แคลร์รีบตอบว่า “เข้าใจแล้วค่ะพ่อ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ รีบไปทานข้าวเย็นกันดีกว่า!”จาค็อบตอบอย่างจริงจังว่า “พ่อแค่อยากแบ่งปันประสบการณ์ให้พวกแกฟัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับแคลร์ แกยุ่งวุ่นวายอยู่กับงานทุกวันเลย แต่ควรเรียนรู้ที่เป็นเหมือนชาร์ลีบ้างนะ แกควรวุ่นวายอยู่กับงานเมื่อต้องทำอะไรบางอย่าง แต่ก็ต้องเรียนรู้ที่จะพักผ่อนบ้าง แกควรให้ความเอาใจใส่กับความครอบครัวของแกให้มากขึ้น พ่อคิดว่าแกควรหยุดงานสักสองสามวันก่อน หลังจากนั้นก็วางแผนเดินทางไปเที่ยวใกล้ ๆ กับชาร์ลีสักสองสามวันหรืออะไรก็ได้”ชาร์ลีพูดขึ้นมาในเวลานี้ว่า “พ่อครับ ผมอาจต้องเดินทางไปต่างจังหวัดในอีกสองวันข้างหน้า”“ไปต่างจังหวัดเหรอ?” จาค็อบถามอย่างสงสัย “ลูกเขยที่แสนดีของพ่อจะไปไหนเหรอ?”ชาร์ลีตอบว่า “ผมต้องเดินทางไปอีสต์คลิฟฟ์ครับ”“แกจะไปอีสต์คลิฟฟ์เหรอ?” จาค็อบถามด้วยความประหลาดใจ “จะไปทำอะไรที่อีสต์คลิฟฟ์ล่ะ?”แคลร์ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อยเช่นกันเธอรู้สึกประทับใจในตัวชาร์ลีมาตลอด เพราะเขาไม่เคยออกจากโอลรัส ฮิลล์ไปไหนเลยในช่วงสี่ปีที่เขาแต่งงานกับเธอมา แคลร์ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เขาต้องเดินทางไปอีสต์คลิฟฟ์ซึ่งอยู่ห่า
แคลร์ไม่ได้สงสัยในคำพูดของชาร์ลีเลยแม้แต่น้อยเธอรู้สึกประทับใจที่ชาร์ลีค่อย ๆ รู้จักบุคคลสำคัญและมีอำนาจจำนวนมากในโอรัส ฮิลล์ อันเนื่องมาจากฝีมือในการดูฮวงจุ้ยของเขา พูดตามตรงก็คือ ชาร์ลีได้ช่วยครอบครัวเอาไว้ได้มากก็เพราะฝีมือในการดูฮวงจุ้ยของเขานี่แหละไม่เช่นนั้นครอบครัวของพวกเขาก็ไม่มีทางจะได้อยู่ในวิลล่าชั้นดีและมีชีวิตที่หรูหราและสุขสบายอย่างนี้หรอกก่อนหน้านี้แคลร์กังวลว่าชาร์ลีจะเจอกับปัญหาเขาสักวัน ถ้าเขายังหลอกคนอื่นโดยใช้การดูฮวงจุ้ยบังหน้าแต่เมื่อเวลาผ่านไปแคลร์ก็ค้นพบว่าไม่มีคนใหญ่โตหรือมีอำนาจคนไหนที่ชาร์ลีเคยดูฮวงจุ้ยให้วกกลับมาเอาเรื่องเอาราวกับเขาเลยนี่พิสูจน์ให้เห็นว่า ความสามารถในการดูฮวงจุ้ยของชาร์ลีน่าจะเป็นเรื่องจริง ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องกังวลให้มากเกินไปอีกแล้วดังนั้นแคลร์จึงเตือนเขาด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆ ว่า “อีสต์คลิฟฟ์ไม่เหมือนโอรัส ฮิลล์นะคะ ในอีสต์คลิฟฟ์นั้นมีผู้มีพรสวรรค์ที่ทรงพลังและปกปิดตัวตนอยู่มากมาย เมื่อคุณไปที่อีสต์คลิฟฟ์คุณก็ไม่ควรทำอะไรตามใจตัวเองเหมือนอยู่ในโอลรัส ฮิลล์ อย่าไปมีเรื่องขัดแย้งหรือเผชิญหน้ากับใครเข้าล่ะ คุณควรรีบทำงานให้เสร็จแล
ในเวลานี้นี่เองที่ชาร์ลีได้ออกมาห้ามทัพเอาไว้ “พ่อครับแม่ครับ เลิกโต้เถียงกันอยู่ตลอดเวลาซะทีเถอะครับ เพราะไม่ยังไงท้ายที่สุดแล้วเราก็ยังคงเป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าจงเกลียดจงชังและเป็นปฏิปักษ์ต่อกันเลยนะครับ”เอเลนพูดกับจาค็อบว่า “วันนี้ฉันจะไม่จัดการกับแกหรอกนะ เพราะฉันให้เกียรติลูกเขยที่แสนดีของฉันอยู่!”หลังอาหารเย็นจาค็อบดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น ในขณะที่เอเลนกำลังทำความสะอาดอยู่ในครัว ในเวลานี้แคลร์บอกชาร์ลีว่า “สามีคะ วันนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ฉันจะขอไปอาบน้ำผ่อนคลายความเมื่อยล้าสักหน่อยก่อนนะคะ”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เติมน้ำให้เต็มอ่างเลยนะคุณภรรยา จากนั้นก็ใส่เกลืออาบน้ำลงไป คุณจะได้นอนแช่ในอ่างอาบน้ำให้สบายตัว”“โอเคค่ะ ฉันขึ้นไปข้างบนก่อนนะ”ทันทีที่แคลร์ขึ้นไปช้ันบน ไอแซคก็โทรหาชาร์ลีแล้วพูดว่า “นายน้อยครับ เหล่าปรมาจารย์นับสิบ ๆ คน ที่จิโร่พามาจากญี่ปุ่นได้ออกเดินทางไปแล้วครับ”“โอ้?” ชาร์ลีรีบถามว่า “พวกเขาออกเดินทางจากที่ไหน? แล้วกำลังมุ่งหน้าไปไหน?”ไอแซคตอบว่า “พวกเขาทั้งหมดออกจากโรงแรมโอลรัส อินเตอร์เนชันแนล และกำลังมุ่งหน้าไปที่บริษัทนักปรุงยาเภสัชกรร
หลังจากชาร์ลีก้าวเท้าออกจากประตูทางเข้าวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์ส ประตูอัตโนมัติของรถบัสก็เปิดออกอย่างช้า ๆไอแซครีบก้าวลงจากรถบัสในขณะที่พูดอย่างนอบน้อมต่อชาร์ลีว่า “นายน้อย พวกเราพร้อมแล้ว พวกเราแค่รอคุณเท่านั้น”ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะขึ้นรถบัสไป หลังจากขึ้นไปแล้วชาร์ลีก็เห็นว่ารถบัสเต็มไปด้วยชายหนุ่มที่แข็งแรงมากกว่าสี่สิบคน พวกเขาทั้งหมดดูมีความมุ่งมั่น แข็งแกร่ง และกำยำล่ำสันทันทีที่คนเหล่านี้เห็นชาร์ลีพวกเขาก็ยืนขึ้นทีละคนแล้วโค้งคำนับพร้อมกับพูดว่า “สวัสดีครับนายน้อย!”ไอแซครีบตอบว่า “นายน้อย พวกเขาคือคนที่ผมฝึกอบรมมานานหลายปี พวกเขาล้วนเป็นคนของผมเอง ดังนั้นนายน้อยวางใจได้ครับ!”ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพอใจก่อนจะบอกกับทุกคนว่า “นั่งเถอะ… หวังว่าทุกคนจะทำหน้าที่อย่างเต็มที่ในคืนนี้นะ งานนี้ต้องทำให้สำเร็จเท่านั้น ห้ามล้มเหลวเด็ดขาด!”ทุกคนตะโกนขึ้นพร้อมกันว่า “อย่าเป็นห่วงเลยครับนายน้อย! เราจะทำให้ดีที่สุด!”ชาร์ลีหันกลับมาและบอกกับไอแซคว่า “บอกคนขับให้ขับเร็ว ๆ เราต้องไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด!”“ได้ครับนายน้อย!”โรงงานของบริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมตั้งอยู่ในสวนอุตสาหกรรม
ในเวลานี้จิโร่กำลังถือซองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาอยู่ในมือนับตั้งแต่ที่เขาได้รับยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยามา แล้วหลังจากลองกินเข้าไปตอนที่รู้สึกไม่สบายท้องเมื่อคืนนี้ เขาก็ไม่รู้สึกปวดหรือไม่สบายท้องอีกเลยนี่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ายาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยานั้น มีประสิทธิภาพมากกว่ายาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิอย่างแน่นอนสิ่งที่ทำให้จิโร่หวาดกลัวมากยิ่งขึ้นก็คือข้อเท็จจริงที่ว่า… เขากินยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาไปเพียงแค่ครั้งเดียว แต่เมื่อเขารู้สึกไม่สบายท้องขึ้นมานิดหน่อยในขณะนี้เขาก็เอื้อมมือไปหยิบซองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาโดยไม่รู้ตัวแทนที่จะเป็นยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิของเขาเองอย่างไรก็ตามเขาเพิ่งค้นพบยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิหลังจากอ่านคัมภีร์ยาโบราณของชาวออสเกียนมาเป็นจำนวนมากแล้วเลือกสูตรปรุงยาสูตรนี้จากสูตรปรุงยามากมาย ดังนั้นยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชินี้จึงทำให้เขารู้สึกประสบความสำเร็จตลอดมาและทำราวกับยานี้คือลูกในไส้ของเขาเองสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมากก่อนก็คือเขาต้องการทิ้งยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิซึ่งเป็นลูกของเขาแล้ว หลังจากใช้ยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาไปแค่ค
ในขณะที่จิโร่คิดว่าเขาได้วางกับดักขนาดใหญ่ไว้โจมตีเลียมชนิดที่หลบอย่างไรก็ไม่พ้นนั้น ชาร์ลีก็ได้วางกับดักที่หนาแน่นไว้สำหรับจิโร่เช่นกันในเวลานี้ ณ ที่แห่งนี้ จิโร่คิดว่าเหล่าปรมาจารย์มากมายนับสิบ ๆ คน ที่เขาเรียกเข้ามาจากญี่ปุ่นนั้นจะสามารถจับกุมและเอาชนะเลียมได้อย่างแน่นอนแต่เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่ามีคนจำนวนราว ๆ ห้าสิบคนตรงทางแยกนี้ทั้งสองฝั่งได้ล้อมเขาไว้หมดแล้วในเวลานี้รถบัสที่ชาร์ลีนั่งอยู่นั้นอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสามกิโลเมตรส่วนบริษัทนักปรุงยา เภสัชกรรมที่เลียมกำลังทำงานอยู่ก็อยู่ห่างออกไปประมาณสามกิโลเมตรเช่นกันดังนั้นเลียมจึงออกจากบริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมในเวลานี้ เขาขับรถขึ้นทางหลวงเพื่อกลับบ้านหลังเลิกงานตามปกติเมื่อมีคนแจ้งข่าวกับจิโร่ว่าเลียมได้ขับรถออกจากบริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมไปคนเดียว จิโร่ก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก!ประมาณสิบนาทีต่อมา รถยนต์เมอร์เซเดส-เบนซ์ของจิโร่ก็เลี้ยวเข้าไปในมุมอับนั้นในเวลานี้เป็นเวลากลางคืนที่มืดมิดไม่มีแม้กระทั่งแสงจันทร์หรือแสงจากรถยนต์ที่ขับผ่านไปผ่านมาเลยแผนยุทธวิธีและกลยุทธ์ของจิโร่นั้นเป็นอะไรที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมามาก พว
คนขับเปิดสัญญาณกะพริบไฟหน้ารถยนต์และบีบแตรจิโร่ขมวดคิ้วในขณะที่พูดว่า “นี่ก็ดึกมากแล้วแต่ทำไมถึงยังมีรถบัสขับผ่านถนนสายนี้อยู่อีกล่ะ?”เมื่อพูดจบเขาก็บอกกับชายที่สวมชุดดำว่า “รีบออกไปขยับรถให้พ้นทางซะ ไม่อย่างนั้นถ้ามีคนสัญจรผ่านไปมาเจออะไรที่น่าสงสัยเข้า เราก็จะสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นให้ตัวเองมากขึ้น !”ในขณะที่ชายในชุดดำกำลังจะก้าวออกไปเคลื่อนย้ายรถ จู่ ๆ รถบัสก็หยุดอยู่ด้านหลังรถสองคันที่จัดฉากให้เหมือนเกิดอุบัติเหตุรถชนกันคนขับรถบัสลดกระจกลงพร้อมกับตะโกนว่า “เฮ้ย! ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงกัน? พวกนายกั้นถนนทั้งสองด้านเพียงเพราะอุบัติเหตุเล็กน้อยแค่นี้เนี่ยนะ?”ชายในชุดดำคนหนึ่งรีบพูดว่า “ขอโทษครับ! ขอโทษครับ! เรากำลังขยับ เรากำลังจะขยับรถออกไปเดี๋ยวนี้แล้ว!”คนขับรถบัสก่นด่าแล้วพูดว่า “เร็วหน่อยสิ! มัวทำอะไรอยู่? ทำอย่างนี้สมควรโดนเฆี่ยนซะจริง ๆ !”เมื่อชายชุดดำได้ยินดังนี้เขาก็อดที่จะรู้สึกรำคาญนิดหน่อยไม่ได้ แล้วก่นด่าว่า “บากะ! กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น?”คนขับรถบัสยิ้มเยาะ “โอ้! ภาษาญี่ปุ่นนี่! ทำไมเด็กน้อยคนนี้ถึงพยายามทำตัวราวกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่ต่อหน้าฉันล่ะ? ทำไมนายไม่ม
ชายชาวญี่ปุ่นในชุดดำต่างตกใจเมื่อเห็นปืนพกนับไม่ถ้วนจ่อมาที่พวกเขาเกิดอะไรขึ้น?พวกเขาขึ้นมาบนรถนี้เพื่อสั่งสอนคนขับรถบัสที่ปากเสียนี่ไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงดูเหมือนกับพวกเขาได้เดินเข้าไปในถ้ำสิงโตเลยล่ะ?ในเวลานี้หัวหน้ากลุ่มได้ตะโกนออกมาว่า “บากะ! อย่านะ! เราเดินเข้ามาในกับดักการซุ่มโจมตีของคนอื่นแล้ว! หนีเร็ว!”ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็หันหลังกลับไปมองข้างหลัง แล้วไม่มีความหวังเหลืออยู่เลย!ทำไมประตูรถบัสปิดล่ะ?!ในขณะที่ผู้นำรู้สึกจังงังไปชั่วขณะและทำอะไรไม่ถูก ชาร์ลีจึงยิ้มเยาะก่อนจะถามอย่างสนุกสนานว่า “อะไรกัน? แกเข้ามาในรถของฉัน แล้วตอนนี้กลับพยายามหลีอยู่เหรอ?”“เปล่า! เปล่า!” ชายคนนั้นรีบตอบพลางถูมือเข้าด้วยกันแล้วยิ้มในขณะที่พูดว่า “ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่นอน เราขึ้นรถมาเพราะอยากจะขอโทษคนขับรถ เพราะเราไปพูดจาหยาบคายใส่เขา แล้วยังทำให้การเดินทางของคุณล่าช้าด้วย…”ชาร์ลีพ่นเสียงออกทางจมูกในขณะที่พูดว่า “หยุดพูดจากเหลวไหลไร้สาระต่อหน้าฉันได้แล้ว! ถ้าไม่เอามือวางไว้บนหัวแล้วหมอบลงกับพื้น ฉันจะระเบิดหัวแกซะ!”ผู้ชายคนนั้นตัวสั่นด้วยความตกใจในขณะที่พูดว่า “อย่า! อย่า! อย่า!