ถึงยังไงบนตัวของฉินเป่ยก็มีไข่มุกวิญญาณอยู่!“ได้ งั้นคุณก็อยู่ที่นี่เถอะ”“คุณอู๋ ผมยังต้องขอให้คุณช่วยผมอีกสักอย่าง”“ส่งข่าวไปที่วังไป๋ฮวาให้ผมหน่อยครับ บอกไปว่าผมยังไม่ตาย”“ค่ะ ข้าจะจัดการตอนนี้”อู๋ซื่อเยว่ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย และก็ไม่คัดค้านเลยด้วย เพราะเธอรู้ดีว่าฉินเป่ยมีเรื่องที่เขาเองต้อ
เพียงดาบเดียว ฉินเป่ยก็สังหารสาวกทุกคนในวังไป๋ฮวา เหลือเพียงนายหญิงสิบสามเท่านั้น!ภาพเบื้องหน้านี้ทำให้นายหญิงสิบสามตกใจมากและหวาดกลัวตามสารที่เหยียนเซินมอบให้เธอ ฉินเป่ยไม่ได้แข็งแกร่งถึงเพียงนี้!จากนั้นเธอก็รู้ว่าเธอถูกหลอก แต่เธอไม่ได้เกลียดเหยียนเซิน เพราะเธอไม่กล้าเพราะเธอเป็นเพียงทาสของเหย
“ดูสิ ถ้าแทงพวกมันด้วยเข็มเงินก่อนแล้วก็ตัดหัวพวกมันออก พวกมันก็ตายแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”“คุณยังมีไพ่ตายอะไรอีกไหม”“ผู้หญิงที่ยิ่งอยู่มานานยิ่งสวย หัวใจก็ยิ่งมีหนามแหลมจริง ๆ สินะครับ”“เกือบจะหลอกผมได้อยู่แล้วเชียว”ฉินเป่ยมองไปที่นายหญิงสิบสามด้วยสีหน้ากึ่งยิ้มและบอกกับเธอว่าในตอนแรกที่มนุษย์โลหิต
ครู่หนึ่งนายหญิงสิบสามรู้สึกหวาดกลัวไม่ว่าฉินเป่ยจะฝึกเธอให้กลายเป็นมนุษย์โลหิตหรือตกไปอยู่ในมือของวิหาร ชะตากรรมของเธอคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเธอไม่กลัวความตายสิ่งที่เธอกลัวคือการอยู่ก็ไม่ได้ขอตายก็ไม่ได้เธอฝึกฝนมนุษย์โลหิตทุกคนด้วยตัวเธอเอง และมีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ดีที่สุดว่ากระบวนการนี้จะ
"วางใจเถอะ ผมไม่ให้ใครมารังแกคุณหรอก""อย่างน้อยก็ไม่ให้ใครมาตัดหัวคุณได้ละกัน"ฉินเป่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เขารีบขัดจังหวะชางเยว่และบอกให้เธอหยุดพูดได้แล้วชางเยว่ถามกลับ "คุณใช้อะไรมารับประกันล่ะ? เว้นแต่คุณจะไร้เทียมทานฉันจะเชื่อคุณ""งั้นก็แล้วแต่คุณ!"ฉินเป่ยไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เขามีแผนในใจแล้ว ต่อ
ไม่นานในใจของเหว่ยชุนชิวก็มีวิธีรับมือเขาพูดกับฉินเป่ยว่า "ไข่มุกวิญญาณเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของตำหนักเซียนของข้า เจ้าไม่ส่งมอบออกมาก็ได้""งั้นเจ้าก็ได้แต่เข้าร่วมเผ่าเซียนและตำหนักเซียนเท่านั้น"เมื่อฉินเป่ยได้ยินก็ยิ้มอย่างขี้เล่นและพูดว่า "ให้ฉันเข้าร่วมตำหนักเซียนและเผ่าเซียนเนี่ยนะ พวกแกคู่ควรด
ฉินเป่ยพูดพลางส่งใบรายการยาให้อู๋ซื่อเยว่แม้ว่าความสามารถของตระกูลอู๋จะอ่อนด้อยมาก แต่ก็เทียบกับตำหนักเซียนเท่านั้นความสามารถของตระกูลอู๋ในเมืองจูเชวียยังคงอยู่ในระดับแนวหน้า!ฉินเป่ยต้องการร่วมมือกับพวกเขา"ขอบคุณคุณฉินมากค่ะ ดิฉันจัดเตรียมสถานที่ให้คุณเรียบร้อยแล้ว ดิฉันจะไปเตรียมสมุนไพรที่คุณต้
ตลอดเวลาที่ผ่านมาชางเยว่ไม่สามารถมองระดับการบำเพ็ญเพียรของฉินเป่ยออกได้เลย และยิ่งไม่สามารถมองตัวตนของเขาคนนี้ออกได้ในสายตาเธอแล้วฉินเป่ยก็เปรียบเสมือนกระดาษเปล่าแผ่นหนึ่ง แต่บางทีก็เหมือนหุบเหวลึกที่มองไม่เห็นก้นหลายครั้งเธอก็หลงคิดไปว่าเธอเข้าใจฉินเป่ยอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว เช่นดั่งตอนเมื่อวานนี้