บทที่ 113

หลังจากจ้าวซีซีได้ยินคําพูดของอาจารย์ใหญ่ เธอก็รู้สึกไม่ค่อยจะดีนักขึ้นมาทันที

เธอมองไปยังฮั่วหานฮุยที่ยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาเต็มไปด้วยการปฏิเสธ

ในที่สุด ฮั่วหานฮุยก็ตอบอย่างจืดชืดว่า “ไม่ต้องหรอกครับ”

จ้าวซีซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเห็นอาจารย์ใหญ่พาฮั่วหานฮุยไปนั่งตรงกลางแถวแรก เห็นได้ชัดว่าสถานะของเขาไม่ธรรมดาเลย

เธอไม่เข้าใจว่าคนยุ่งอยู่ตลอดเลวอย่างฮั่วหานฮุยมาทําอะไรที่นี่

แต่ในไม่ช้าเธอก็จะรู้แล้วว่าทำไม

เพราะเมื่อเธอยืนอยู่บนเวที ฮั่วหานฮุยในฐานะผู้ให้ทุนการศึกษา ขึ้นเวทีเพื่อมอบรางวัลให้กับนักเรียนที่ได้รับรางวัลด้วยตนเอง

จ้าวซีซีมองผู้ชายกากๆ ที่แต่งตัวดีเดินเข้ามา

ฮั่วหานฮุยถือใบรับรองรางวัลอยู่ในมือ มองเธออย่างวางตัว “สู้ๆนะ”

จ้าวซีซี“...”

รอยยิ้มของเธอแข็งทื่อเล็กน้อย จากนั้นเธอก็รับใบรับรองในมือของเขาและอยากจะฟาดใบรับรองบนใบหน้าของเขาจริงๆ

พิธีมอบรางวัลสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว จ้าวซีซีเดินออกจากห้องเรียนใหญ่โดยไม่หันกลับมา

ขอแค่เธอเดินเร็วๆ ปัญหาก็จะไม่ตามหาเธอไม่พบแล้ว

เมื่อครู่นี้อาจารย์ใหญ่ยังทําหน้ากระตือรือร้นให้เธอคุยกับฮั่วหานฮุย บางทีเธออาจจะถูกเรียกในมื้ออาหาร เธอไม่