Share

บทที่ 175

มันช่างชัดเจนนักว่านี่คือสายตาของใคร

แต่เสิ่นหยินอู้ไม่สนใจ เธอถือแก้วแล้วก้มศีรษะลงเพื่อจิบมัน

แน่นอนว่ามันมีรสชาติเหมือนกันกับแก้วที่เธอดื่มก่อนหน้านี้

เมื่ออยู่ใกล้มากพอ โม่ไป๋ก็สามารถมองเห็นริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอที่กำลังจิบเบาๆอยู่ที่ปากแก้ว สีที่ริมฝีปากของเธอแตกต่างจากปากแก้ว เมื่อมองไปเรื่อยๆก็ทำให้เขารู้สึกปากแห้งเล็กน้อย

โม่ไป๋ยกมือขึ้นไปดันแว่นตาเล็กน้อย และบังคับให้ตัวเองลากสายตาไปทางอื่น และถามเบาๆว่า "เธอไม่สนใจแล้วหรอ?"

หลังจากได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็ชะงักไปชั่วคราว

โม่ไป๋ยิ้มเล็กน้อยและลดเสียงของเขาลง

“ผมหมายความว่า ทุกคนพูดแบบนั้นหมด เธอไม่สนใจเลยเหรอ?”

ที่จริงแล้วไม่มีอะไรแตกต่างระหว่างสองคำถามก่อนและหลัง ต้องไม่ต้องสน ถึงจะไม่สนใจคำพูดของคนพวกนั้นได้ไม่ใช่หรอ?

เมื่อคิดเช่นนั้น มุมปากของเธอก็โค้งงอขึ้น “ก็มันคือเรื่องจริง”

พวกเขาทั้งสองแต่งงานปลอมๆกัน แล้วมันมีอะไรที่พูดออกมาไม่ได้ล่ะ? สนใจไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร?

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด ดวงตาของโม่ไป๋ที่ซ่อนอยู่หลังแว่นมืดลงเล็กน้อย และมันก็มีความกังวลแฝงอยู่ เสิ่นหยินอู้ที่เป็นเช่นนี้ทำให้เขาถึงก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status