บทที่ 1475

เมื่อชาร์ลีได้ยินควินน์บอกว่าสภาพร่างกายของยูลดูไม่ค่อยดีนัก เขาจึงรีบถามเธอว่า “นานา สุขภาพของลุงโกลดิ้งเป็นยังไงบ้าง?”

ควินน์ตอบอย่างเศร้าสร้อยว่า “ก็ยังเกี่ยวเนื่องกับโรคมะเร็งตับอ่อนของพ่อนั่นแหละค่ะ ดูเหมือนจะมีอาการทรงตัวเล็กน้อยตอนที่กลับมาจากต่างประเทศ แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาก็มีสัญญาณบอกว่ามะเร็งตับอ่อนยังคงแพร่กระจายอยู่ แพทย์ที่โรงพยาบาลในอีสต์คลิฟฟ์ก็พยายามรักษาพ่ออย่างเต็มที่แล้วด้วยวิธีฉายแสงและเคมีบำบัด รวมทั้งการรักษาด้วยยาแบบออกฤทธิ์จำเพาะเจาะจงต่อเซลล์มะเร็ง แต่ผลการรักษาก็ยังไม่ดีเท่าไหร่…”

เมื่อพูดออกไปแล้วควินน์ก็อดที่จะร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่ได้ เธอพูดว่า “พี่ชาร์ลีคะ คุณหมอบอกให้ฉันเตรียมใจสำหรับสถานการณ์วิกฤตเอาไว้ได้แล้ว ถ้าคุณหมอช่วยอะไรไม่ได้จริง ๆ พ่อก็จะอยู่ได้อีกสามสี่เดือนเท่านั้น…”

ชาร์ลีรีบปลอบเธอ “นานา ไม่ต้องทุกข์ใจนะ ฉันยังมีความมั่นใจในระดับหนึ่งในการรักษาอาการป่วยให้ลุงโกลดิ้งได้ ฉันจะพยายามรักษาลุงโกลดิ้งอย่างเต็มที่มื่อไปถึงที่นั่น รอฉันหน่อยนะ”

ควินน์ร้องไห้ในขณะที่ถามว่า “พี่ชาร์ลีจะมาเมื่อไหร่เหรอคะ?”

ชาร์ลีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

การแข