บทที่ 1585

ไอ้บ้าเอ๊ย!”

ดีแลนตะโกนออกไปอย่างเย็นชา “แกใกล้จะถึงวันตายเข้าไปทุกทีแล้ว แต่ยังกล้าปฏิเสธความผิดพลาดของตัวเองในเวลาเช่นนี้อีก ยอมรับมาเถอะว่าแกโกหก! แกกล้ามากนะที่เอาคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย ถ้าคุณโกลดิ้งตำหนิเราในเรื่องนี้ แกจะรับผิดชอบไหวเหรอ?”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ถ้านายไม่เชื่อผม ก็โทรไปหาคุณโกลดิ้งได้เลย แล้วถามว่าเขาเป็นคนมอบภาพวาดนี้ให้ฉันด้วยตัวเองหรือเปล่า”

“เฮอะ!” ดีแลนแสยะปากแล้วพูดต่อว่า “ถึงฉันจะเป็นนายน้อยของตระกูลโคช ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปติดต่อคุณโกลดิ้งโดยตรงหรอก ตอนนี้แกมาอวดอ้างสร้างเรื่องก็เพราะแกรู้ว่า ฉันไม่สามารถโทรถามคุณโกลดิ้งว่าภาพวาดเป็นของจริงหรือของปลอมใช่ไหมล่ะ?”

ชาร์ลีไม่ได้แสดงความคิดเห็นออกมา แต่พูดเพียงว่า “ไม่มีประโยชน์ที่จะโต้เถียงและคุยโวในเรื่องนี้โดยไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันว่าทางที่ดีเราควรหาผู้เชี่ยวชาญในการประเมินราคามาตรวจสอบที่นี่จะดีกว่านะ”

“ไม่จำเป็น” ดีแลนหัวเราะเยาะในขณะที่พูดว่า “จะบอกอะไรให้นะ ฉันได้เชิญริกลีย์ที่เป็นนายน้อยคนโตของตระกูลโกลดิ้งมาที่นี่ในวันนี้ด้วย ถ้าภาพวาดนี้เป็นของแท้ ก็คงเป็นภาพวาดที่อยู่ใ