บทที่ 61

ในตอนนี้เองคลินตันก็รู้สึกอยากตายไปซะตรงนั้นเลย!

บัดซบ!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น!

นี่เขาจะหยุดพักสักนิดเลยไม่ได้ใช่ไหม?

เขาโดนชาร์ลีไอ้ขี้แพ้ทำให้อับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อย่างไร?

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าภาพวาดจะกลายเป็นของจริงและมีมูลค่าถึงสองล้านบาท!

เขาพูดออกไปแล้ว แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี? เขาต้องกินโต๊ะจริง ๆ ใช่ไหม?

นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

เขาสามารถซื้อรถคันใหม่ได้หลังจากที่รถของเขาพินาศในเพลิงไหม้ แต่เขาจะกินโต๊ะได้อย่างไร?

เขาจะตายจริง ๆ ถ้าเขาทำแบบนั้น!

ฝูงชนล้อเขาว่า “เฮ้ คลินตัน นายพูดเองนะว่าจะกินโต๊ะถ้านายแพ้ คราวนี้นายอยากจะผิดสัญญาอีกไหม?”

"ถูกตัอง! ทุกคนยังคงรอการแสดงประหลาดของนายอยู่นะเพื่อน!”

มีคนตบลงบนโต๊ะอย่างแรง “เฮ้ ช่วยเริ่มการแสดงของนายสักทีสิ!”

ใบหน้าของคลินตันทั้งเขียวทั้งแดงอย่างน่าเกลียด เขาโพล่งอย่างอับอาย “พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนกัน พวกนายจำเป็นต้องซ้ำเติมฉันตอนที่ฉันล้มลงจริง ๆ เหรอ?”

“เรา?” ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “นายเป็นคนเริ่มเองนะ แล้วพวกเขาก็แค่เรียกร้องให้นายทำตามสัญญา ทำไมนายถึงดูขมขื่นขนาดนั้นล่ะ?”

คลินตันคอตก เขารู้ดีว่าคราวนี้เขาไม่สามารถรอดไ