บทที่ 140

หลินวู่เซิงพึมพำออกมา และยิ้มให้กับจ้าวซีซี "ซีซีพูดถูก นี่เป็นเรื่องงี่เง่า ซีซีฉลาดที่สุด!"

ฮั่วหานฮุยที่ประมูลภาพนี้มาได้ รู้สึกว่าบนหัวของตัวเองมีคำว่างี่เง่าเขียนอยู่

เขาบีบป้ายหมายเลขเอาไว้แน่น จ้องมองภาพนั้นแล้วไม่พูดไม่จา เขาไม่รู้สึกดีใจเลยแม้แต่น้อย มันมีแต่จะอึดอัดมากขึ้นเท่านั้น

ในเวลานี้หลินซีก็พูดกับพนักงานว่า "เก็บภาพนี้เอาไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยจ่ายในคราวเดียวกัน"

พอพูดจบ เธอก็มองไปที่จ้าวซีซี "ถึงอย่างไรการประมูลก็มีการแข่งขันกันแบบนี้อยู่แล้ว หานฮุยทำไปก็เพราะอยากจะกตัญญูต่อคุณย่าฮั่วน่ะ"

จ้าวซีซีรู้ว่าหลินซีกําลังหาทางลงให้กับฮั่วหานฮุย เธอยิ้มๆ แล้วก็ไม่พูดไม่จา

ดวงตาเรียวยาวของฮั่วหานฮุยมืดสนิท ดูเหมือนว่าอารมณ์จะหงุดหงิดเป็นพิเศษ

ไม่นานก็ถึงคิวประมูลสร้อยเพชรเส้นนั้น ราคาประมูลเริ่มต้นที่สิบห้าล้าน

และหลินวู่เซิงก็พูดทันทีว่า "ซีซี พี่จะซื้อสร้อยคอให้น้องนะ น้องใส่มันจะต้องสวยแน่ๆ"

ผู้ชายที่เป็นทาสน้องสาว มักจะคิดว่าน้องสาวใส่อะไรก็ดูดีไปหมด

ก่อนที่จ้าวซีซีจะได้พูดอะไร เสียงของหลินซีที่ชูป้ายก็ได้ดังมาจากด้านข้าง "ยี่สิบล้าน"

หลังจากหลินวู่เซิงได้ยิน เขาก็เง