Nanatiling tahimik si Lucian at sumandal sa upuan habang nakapikit na parang nagkukunwaring naidlip. Mukha siyang pagod na pagod, na may kapansin-pansing madilim na bilog sa ilalim ng kanyang mga mata. Unang nagsalita si Timothy, na kumakatawan sa kanya bilang kanyang abogado. "Miss Calista, umaasa ang korte na maaayos ninyo ni Mr. Northwood ang bagay na ito nang pribado. Ang kasal ay sinadya na magtagal magpakailanman. Hindi makabubuti para sa inyo ni Mr. Northwood na ilabas ito sa korte." Ipinaalam sa kanya ni Harvey na ito ay pamantayan bago ang isang kaso ng divorce ay napunta sa korte. Ito ay bahagi ng legal na pamamaraan.Kadalasan, mangyayari ito ilang araw bago ang pagdinig sa korte, pero ipinagpaliban ito hanggang ngayon dahil sa abalang iskedyul ni Lucian, ipinagpaliban ito hanggang ngayon. Sagot ni Calista, "Kung mapapayag mo siya sa divorce, babawiin ko agad ang demanda ko." Si Timothy ay nanatiling tahimik at walang kibo. Ang kanyang nakaraang pahayag ay tila is
Si Calista ay hindi pa nakakita ng ganitong walanghiyang lalaki!Tinulak niya ito palayo at napabulalas, "Nag-aalala ako na baka magkaroon ako ng sakit mula sa iyo!" Bahagyang nakahinga siya nang maluwag nang panatiliin ni Lucian ang isang ligtas na distansya mula sa kanya at ibinalik ang kanyang pahayag mula kanina, "Ano ang ibig mong sabihin ng isa pa? Wala akong hinabol na kahit sinong lalaki." Tumaas ang isang kilay ni Lucian at nanunuya, "Never? Hindi ba ako isa sa kanila? Milyon-milyon na ang nagastos ko sa iyo, at humihingi ka ng divorce bago pa mainit ang kama. ?" Hindi nakaimik si Calista. Mas malisyoso pa si Lucian kaysa sa lason. " Mas mabuting talikuran mo na ang ideya na maghanap ng isa pang paumanhin upang pasanin ang bigat. Ewan ko sa kanya, pero pagsisisihan kita kung mahuli kitang nakikipaglokohan sa ibang lalaki." Isinara niya ang pinto ng kotse at nagbilin, "Pauwiin mo siya, Johnathan." Gustong magpaliwanag pa ni Calista, pero pinigilan niya ang kanyang
Napakagat labi si Calista at nanatiling tahimik.Nang maisip ni Lucian na sa wakas ay nakilala na niya kung sino siya pagkatapos na mabawi ang kanyang katinuan, muli niyang inabot ang mukha niya para itulak ang mukha niya, inis, at sinabing, "Lumayo ka sa akin; ang pagtingin lang sa iyo ay iniinis na ako." Si Johnathan, na nakatayo sa malapit, ay nanonood nang may tumitibok na puso. Bagama't hindi palaging banayad si Calista, hindi siya naging kasing-away gaya ngayon. Natatakot siyang magalit si Lucian sa kanya at iwan siya sa tabi ng kalsada. Pinilit ni Lucian na pigilan ang kanyang iritasyon. Binuksan niya ang pinto ng kotse at tinulak siya papasok.Pagkatapos, inutusan, "Pumunta sa Everglade Manor." "Hindi ako pupunta sa Everglade Manor. Gusto kong bumalik sa The Oasis. Dalhin mo ako doon!"Kahit na sa kanyang estado ng lasing, tumanggi si Calista na bumalik sa Everglade Manor. Ang Oasis ang pangalan ng apartment na kasalukuyang tinitirhan niya. Naisip agad ni Lucian ang
Inaasahan ni Lucian ang reaksyon ni Calista nang abutin niya ang telepono. Hindi siya kumibo at pinayagan siyang kunin ang phone niya. Napatingin si Calista sa screen. Ito ay naka-lock, na ang lahat ng kanyang mga abiso ay hindi nabuksan. Hindi ba niya dinaanan ang phone niya? Hindi ba iyon ang dahilan kung bakit siya nakatitig sa screen sa lahat ng oras? displeased na tanong ni Calista, "Anong ginagawa mo dito?" "Kinuha mo ang aking kama. Saan pa ba dapat? O dismayado ka na hindi kita tinabihan?"Tila nagpuyat si Lucian buong gabi. Ang kanyang mga mata ay duguan, at ang kanyang amerikana ay kaswal na itinapon sa isang tabi. Napakasungit niyang tingnan, nakasuot ng sando na may ilang butones na nakahubad at pantalon. Hindi makapaniwalang tumingin sa kanya si Calista, "Paano mo nagagawang walanghiya kung may straight face?" Ipinapahiwatig niya kung bakit sa sopa siya natulog sa halip na sa ibang kwarto. Sino ang nakakaalam kung ano ang pwedeng naisip niya habang nakatitig sa
Ang katok ay parang apurahan, at ang tunog ay nakakabingi. Napakaingay nito na malamang na hindi lamang ang kanyang mga kapitbahay ang nakaistorbo nito kundi pati na rin ang iba na nakatira sa isang palapag sa itaas at ibaba. Gumulong si Calista sa kama at mabilis na naglakad papunta sa pinto. Inis niyang binuksan ang pinto. Sa labas ay panay ang takip ni Nikolette kaya kahit ang kanyang ina ay malamang na hindi siya makilala. "Anong gusto mo?" tanong ni Calista.Nagtataka siya kung paano nakapasok si Nikolette, pero ngayon, naiintindihan na niya. Nakasuot ng janitor's uniform si Nikolette, at kahit si Calista ay halos hindi na siya makilala. Inunderestimate niya talaga ito. "Sis, pwede bang humingi ng tulong kay Lucian? Hindi makatwiran ang mga taong iyon. May nakita silang mga random na video at pinost sila online."Sinubukan niyang itulak ang pintuan ni Calista at pumasok, pero pagkatapos ng ilang pagtatangka, sumuko siya. Hinintay ni Calista na matapos siya sa pagsasa
Nakatuon ang atensyon ni Lucian sa mga dokumento.Pagkarinig nito, walang pakialam siyang sumagot, "Lily, nakaraan na ang lahat." Ang mga mata ni Lily ay pula, at ang kanyang mga labi ay namumutla dahil sa pagkagat nito.Nagpumilit siya, " Girlfriend mo ako sa loob ng dalawang taon. Ako dapat ang may karapatang malaman, di ba? Nung magkasama tayo noon, nagustuhan mo ba ako?" Hindi pa niya tinanong ang tanong na ito dati.Ang kanilang relasyon ay nagsimula nang hindi sinasadya. Madalas silang nagkikita para pag-usapan ang mga paghahanda para sa sayaw sa paaralan, at ang balita ng kanilang relasyon ay kumalat habang mas matagal silang magkasama. Maya maya ay may nang-aasar sa kanila, nagtatanong kung magkasinatahan ba sila. Hindi sumagot si Lucian, siguro dahil sa kanyang pagmamataas bilang isang nangungunang estudyante.Hindi niya maipaliwanag ang isang bagay na walang basehan. Pero sa iba, ang kanyang kawalan ng tugon ay nangangahulugan na ito ay totoo. So ayun, naging girlf
Hindi na nagpatuloy si Calista sa pagrereklamo bagkus ay ibinato niya ng natatarantang tingin si Paul. Nagdududa siya na naiintindihan niya si Lucian. Napabuntong-hininga siya at naisip niya, "Mukhang nakakapanlinlang." Nang makita ang determinasyon ni Paul, hindi niya matiis na ilantad ang tunay na pagkatao ni Lucian.Well, magkasama silang lumaki simula pagkabata at parang magkapatid sa dugo. Ayaw niyang siya ang maging kabit sa pagitan nila. Hapon na noon, at konting traffic. Sampung minuto lang ang biyahe mula sa apartment papuntang mall. Dahil inalok siya ni Paul na ihatid siya roon, ayaw niyang magmukhang walang utang na loob at basta na lang siyang paalisin. Hindi naman kasi siya ang hired driver niya. Inalis ni Calista ang kanyang seatbelt at nagtanong, "Gusto mo bang pumasok sa loob at tingnan? Baka tulungan mo akong pumili ng isang bagay?" Nagtanong siya dahil sa pagiging magalang, at hindi ito taos-pusong paanyaya. Wala siyang ideya na agad na patayin ni Paul an
Sinulyapan ni Selena si Lucian, na kitang-kitang sumama ang mood, at sinabing, "Kahit na may narinig ka, wala itong kinalaman sa iyo. Sagutin mo lang kapag tinanong. Tawagan mo ako kung tungkol ito sa isang bagay na hindi mo alam. kailangan para sa lahat ng kaguluhan." Hindi ito ang unang pagkakataon na pinuna ni Selena si Lucian pagkatapos nilang ikasal.Bumuntong-hininga siya bilang pagbibitiw, bahagyang kumunot ang kanyang mga kilay, at sumagot, "Hindi pa nga kami naghihiwalay. At saka, papayag ba ang pamilya Baker na magpakasal si Paul sa isang babaeng diborsiyado?" "Bakit hindi sila papayag? Dapat bulag sila kung sa tingin nila Calista is not up to their standards." Bagama't sinabi niya iyon, alam ni Selena na ang bagay na ito ay mahirap. Ang pamilyang Baker ay hindi anumang pamilya, at maraming mayayamang dalaga sa kanilang lipunan ang naghangad na pakasalan si Paul.Habang si Calista ay may suporta, ang katotohanan na siya ay may kasaysayan kay Lucian ay hindi pwedeng ba