บทที่ 93

วันหยุดวันแรงงานก็สิ้นสุดลงเช่นนี้

เปิดเรียนวันแรก

หลินตงเดินในมหาวิทยาลัยเจียงต้า

"ว้าว! นั่นหลินตงไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาร้องเพลง ผู้ชาย ให้ฉันฟังคนเดียวสักครั้ง ฉันจะเป็นแฟนของเขา!"

"ฝันไปเถอะ! เทพบุตรอย่างหลินตงชอบเธอคงแปลก!"

"ถ้าเขาชอบฉันแบบนี้ล่ะ!"

"เขาต้องชอบแบบฉันนี่!"

หลินตงเหลือบมองคนสองคนที่เพิ่งพูดและตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

คนหนึ่งหนักเก้าสิบโล

คนหนึ่งหน้าเต็มไปด้วยสิว

หลินตงรีบเดินไปที่ห้องเรียน มีหลายคนพูดถึงเขาตลอดทาง แต่ส่วนใหญ่อยู่ในระดับเดียวกับคนเมื่อกี้

ผู้หญิงในมหาลัยนี้ไม่สามารถเทียบได้กับมหาวิทยาลัยการสื่อสารจริง ๆ ด้อยกว่าไม่รู้กี่ระดับ

กลับมาที่ชั้นเรียน นักศึกษาส่วนใหญ่นั่งอยู่ในชั้นเรียนแล้ว

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนมองหลินตงแปลก ๆ เมื่อเห็นเขา

เป็นงานเลี้ยงวันแรงงานการแสดงของหลินตงน่าทึ่งมากจริง ๆ

เขาไม่เพียงแต่เขียนเนื้อเพลงและดนตรีเท่านั้น แต่ยังเล่นและร้องเพลงอีกด้วย

แถมเพลงยังเพราะอีกด้วย

หลินตงเหลือบมองเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียน และรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นซูยิงเสวี่ย

ในที่สุดก็เห็นคนที่ไม่น่ากลัว

นั่งที่ของตัวเอง

ตลอดเช้าผ่านไปเช่นนี้

ในช่วงบ่