig sa