แม้ว่าชาร์ล็อตจะกลัวแซคคารี แต่เธอก็ไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาลทุกวัน ในเวลาเดียวกัน ด้วยความกลัว เธอจึงอยู่ในห้องของแซคคารีไม่เกินห้านาทีแล้วรีบจากไป แซคคารีดูเหมือนเย็นชาและไม่แยแสทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้เขา แต่ด้วยด้วยเหตุผลแปลก ๆ บางอย่าง เขาจะรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างขาดหายไปทุกครั้งที่เธอจากไป มันเหมือนกับว่ามีความว่างเปล่าอยู่ภายในตัวเขา หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปในพริบตา ชาร์ล็อตมาถึงที่อ่าวบลูวอเตอร์เพื่อเจอลูกชายของเธอ เซนิออสหยุดลูคัสที่ทางเข้าประตูเมื่อเขามาถึง “เรากำลังใช้เวลาของครอบครัว คนนอกควรอยู่ข้างนอก” ลูคัสเลิกคิ้ว “เหอะ! อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะครับ ว่าคุณกำลังวางแผนอะไรอยู่ คุณเซนิออส ถ้าคุณส่งผมออกไป ใครจะรู้ว่าคุณวางแผนจะทำอะไรกับนายหญิงคอนเนอร์ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูเธอเท่านั้น นายท่านรองขอให้ผมจับตาดูคุณด้วย…” ปัง! เซนิออสปิดประตูลงต่อหน้าของลูคัสก่อนที่เขาจะพูดต่อ “อย่าล้ำเส้น คุณเซนิออส!” "เฮ้! เปิดประตู!” “ผมมาที่นี่เพื่อปกป้องนายหญิงคอนเนอร์ เปิดประตูครับ!” ลูคัสกระแทกประตูจากด้านนอกสุดกำลัง แต่ไม่มีการตอบสนองใด ๆ เซนิออสลากชาร์ล็อตไปที่สถานรั
'อาการหึงหวงของนายท่านรองต้องรุนแรงขึ้นแน่! ถ้าเขารู้เรื่องนี้…’ ลูคัสไม่อยากทำให้แซคคารีอารมณ์เสีย แต่เขาต้องบอกแซคคารี เขาสาบานว่าจะทำหน้าที่ของเขา ดังนั้น ลูคัสที่อกหักจึงดึงโทรศัพท์ออกมาพร้อมน้ำตาคลอเบ้าและเริ่มบันทึกเหตุการณ์ทั้งหมด กางเกงของเซนิออสทำจากวัสดุที่ติดไฟได้ การตบเบา ๆ สม่ำเสมอของชาร์ล็อตอาจควบคุมไฟได้ แต่เธอไม่สามารถดับไฟได้ อนิจจา ไฟพวกนั้นยังคงลุกลามต่อไป มีน้ำหนึ่งถ้วยบนโต๊ะกาแฟ แต่เธอไม่สามารถใช้น้ำได้ในตอนนี้ ในอดีต ตอนที่ชาร์ล็อตกับไบรสันเคยขี่จักรยานเพื่อความสนุกสนาน พวกเขาจะเล่นกับไฟในถิ่นทุรกันดาร จากประสบการณ์ของเธอ เปลวไฟบนกางเกงของเซนิออสอาจมีขนาดเล็ก แต่พวกมันจะลุกลามอย่างรวดเร็วหากเธอหย่อนแม้เพียงครู่เดียว และทั้งตัวของเขาจะลุกเป็นไฟ ดังนั้น เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกดและตบไฟให้หายไป ลูคัสเริ่มเสียใจที่เขาไม่ได้ยินอะไรเลย ในขณะเดียวกัน เซนิออสก็กัดฟันของเขา ริมฝีปากบางของเขาคร่ำครวญขณะที่เขาตัวสั่น เนื่องจากการตบอย่างแรงของชาร์ล็อต เซนิออสจึงไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ชาร์ล็อตกำลังใช้กำลังทั้งหมดของเธอเพื
ณ อ่าวบลูวอเตอร์ ชาร์ล็อตดับไฟที่กางเกงของเซนิออสจนหมดแรง และตอนนี้กำลังนั่งพักผ่อนอยู่บนโซฟา เซนิออส ซึ่งต้นขาทั้งท่อนสกปรกจากขี้เถ้า จึงไปอาบน้ำ ปัง! เธอได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก จากนั้น ชาร์ล็อตก็ได้ยินพ่อบ้านตะคอกอย่างหงุดหงิด "นายคิดว่านายเป็นใคร? คนแบบไหนกันที่ทำลายประตูของใครบางคนแบบนั้น? ให้ฉันบอกนายไหม ว่านายกำลังทำลายทรัพย์สินส่วนบุคคล นาย... อ๊ะ! ผมขอโทษ… คุณเอง คุณคอนเนอร์” พ่อบ้านพูดด้วยความคารพทันที เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่เย็นชาและสูงส่งของแซคคารี “มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ คุณคอนเนอร์?” “ภรรยาของฉันอยู่ไหน?” เสียงของเย็นชาและเฉียบคมราวกับมีด พ่อบ้านก้มศีรษะลงด้วยความตกใจและชี้นิ้วสั่นไปสถานเลี้ยงเด็กที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ ชาร์ล็อตได้ยินเสียงของแซคคารี และเริ่มสงสัยว่ามันเป็นแค่จินตนาการของเธอหรือเปล่าตอนที่ประตูห้องที่เลี้ยงเด็กถูกเปิดออก ตามที่คาดไว้ แซคคารีบุกเข้ามา "อ๊ะ!" ชาร์ล็อตที่ตื่นตกใจลุกขึ้นยืนอย่างประหม่า "นายมาทำอะไรที่นี่?" “ฉันมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ? อยากให้เป็นคนอื่นที่มางั้นเหรอ?” เสียงเยือกเย็นของแซคคารี ดังขึ้นมาที่เธอราวกับพายุห
ชาร์ล็อตได้ยินเสียงหึ่ง ๆ ในใจทันทีที่เห็นแซคคารีถอดเข็มขัดออก เธอตื่นตระหนก “แซคคารี อธิบายมา นายต้องการอะไร?" “เธอไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในการถอดเข็มขัดผู้ชายงั้นเหรอ? จะบอกว่าไม่เข้าใจงั้นเหรอ?” ดวงตาของชายผู้นั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง น้ำเสียงของเขาดูถูกเหยียดหยามและบูดบึ้ง ชาร์ล็อตอยู่ในความงุนงง ภาพของวิกเตอร์ที่ฟาดเธอด้วยเข็มขัดผุดขึ้นในใจเธอ... “นาย… จะฟาดฉันเหรอ” “เหอะ…” ดวงตาของแซคคารีฉายแววความรังเกียจและความเยือกเย็นที่เพิ่มขึ้น 'ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์! มาถึงจุดนี้แล้ว เธอยังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกงั้นเหรอ!' “จะฟาดฉันจริง ๆ เหรอ?” ชาร์ล็อตยืนยันความสงสัยของเธอเองเมื่อแซคคารีหัวเราะเยาะอย่างเงียบ ๆ เธอทั้งกลัวและไม่เชื่อ “เกิดอะไรขึ้น แซคคารี? ฉันทำอะไรผิด ทำไมนายถึงจะฟาดฉัน?” แซคคารีผลักเธอลงบนโซฟาขณะที่เธอพูด “แซคคารี มาคุยกันเรื่องนี้ก่อน ฉันทำอะไรให้นายขุ่นเคือง ฉัน-- อ๊ะ!” 'เดี๋ยวก่อน! เขาไม่ได้เอาเข็มขัดมาฟาดฉัน… ถ้าอย่างนั้น… ทำไมล่ะ?’ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นทำให้ใจของชาร์ล็อตว่างเปล่า ใบหน้าสลักของแซคคารีค่อย ๆ จางหายไปจากสายตา สิ่ง
แซคคารีสวมเสื้อผ้าอย่างเย็นชา และหมอกในดวงตาของเขายังคงไม่สลายไป ภาพของเซนิออสที่พึงพอใจยังคงแทงทะลุหัวใจของเขาราวกับหนามพิษ เขานึกถึงช่วงเวลาที่พวกเขาใกล้ชิดกัน แต่ในตอนนี้ชาร์ล็อตร้องไห้เสียใจตลอดกระบวนการทั้งหมด เมื่อเทียบกับความหลงใหลที่เธอแสดงออกตอนที่เธอเริ่มเอาใจเซนิออส... หนามในหัวใจของเขาแหลมคม “คาร์ลี่ ฉันกลับมาแล้ว… คุณอารอง…” เซนิออสที่เพิ่งสวมเสื้อผ้าสะอาดและออกจากห้องน้ำ รู้สึกสะพรึงเมื่อเห็นฉากตรงหน้า จากนั้น ทุกอย่างก็เริ่มมีเหตุผล และเขาก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในทันใด “อารอง คุณยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? ไร้ยางอายจริง ๆ !” เซนิออสเสียสติและคำรามในขณะที่รีบวิ่งไปหาแซคารีด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ก่อนที่เขาจะเข้าใกล้แซคคารีหมัดของแซคคารีก็ชกเข้าที่แก้มของเขาแล้ว “อ๊าก!” เซนิออสทรุดตัวลงกับพื้นก่อนด้วยเสียงกรีดร้อง ผิวที่สมบูรณ์แบบบนแก้มซ้ายที่หล่อเหลาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และริมฝีปากของเขาก็เต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมา “อารอง...” เซนิออสไม่ได้ลุกขึ้น เขาเหลือบมองดวงตาที่เย็นชาของแซคคารีด้วยความเจ็บปวด มันเจ็บมากจนเขาไม่สามารถออกแรงได้เลย ความเจ็บปวด
แซคคารีอุ้มชาร์ล็อตขึ้นและเดินไปที่ประตูโดยไม่หันกลับมามอง ตั้งแต่ลอร์เรนทรยศเขา คนที่เขาห่วงใยจริง ๆ คือแม่ของเขา มิแรนด้า และเซนิออส ตอนนี้คนควรกับความห่วงใยของเขาลดลงไปอีกคน! ความตกใจที่แซคคารีอุ้มขึ้นมาทำให้ชาร์ล็อตฟื้นจากภวังค์ เธอลืมตาขึ้นและเห็นเซนิออสนอนอยู่บนพื้นด้วยริมฝีปากเปื้อนเลือดในแวบแรก “เซนิออส เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?” เมื่อมองดูการจ้องมองที่ห่วงใยของชาร์ล็อต เซนิออสก็ปาดเลือดออกจากปากของเขาและเลิกคิ้วขึ้นอย่างดูถูก "ไม่เป็นไร ฉันเพิ่งโดนคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับฉันอีกต่อยก็แค่นั้น” 'ได้! อารอง ในเมื่อคุณตั้งใจจะทำลายความสัมพันธ์กับผม เช่นนั้นผมจะไม่ตื๊อคุณอาอีก หากปราศจากพันธนาการแห่งความรักในครอบครัว ผมก็จะยิ่งไร้ยางอายมากขึ้นไปอีกเมื่อผมคว้าตัวชาร์ล็อตไปในอนาคต!’ เมื่อมองไปที่ความแปลกแยกที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในสายตาของเซนิออสตอนที่เขาเหลือบมองแซคคารี ชาร์ล็อตก็เข้าใจทันทีว่าคนที่เอาชนะเซนิออสคือแซคคารี ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเปลี่ยนสายตาที่ไม่พอใจไปที่ใบหน้าที่เย็นชาของแซคคารี “แซคคารี คอนเนอร์ ไม่เพียงแต่นายทำให้ฉันเปื้อนมลทิน แต่นายเอาชนะหลานชายหัวแก้วหัวแหวนด้วย
“ดูเหมือนว่าบทเรียนที่ฉันสอนเธอไป มันไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอจำสินะ” เสียงของแซคคารีเย็นชาราวกับธารน้ำแข็ง ชาร์ล็อตต้องการตอบโต้เขาด้วยการประชด แต่จู่ ๆ มือของแซคคารีก็จับเอวเธอไว้ทันใด ความรู้สึกลางไม่ดีแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของชาร์ล็อตในทันทีราวกับกระแสน้ำเย็น "นายจะทำอะไร!?" “ทำให้แน่ใจว่าเธอจำได้” ชาร์ล็อตที่รู้ว่าแซคคารีกำลังจะทำอะไร เธอหน้าซีดจากความตกใจ "ไม่! แซคคารี ฉันไม่ต้องการมันแล้ว อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก—” “ลุค ช่วยฉันด้วย—” ... ลูคัสไม่ขึ้นรถจนกว่ารถจะหยุดนิ่ง ใบหน้าของแซคคารีดูธรรมดา ในขณะที่ชาร์ล็อตอ่อนล้าจนหมดสติไป แซคคารีปล่อยให้เธอนอนบนเบาะรถอย่างสบาย ๆ โดยใช้ต้นขาขวาเป็นหมอน ลูคัสอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยอารมณ์เมื่อได้เห็น “นายท่านรอง ในเมื่อคุณได้ตัดสินใจไปแล้ว ทำไมถึงเปลี่ยนแปลงแบบนี้ล่ะครับ” “หมายความว่ายังไงที่ฉันตัดสินใจ” แซคคารีไม่ได้มองลูกคัสเลย เขาถอดเสื้อเบลเซอร์สีดำออกแล้วสวมให้ชาร์ล็อต “เรื่องที่จะไล่คุณซิมม่อนส์ออกจากบ้านไงครับ!” ลูคัสส่ายหัวอย่างเสียใจ “นายท่านรอง คุณเป็นคนที่มีหลักการ คุณจะไม่ยอมให้ภรรยาทรยศคุณ เพราะคุณซิมม่อนส์และเซน
แซคคารีหยุดทันที แต่เมื่อคิดว่าเขามาเพื่อขอโทษเธอ เขาก็ก้าวไปอีกก้าว “ไม่ได้ยินฉันรึไง? นายมาที่นี่ทำไม? นายจะทำบ้าอะไร...” เมื่อเห็นว่าแซคคารีไม่เพียงแต่เข้าใกล้เธอเท่านั้น แต่เขายังนั่งลงบนเตียงอีก เธอกรีดร้องและขดตัวอยู่ที่มุมห้อง โดยคิดว่าแซคคารีอาจทำร้ายเธอเหมือนสัตว์ร้ายอีกครั้ง ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ร่องรอยของความรู้สึกผิดแวบผ่านดวงตาของแซคคารี “ยังเจ็บอยู่ไหม?” เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจับหน้าเธอ เธอผลักมือของเขาออกเพื่อต่อต้าน “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!” แซคคารีรู้สึกลำบากใจ ชาร์ล็อตมีน้ำตาคลอเบ้า และเธอจ้องมองไปที่ดวงตาของเขาราวกับว่าเธอกำลังจ้องมองไปที่สิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายและชั่วร้าย “แซคคารี คอนเนอร์ ต่อให้นายใจร้ายอย่างที่ข่าวลือว่า ฉันคิดว่านายคงไม่ทำร้ายภรรยาจนตายหรอก ใช่ไหม? อย่ามาแตะต้องตัวฉันอีก เข้าใจไหม?” คิ้วของแซคคารีย่นเล็กน้อย และความเจ็บปวดที่เขารู้สึกลึก ๆ ก็ยิ่งแย่ลงไปอีก “ก่อนหน้านี้ฉันล่วงละเมิดเธอ และมันสมเหตุสมผลแล้วที่เธอจะกลัวฉัน ดังนั้น ฉันจึงมาที่นี่เพื่อชดใช้ให้กับเธอ” “เฮ้ เฮ้...” ชาร์ล็อตอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน “แต่คุณคอนเนอร์ ฉันสัม