บทที่ 60

จี้ชิงเป่ยบอกฉินเย่ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้

ฉินเย่เงียบไปหลังจากได้ยินเรื่องราว

เมื่อเห็นท่าทางที่เงียบของเขา จี้ชิงเป่ยก็พูดต่อ "เป็นไปได้ไหมที่เธอมา แต่บังเอิญเห็นเราและฉูฉู่อยู่ด้านนอกร้าน เธอจึงไม่ออกมา"

ประโยคนี้กระทบจิตใจของฉินเย่โดยตรง

ดวงตาที่เฉี่ยวคมของเขาหรี่ลงเล็กน้อย และเขาก็ปฏิเสธมันในทันที

"เป็นไปไม่ได้"

จี้ชิงเป่ยกระดกคิ้ว "โอ้?"

“เธอไม่ได้มีความแค้นอะไรกับฉูฉู่เลย แล้วทำไมเธอถึงต้องไม่ออกมาถ้าเห็นฉูฉู่หละ?” เมื่อพูดถึงตรงนี้ ฉินเย่ก็หัวเราะกับตัวเอง “เธอแค่ไม่อยากเจอกู ไม่อยากยุ่งกับกู”

จี้ชิงเป่ยหยุดพูด เม้มริมฝีปากบางของเขา และไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ทั้งสองเงียบไปนาน จู่ๆโทรศัพท์มือถือของฉินเย่ก็ดังขึ้น เป็นสายจากเจียงฉูฉู่ จี้ชิงเป่ยที่ข้างๆก็เห็นมัน

ก่อนที่ฉินเย่จะออกไปรับโทรศัพท์ จี้ชิงเป่ยก็ถอนหายใจและพูดอะไรบางอย่าง

“จนถึงตอนนี้ มึงยังไม่รู้ว่ามึงต้องการอะไรจริงๆสินะ?”

ทันทีที่เขาพูดจบ ฉินเย่ก็หยุดชะงักไปชั่วคราว เมื่อเขาหันกลับมา จี้ชิงเป่ยก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป ปล่อยให้ฉินเย่ยืนอยู่คนเดียวที่เดิมโดยถือโท