บทที่ 1572

ในเวลานี้มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนยืนอยู่ตรงเชิงบันได

ท่านปรมาจารย์อาวุโสกุมไม้เท้าหัวงูเหลือมด้วยมือทั้งสองข้าง พร้อมกับมองดูชาร์ลีด้วยสายตาหวาดหวั่นและชื่นชม

ชาร์ลีไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่เดินไปหาท่านปรมาจารย์อาวุโสพร้อมกับโค้งคำนับให้เขาอย่างซาบซึ้ง

ท่านปรมาจารย์อาวุโสรีบวางไม้เท้าไว้ข้าง ๆ ในขณะที่พูดด้วยความเคารพและความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างสุดซึ้ง “นี่เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้… ยอมรับไม่ได้…”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนต่างรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เวลาที่หัวหน้าตระกูลเวดโค้งคำนับให้ท่านปรมาจารย์อาวุโสนั้น ท่านปรมาจารย์อาวุโสไม่แม้แต่จะสบตาเขาด้วยซ้ำไป แล้วทำไมเขาถึงสุภาพและมีมารยาทนัก ในเมื่อตอนนี้มีแค่คนขับรถมาโค้งคำนับให้เขาเท่านั้น?

ในเวลานี้ท่านปรมาจารย์อาวุโสเปิดปากถามชาร์ลีว่า “พ่อหนุ่ม… ฉันขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม?”

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้สิครับ”

ท่านปรมาจารย์อาวุโสหันกลับมาบอกกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่า “อย่าให้ใครเดินตามเรามา”

ทุกคนรีบพยักหน้า

ชาร์ลีพยักหน้าให้ยูลในขณะที่เขาเดินไปยังอีกฟากหนึ่งของไหล่เขาพร้อมกับท่านปรมาจารย์