บทที่ 112

จ้าวซีซีเดินออกจากร้านอาหาร และเห็นรถหรูสีดําที่จอดอยู่ข้างถนน และเปลือกตาของเธอก็กระตุกทันที - ฮั่วหานฮุยมาถึงแล้วงั้นเหรอ?

ฝีเท้าของเธอหยุดชะงัก พร้อมมองไปที่สวีกั๋วกั่ว “เธอจัดการให้เพื่อนๆกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะกลับไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย”

จ้าวซีซีหันหลังกลับไปที่ร้านอาหารและซ่อนตัวอยู่ในนั้นนานกว่าสิบนาที เธอต้องรอให้เพื่อนร่วมชั้นทยอยเดินออกไปเกือบจะหมดถึงสามารถออกมาได้

กรืดๆ โทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา

จ้าวซีซีรับสาย จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงทุ้มต่ำของผู้ชาย “ออกมา”

“โอเค”

หลังจากจ้าวซีซีวางสายไปแล้ว เธอก็เดินออกจากร้านอาหารอย่างช้าๆ หลังจากเห็นเพื่อนร่วมชั้นแยกย้ายกันไปแล้ว เธอจึงเดินไปที่รถหรูสีดํา

เธอดึงประตูและขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ากำลังหลบหนีจากมัจจุราชอยู่

ฮั่วหานฮุยหรี่ตาเล็กน้อย “ไปเรียนยังจำเป็นต้องเลี้ยงสังสรรค์อีกเหรอ?”

“ฉันกลับมาเรียนอีกครั้ง ออกมากินข้าวกับเพื่อนร่วมชั้นเก่า นี่เรียกว่าความสัมพันธ์ทางสังคมตามปกติ ไม่ได้เรียกว่าเลี้ยงสังสรรค์สักหน่อย”

ตลอดทางเงียบกริบ ทั้งสองกลับมายังวิลล่าเรือนหอ

จ้าวซีซีพบว่าป้าหลิวรออยู่แล้วจริงๆ ถ้าไม่จําเป็นต้องแสดง เขาคงไม่สนใจว่าตั