บทที่ 62

ที่สำคัญกว่านั้นเขาต้องหาวิธีสร้างชื่อเสียงของตัวเองในหมู่อดีตเพื่อนร่วมวิทยาลัยอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นเขาจะอวดต่อหน้าเพื่อน ๆ ในอนาคตได้อย่างไรหลังจากถูกชาร์ลีทำให้อับอายถึงสองครั้งแบบนั้น?

ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับวิธีการกู้คืนศักดิ์ศรีของเขา ก็เกิดความวุ่นวายขึ้นที่ประตูทางเข้าของร้านอาหารอย่างกะทันหันเช่นกัน

เสียงดังดึงดูดความสนใจของทุกคนและพวกเขามองไปที่ประตู

กลุ่มวัยรุ่นที่มีลักษณะมุ่งร้ายบุกเข้าไปในร้านอาหาร พวกเขามีรอยสักทั่วแขนขาและลำตัว พวกนั้นต่างถือไม้เบสบอล ท่อแป๊บ และอื่น ๆ ในมือ พวกเขาดูเหมือนไม่ได้มาที่นี่เพื่อทานอาหารเลย

ทุกคนต่างตกตะลึงอย่างมากเมื่อเห็นภาพที่น่ากลัว โดยเฉพาะดักลาสและลิลี่ ดวงตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าเห็นได้ชัดว่าเป็นหัวหน้ากลุ่ม เขาก้าวไปข้างหน้าสแกนห้องโถงจากนั้นชี้ไปที่ดักลาสด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “บอสทำไมคุณไม่มาทักทายก่อนพิธีเปิดล่ะ? คุณมองไม่เห็นพวกเราเหรอ?”

เหมือนเลือดไหลออกจากใบหน้าของลิลี่ เธอยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "พวกนาย… พวกนายต้องการอะไรจากเรา?”

ก่อนการเปิดตัวลิลี่ได้ยินว่ามีนักเลงแอบซุ่มอยู่