บทที่ 529

เจียงเซิงโมโหจนพ่นลมออกทางจมูก และนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาโดยไม่ขยับเขยื้อน "ฉันเหนื่อย"

ซือเย่เจ๋วพลิกตัว "เหนื่อย?"

เจียงเซิงกอดคอเขาอย่างเอื่อยเฉื่อย "คุณแสดงความสามารถเถอะ"

"ปีศาจตัวน้อย" ซือเย่เจ๋วจูบเธออย่างลึกซึ้ง เป็นอีกคืนหนึ่งแห่งความบ้าบิ่น

วันต่อมา

เจียงเซิงตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้า ได้ยินการเคลื่อนไหวจากด้านนอก เธอเงยหน้าขึ้น ท่านผู้เฒ่าก็เดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคน

เมื่อเห็นเจียงเซิง ท่านผู้เฒ่าตกตะลึงก่อน จากนั้นก็ขมวดคิ้ว "ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?"

เจียงเหยียนเหยียนกับหลัวเชว่เดินลงมาที่ชั้นล่างพอดี หลัวเชว่สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เดินเข้าไปด้วยท่าทางหวาดกลัว "ท่านผู้เฒ่า มาแล้วเหรอครับ"

"ฉันเคยบอกอะไรนายเอาไว้ไม่ใช่เหรอ นายทำหูทวนลมใช่ไหม?"

คำพูดของท่านผู้เฒ่ากำลังพูดเรื่องที่ หลัวเชว่ปล่อยเธอให้เข้าใกล้ซือเย่เจ๋ว

หลัวเชว่ยังไม่ได้พูดอะไร เจียงเหยียนเหยียนก็พูดอย่างเย็นชาขึ้นมา "หม่ามี้ของผมจะเจอแด๊ดดี้ไม่ได้เหรอ?"

"ฉันดูแล้วพวกเธอจะก่อกบฏแล้ว!" ท่านผู้เฒ่าตะโกนขึ้นมา ไม่ไว้หน้าแม้กระทั่งเหยียนเหยียนเหลนชายคนนี้

เจียงเซิงถอดผ้ากันเปื้อนออกอย่างนิ่งเฉย จากนั้