พ่อตาของชาร์ลีก็รู้สึกตะลึงเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเช่นนี้ในชีวิตของเขาชาร์ลีมองไปที่ข้อมือหยกแต่ไม่ยอมรับมาในทันที หลังจากเหลือบมองไปที่ข้อมือนั้นเขาก็มองไปที่เกรแฮมก่อนที่เขาจะยิ้มและพูดว่า “คุณควินตันคุณแน่ใจได้ยังไงว่าผมจะสามารถแก้ไขเรื่องนี้ให้คุณได้?”เกรแฮมตอบอย่างจริงใจว่า “ถ้าคุณเวดไม่มีหนทางจัดการกับเรื่องนี้ได้ ก็ไม่มีใครในโลกนี้จะจัดการเรื่องนี้ได้อีกแล้วล่ะครับ!”ชาร์ลีทำได้แค่ยิ้มเพราะเกรแฮมพูดถูก เขารู้วิธีแก้ไขเรื่องนี้และขจัดความโชคร้ายออกไปจากครอบครัวควินตันนี่เป็นเพราะเขาได้อ่านเกี่ยวกับวิญญาณชั่วร้ายนี้ในคัมภีร์วันสิ้นโลกแล้ว ส่วนวิธีการแก้ไขปัญหานี้นั้นก็ชัดเจนและเรียบง่ายมากชาร์ลีเหลือบมองไปที่ข้อมือหยกก่อนที่เขาจะหยิบมันขึ้นมาในมือด้วยท่าทางสบาย ๆเขาตรวจสอบสร้อยข้อมือหยกและตระหนักว่าคริสตัลนั้นใสและโปร่งใสมาก มือของแคลร์ภรรยาของเขาจะดูน่าทึ่งอย่างแน่นอนส่วนเกรแฮม...พูดตามตรงเขาไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรความผิดเพียงอย่างเดียวของเขาคือการที่เขาล้มเหลวในการสั่งสอนลูกหลานในครอบครัวอย่างถูกต้องในเมื่อเกรแฮมได้ขอร้องเขาถ
เกรแฮมยิ้มก่อนที่เขาจะพูดด้วยความเคารพอีกครั้ง “คุณเวด ทางเราจะไม่มีวันลืมความเมตตาของคุณที่มีต่อตระกูลควินตัน วันนี้อาจจะเร่งรีบเล็กน้อยเนื่องจากเราไม่มีเวลาเตรียมการใด ๆ เลย แต่ผมก็อยากจะเชิญคุณไปทานมื้อค่ำที่คฤหาสน์ควินตันในวันพรุ่งนี้ ผมอยากจะจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณเวดเป็นการส่วนตัวน่ะครับ”“ไม่เป็นไรครับ พอดีพรุ่งนี้ผมมีธุระต้องทำ” ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยขณะที่เขาส่ายหัว “เหตุผลเดียวที่ผมช่วยคุณในวันนี้ ก็เพราะผมรู้ว่าคุณได้ทำความดีมากมายเพื่อผู้อื่นมาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ช่วยคุณเลย คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดใช่ไหมครับ?”เกรแฮมผงะกับเรื่องนี้ เขาจึงหัวเราะก่อนจะพยักหน้า "ผมเข้าใจ! คุณเวด ในอนาคตหากมีปัญหาอะไรติดต่อผมมาได้ทุกเมื่อเลยนะครับ ตระกูลควินตันจะต้อนรับคุณเสมอ”หลังจากนั้นเกรแฮมรีบหยิบนามบัตรเคลือบทองที่มีข้อมูลติดต่อส่วนตัวของเขาออกมาชาร์ลีรับนามบัตรจากเกรแฮมโดยไม่ได้มองด้วยซ้ำก่อนจะหันกลับมา และพาพ่อตาของเขาออกไปจากที่นั่นเกรแฮมยังคงจ้องมองไปที่ด้านหลังของพวกเขาในขณะที่เขาเฝ้าดูพวกเขาสองคนออกจากที่นั่นอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและจ้องที
หลังจากนั้นไม่นานชาร์ลีก็รู้สึกได้ถึงพลังงานที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายราวกับกำลังกระตุ้นประสาทสัมผัส กระดูก และเลือดทั้งหมดของเขามันมาจากเรกิ! เมื่อเขามองไปที่หินอีกครั้งชาร์ลีพบว่าก้อนกรวดดูเหมือนจะดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณทั้งหมดแม้ว่ามันจะไม่ได้มีลักษณะที่แตกต่างไปจากก้อนกรวดทั่ว ๆ ไปเขาพยายามใช้วิธีการฝึกฝนที่บันทึกไว้ใน “คัมภีร์วันสิ้นโลก” แต่เขาไม่สามารถดึงเรกิออกจากหินได้อีกต่อไปเขาเอาหินกลับเข้าไปในกระเป๋าด้วยความหดหู่ เขารู้สึกว่าหินนั้นมีความพิเศษโดยสัญชาตญาณ แต่เขาไม่มีหนทางตรวจสอบได้ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องฝึกฝนทักษะให้แตกฉานมากขึ้นก่อนถึงจะสามารถใช้งานก้อนกรวดนี้ได้อีกครั้งเขารีบไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากเหงื่อที่ไหลออกมาท่วมร่าง เป็นเวลากว่า 5 โมงเย็นแล้วเมื่อเขาอาบน้ำเสร็จและนั่นคือตอนที่แคลร์โทรหาเขาแคลร์บอกกับชาร์ลีในสายว่า เธออยู่ระหว่างการประชุมกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเกี่ยวกับรายละเอียดโครงการ วันนี้เธอไม่ได้ขับรถไปทำงานเนื่องจากข้อจำกัดของส่วนพื้นที่ถนน ดังนั้นเธอจึงต้องการให้ชาร์ลีขับ BMW 530 ของพ่อไปรับเธอที่เอ็มแกรนด์กรุ๊ปชาร์ลีทำตามคำขอของภรรย
ชาร์ลีได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังเขา เขาเหลือบมองไปที่หน้าต่างกระจกด้วยมุมตาและพบว่าลอรีนกำลังตามหลังเขามา!โอ้ ซวยแล้ว!ถ้าลอรีนเห็นเขาที่นี่ เธอคงคิดว่าเขาเป็นประธานเอ็มแกรนด์กรุ๊ปแน่ ๆ !ที่แย่กว่านั้น เธออาจเชื่อมโยงเรื่องต่าง ๆ และรู้ว่าเขาคือนายน้อยของตระกูลเวด!เรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายแน่ ๆ !ขณะที่ลอรีนกำลังจะตามทัน เขาก็เดินเร็วขึ้นเข้าไปในห้องทำงานของประธานและล็อกประตูตามหลังเขาอย่างรวดเร็วลอรีนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชายคนนี้จะเร่งความเร็วขึ้น เมื่อเธอต้องการไล่ตามเขาเขาก็อยู่ในห้องทำงานแล้วลอรีนถอนหายใจด้วยความผิดหวัง และพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “มันแปลกมาก ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าประธานตั้งใจวิ่งหนีฉัน…”เธอปฏิเสธที่จะยอมแพ้กับโอกาสทองเช่นนี้ เธอหายใจเข้าลึก ๆ เดินไปเคาะประตูและพูดว่า“สวัสดีค่ะ ท่านประธานดิฉันชื่อลอรีน โธมัส เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารคนใหม่ค่ะ ดิฉันอยากจะรายงานให้คุณทราบเกี่ยวกับความคืบหน้าของแผนกค่ะ”ชาร์ลีจงใจลดเสียงลง และตอบว่า “คุณได้รายงานให้คุณดอริส ยังแล้วไม่ใช่เหรอ? บริษัทไม่อนุญาตให้พนักงานข้ามหน้าหัวหน้า คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ?”“ดิ
ลอรีนไปที่ห้องทำงานของดอริสทันที เมื่อเธอรับสายชาร์ลีก็คว้าโอกาสนี้และเดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็วเขาเห็นแคลร์เดินออกมา เธอดูเหนื่อยและอิดโรยทันทีที่ไปถึงรถเธอเหนื่อยล้าจากภาระงานหนักในโครงการโรงแรม เธอพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ฉันทำงานหนักเกินไป เวลา 24 ชั่วโมงไม่เพียงพอเลย”ชาร์ลีพูดอย่างหนักใจว่า “ลองแบ่งงานบางส่วนให้คนอื่นดูดีไหม? หรืออาจจะไม่ทำไปเลย”“ไม่มีทาง” แคลร์กล่าว "ฉันได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการเมื่อไม่นานมานี้ ฉันต้องทำงานอย่างหนักเพื่อเสริมสร้างรากฐานของบริษัทให้มั่นคง ไม่อย่างนั้นลูกพี่ลูกน้องของฉันจะเข้ามายุ่งอีกทุกเมื่อที่เขาเห็นโอกาส”แคลร์รู้สึกรำคาญมากเมื่อรูปลักษณ์ที่น่าขยะแขยงของแฮโรลด์ปรากฏขึ้นในใจ ผู้ชายที่น่ารำคาญยังคงต่อต้านเธอและมักจะทำสิ่งที่เป็นความวุ่นวายและเป็นปัญหาระหว่างทางกลับบ้านแคลร์หลับตาเพื่อพักผ่อน ในขณะที่ชาร์ลีจดจ่ออยู่กับการขับรถโดยไม่รบกวนเธอ***ในขณะเดียวกันในห้องทำงานของดอริสดอริสแจ้งการนัดหมายใหม่แก่ลอรีนซึ่งทำให้ลอรีนประหลาดใจและงุนงงเล็กน้อยไม่นานนักตั้งแต่เธอได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารและตอนนี้เธอถูกย
ขณะที่จ้องไปที่ชื่อของแฮโรลด์บนหน้าจอโทรศัพท์ ลอรีนนั้นไม่ต้องการจะรับสายเธอไม่ได้มีความประทับใจที่ดีต่อแฮโรลด์และเธอสามารถมองเห็นได้จากความพยายามเพียงผิวเผินของเขาในการเข้าหาเธอ เขาแค่อยากเข้าใกล้เธอและชนะหัวใจของเธอเธอรู้สึกรำคาญมากกับการมีอยู่ของคนคนนี้ เธอจึงตัดสายทิ้งทันทีอย่างไรก็ตามแฮโรลด์ไม่สามารถปฏิเสธคำตอบได้ เขาพยายามหลายครั้งจนกระทั่งลอรีนรับสายอย่างไม่เต็มใจและถามอย่างเย็นชาว่า “ว่าไงแฮโรลด์?”แฮโรลด์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสายรีบพูดว่า “ลอรีน ผมได้ยินมาว่าคุณได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย จริงเหรอครับ?”ลอรีนรู้สึกประหลาดใจ “คุณได้ข่าวเร็วขนาดนี้ได้ยังไงคะเนี่ย?”แฮโรลด์หัวเราะเบา ๆ “ผมมีเพื่อนที่ทำงานในเอ็มแกรนด์กรุ๊ป พวกเขาบอกผมว่าพวกเขาได้รับประกาศอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการแต่งตั้งของคุณ ผมก็เลยโทรมาแสดงความยินดีกับคุณน่ะครับ”“โอ้” ลอรีนพูด “ใช่ ฉันได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายค่ะ”“ยินดีด้วยนะครับ!” แฮโรลด์ร้องลั่นด้วยความดีใจ “มันเป็นตำแหน่งที่มีอำนาจมากอยู่ในมือคุณ! คุณโชคดีมากเลย!”ลอรีนพูดอย่างเรียบเฉย “ขอบคุณค่ะ”“ลอรีน คุณอย
จริง ๆ แล้วลอรีนสามารถบอกได้ว่าแฮโรลด์กำลังคิดอะไรอยู่ เธอต้องการปกป้องตัวเองจากสถานการณ์ที่ไม่ต้องการ ด้วยเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจที่จะไม่ดื่มกับเขาในคืนนี้แฮโรลด์รู้สึกหงุดหงิดหลังจากที่เธอปฏิเสธคำขอให้ดื่ม แต่เขาไม่กล้าแสดงออกเขาจึงพูดแทนว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวมาดื่มน้ำผลไม้กันก็ได้”ลอรีนพยักหน้า “ขอบคุณที่เข้าใจนะคะ!”ในขณะเดียวกันชายหนุ่มท่าทางสง่างามที่นั่งอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ พวกเขากำลังจ้องมองไปที่ลอรีน เขาโดนความสง่างามและออร่าของเธอดึงดูดหลังจากที่เขาเห็นเธอเดินเข้ามาในร้านอาหาร'ผู้หญิงคนนั้นสวยและไม่ธรรมดาเลย เธอดูเหมือนนางฟ้าที่ลงมายังโลก!' ชายหนุ่มคิดเมื่อเขามองลอรีนตั้งแต่แรกเห็นหลังจากสังเกตปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาสักพัก เขาก็รู้ว่าผู้หญิง และผู้ชายไม่ใช่คู่สามีภรรยาเขาจึงตัดสินใจคว้าโอกาสทำความรู้จักกับสาวสวยคนนี้เขารวบรวมความกล้าจนมากพอก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะของพวกเขา และพูดกับลอรีนว่า "สวัสดีครับ พอดีผมอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็นทันทีที่คุณเดินเข้ามาในร้านอาหาร ผมขอเบอร์คุณได้ไหม?”ลอรีนตะลึงกับการเข้าใกล้อย่างกะทันหันเธอไม่คาดคิดว่าจะมีคนมารุกจีบเ
ชายหนุ่มรู้สึกหวิว ๆ และเวียนหัวจากการถูกกระแทกจนแทบทรุดลงไปกองกับพื้นลูกค้าที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาก็ตกใจกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันแฮโรลด์จ้องมองชายหนุ่มที่ศีรษะชุ่มไปด้วยเลือดอย่างดุร้ายและเย้ยหยัน “ออกไป ไม่งั้นฉันจะหักขาแกซะ!”ชายหนุ่มกุมบาดแผลไว้ที่ศีรษะและคำราม “ได้เลย ไอ้เลวนี่ เดี๋ยวรู้เลย!”จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากร้านอาหารแฮโรลด์ยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “ไอ้ขี้แพ้เอ๊ย เขาคิดว่าเขาเป็นใคร มาคุกคามฉัน? ฉันชื่อแฮโรลด์ วิลสัน ไอ้เวร!”จากนั้นเขาก็ปัดตัวเองด้วยท่าทางที่ดูสบาย ๆ ขณะที่พูดกับลอรีนว่า “มีจุดบกพร่องที่น่ารำคาญอยู่เสมอทุกที่ที่คุณไป อย่าปล่อยให้เขาทำลายค่ำคืนของเราเลยครับ มาทานต่อกันดีกว่า”อารมณ์เฉลิมฉลองของลอรีนถูกทำลายกายไปหมด หลังจากช่วงเวลาที่วุ่นวายเธอก็พยักหน้าโดยไม่พูดอะไรตลอดมื้อค่ำแฮโรลด์พยายามทำให้อารมณ์แจ่มใสขึ้นด้วยการสนทนาที่ดูน่าสนใจ แต่ลอรีนนั้นดูเหมือนว่าไม่ได้สนุกไปกับเขาเลยในความคิดของเธอแฮโรลด์ไม่ใช่แค่ผู้ชายที่ไร้ความสามารถและบ้าบิ่น เขาจะไม่อยู่ในรายชื่อของเธอแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกก็ตามในทางกลับ